Parkpop 2017: De nachtkaars van Henk & Melle
Het Haags podium blijkt te groot
Henk & Melle beginnen zonder aankondiging met 'Pancake Face' als soundcheck. Een handvol Parkpoppers verzamelt zich bij het podium. Dit voorproefje zet de toon voor de rest van de set. Het optreden is klein en ingetogen, zo ingetogen dat het lastig is om de twee te verstaan. Wat blijkt, de pompende bassen van de Peoples Stage terroriseren de muziek. Om het beter te ervaren komen we dichterbij. Je zou het niet verwachten, maar het plezier is, ondanks de omstandigheden, van de gezichten van Henk & Melle af te lezen. Het feit dat het luidruchtig is deert het duo niet. De twee maken er het beste van. Melle is zelfbewust: "we hebben nog nooit voor zoveel mensen gestaan en toch staat het vrij leeg". De show is een kabbelend beekje, sereen en volledig vrij van een spanningsboog. Als het afsluitend nummer 'Liz Taylor' wordt ingezet geven de heren aan: "dit is het rustigste nummer op Parkpop ooit". En daarmee is de nachtkaars van Henk & Melle volledig gedooft.
Het moment: wanneer de song 'Tiny' ingezet wordt. Het uptempo nummer zorgt voor een beetje pit in de setlist. Henk gaat staan en laat een gitaarmuur los. Het kan dus wel.