Album van de Week (19): A.G. Cook

Ga er maar voor zitten, want A.G. Cook’s derde album Britpop is een flinke zit. Een driedubbel-album, 24 tracks in 100 minuten. En daar begint het pas, want hij heeft er ook nog een heel online universum omheen gebouwd met een drietal websites (Wandcamp, Wheatport en Witchfork....) en adembenemende anime-videoclips die op Reddit helemaal worden uitgeplozen.

Het verhaal van A.G. Cook begint een decennium geleden, toen hij samen met muzikale zielsverwant SOPHIE een aardschok teweeg bracht, en een volstrekt nieuwe wave aan artiesten lanceerde met zijn label PC Music. Het was de basis voor hyperpop, over the top-sentimentele muziek vol verknipte smurfenstemmetjes, groteske leadsynths die net effe te hard in de mix staan, machinale claps op iedere tel en daaronder motiefjes uit de trance en eurodance. Ze zouden de toon zetten met tien jaar aan club- en popmuziek. SOPHIE werkte zelfs nog met Madonna voor zo’n beetje de raarste single die ze ooit uitbracht. Danny L. Harle produceerde albums voor Caroline Polachek en Dua Lipa, en recent nog de Eurovisie-single van Olly Alexander. En A.G. Cook werd de ‘musical director’ van Charli XCX.

Vooral het eerste (‘Past’) en laatste (‘Future’) deel van Britpop zijn wat je van A.G. Cook mag verwachten: gelijke delen clubmuziek, popmuziek en experimentele elektronica. Muziek die grote extremen weet te verenigen en zelden rechttoe rechtaan is. In emo-liedje ‘Heartache’ zijn het mierzoete vocalen die botsen op uit elkaar getrokken, overstuurde computergeluiden. In titeltrack ‘Britpop’ (met Charli XCX), de meest rechtdoorzee single van het album, is het de futuristische take op… french house?! Dit is muziek die in zijn eigen PC Music-universum bestaat, en eigenlijk met niets anders te vergelijken is.

Daartussen is het cd 2 (‘Present’) die het meest verrast. Vanaf ‘Serenade’ pakt Cook er opeens een elektrische gitaar bij, begint zelf te zingen, en dan klinkt hij als een indierockmuzikant die op zijn slaapkamer lieve, persoonlijke liedjes zit in te fluisteren. Maar wel zoals alleen Cook dat kan, vol autotune, met zwaar vervormde solo’s en sentimentele synth-arpeggio’s. En voor wie een hardcore fan is, zal ‘Without’ het hardst binnenkomen. Daar clashen heden en verleden, wanneer A.G. Cook zingt hoe heftig hij SOPHIE mist (die in 2021 tragisch om het leven kwam) en diens doorbraaksingle ‘BIPP’ citeert: ‘I can make you feel better.’ Klonk het in 2013 synthetisch en euforisch, nu breekbaar en rauw, maar nog net zo emotioneel.