De energiebom van Iguana Death Cult ontploft in een uitverkocht Cul de Sac
En neefje Wilson A. pakt de zaal in met unieke verhalen
Op woensdag 20 december liep de Cul de Sac volledig vol voor Iguana Death Cult en voorprogramma Wilson A.
Ooit was Wilson A. enkel een imaginaire man uit een reeks gedichten, nu is het ook de bandnaam van de Amsterdammers die de Cul mogen opwarmen. Met hoekige gitaren en cynische teksten creëren ze een fusie van postpunk en literaire indierock. De muzikale appel valt niet ver van de boom, Jeroen Reek van Iguana Death Cult laat later weten: “Hij is mijn neef!”. Op de setlist van Wilson A. staan maar zes nummers, maar de sound staat als een huis en niet alleen de band, maar ook het publiek heeft er zichtbaar zin in, maar is nog wat schuw. Halverwege de set vraagt de band dan ook aan iedereen een stap naar voren te nemen, wat tevens ook het enige moment is dat de band ons toespreekt, maar het publiek luistert gretig.
De nummers van Wilson A. voelen aan als kleine verhalen, met drie gitaren, stevige drumpartijen en poëtische teksten doet het sterk denken aan bands als Yard Act en Bowl. Een van de onderwerpen is het hebben van een bijbaantje bij de Coffee Company wat je maar één dag volhoudt: het komt pijnlijk bekend voor. Bij ieder nummer doet de band er een schepje bovenop wat aan het eind zorgt voor de heuse opwarmmoshpit voor de band die volgt.
Dan is het tijd voor Iguana Death Cult. Geen onbekende in de Nederlandse indiescene, en ook ver daarbuiten worden ze steeds bekender. Zo speelden ze dit jaar onder andere op SXSW in Austin. Het kleine podium van de Cul puilt uit van de instrumenten en toebehoren, het past allemaal maar net. De Rotterdammers knallen er vol in en al bij de eerste gitaarslagen beginnen onze hoofden onbedwingbaar mee te knikken op de groovy sounds.
Mocht je niet willen dat er op je tenen wordt gestaan, dan is het nu hoog tijd om het optreden vanuit een hoger perspectief te bekijken. Het is te zien dat deze band heel gepassioneerd is in de muziek die ze maken en ook in de manier hoe ze dit overbrengen. Elk bandlid is een tikkende tijdbom aan energie en het kan dus ook niet anders dat de menigte hier volkomen in op gaat wanneer die bom elk nummer weer opnieuw ontploft. Ludieke gezichtsuitdrukkingen, dansend of gewoon met een grote lach slaan op de claves of grinnikend schudden met de sambaballen. Elk moment van het optreden van Iguana Death Cult voelt aan alsof je drie blikjes RedBull op hebt en Cul de Sac is vanavond the place to be om al die energie eruit te gooien en te vliegen over de handjes van het publiek.