PP25: The Last Dinner Party is een kostuumdrama-blockbuster
Barokke indierockband zet krullerige handtekening onder subheadlinerslot
Wat heeft Pinkpop The Last Dinner Party gigantisch groot neergezet, hè? Logische keuze hoor, als voorprogramma van Olivia Rodrigo, maar... bedenk dat de Britse indierockband slechts één liedje heeft dat boven de vijftig miljoen plays uitkomt, 'Nothing Matters' waarschijnlijk überhaupt het enige liedje is dat ook maar een béétje herkenning oproept op dat gigaveld van 35.000 man (hebben ze überhaupt ooit op zo'n groot veld gespeeld?!), en het is tamelijk bizar dat The Last Dinner Party hetzelfde slot invult als Tate McCrae gisteren deed, met een popsterrenoeuvre van miljarden plays. Praktisch als subheadliner! Maken ze dat waar?
JA, JA, JA. Met een kostuumdrama-blockbuster vol theater en grootse gebaren.'Burn Me Alive!', zingt zangeres Abigail Morris in de eerste song na die orkestrale ouverture, over zoveel extase voelen dat er kaarsvet door je aderen lijkt te stromen. Alsof je levend verbrandt van de passie! De lust! Het verlangen! Ze is een echte actrice, en zwiert met diezelfde passie over het podium. In een Victoriaanse bruidsjurk, langs de Dorische (of zijn het Ionische?!) zuilen van hun theaterdecor, terwijl ze zich met volle overgave in die theatrale glamrocktune stort. Een liedje later trekt toetsenist Aurora Nishveci ook en keytar tevoorschijn, voor een progressieve poptune die even delen ABBA en Queen is ('Killer Queen' meets 'We Are The Champions', zeg maar). En wanneer de Flying V tevoorschijn wordt getrokken in 'My Lady Of Mercy'? En die twee muzikanten samen liggen te rollebollen over de vloer? Dan snapt het hele veld dat dit simpelweg een geweldige Pinkpop-act is, een banket vol theatrale glamrock, progressieve pop met snufjes Florence + The Machine en Marina and The Diamonds, een overdaad aan theatraliteit waar zowel de oren en de ogen zich aan kunnen laten.
Ritmegitarist Lizzie Mayland is vandaag vervangen door de virale microtonale gitaar-influencer Maddie Asham, maar het zijn toch vooral leadgitarist Emily Roberts en toetsenist Nishvevci die de show stelen, met frivole gitaar- en toetsenpartijen die de overdadigheid van The Last Dinner Party nog eens extra benadrukken. Wel jammer dat ze 'Sinner' niet spelen, maar die drie onuitgebrachte songs aan het einde klinken dan wel weer fantastisch.
HET MOMENT:
Is vanzelfsprekend 'Nothing Matters', de allerbeste debuutsingle van 2023, een liedje met een refrein zo groots dat je je bij de allereerste luisterbeurt al kon voorstellen hoe dit liedje ooit zou weerklinken op het grote veld van Landgraaf. En kijk eens achter je? Een zee van heen-en-weer-zwiepende armen, tot aan het midden van het veld.