Album van de Week (30): Jiri11

Hoogmoed komt voor de val. Dat overbekende spreekwoord leren veel artiesten maar al te hard kennen na een periode van succes. Of moeten we zeggen: hoogmoed kan de leegte niet verhullen? Mula B rapte over de leegte die hem overviel waar hij zich vol van alles moest voelen. Ronnie Flex voelde zich Remi tussen alles en iedereen. Ook Jiri11 laat de achterkant van zijn succes zien op Icarus, een plaat vernoemd naar een Griekse mythologische figuur die de aarde dacht te ontvluchten met nepvleugels die zijn vader met was aan zijn lichaam vast kleefde. Maar wat gebeurt er als je met was-lijm te dicht bij de zon vliegt? Juist, dan stort je ter aarde.

Dat het met Jiri11 niet zo goed ging wisten we al in 2020. Hij liet het voorzichtig los op zijn Insta, als antwoord op zijn afwezigheid in de game. Hij gaf destijds ook een kwetsbaar interview, maar zijn muziek leefde nog op de bravoure van weleer. Rond 2017 leerden we Jiri Taihuttu (het kleine broertje van Jim) kennen als leider van ANBU, een stel buitenbeentjes uit Venlo. ANBU wist zijn achterban te mobiliseren om de groep naar de top 10 in de Song van het Jaar 2017 te stemmen. Niet veel later ging Jiri11 solo, maar tot een grote productie kwam hij niet echt.

Het lijkt wel of Jiri nu pas al zijn kaarten op tafel legt. ‘Ligt het aan mij?’, vraagt hij zich in het openingsnummer af, met een volvette gospelproductie die hij maakte met Jordan Wayne. Waarom loopt iedereen bij hem weg? ‘Ze noemen me selfish. Maar egoïstisch ben ik verre van. Oké, misschien een klein beetje maar ikke wil verder gaan. Dan dit, dan dit.’ We zien het beeld van een depressieve rapper die probeert iets te voelen. ‘Soms heb ik beef met mezelf. Ik en ik net een oud getrouwd stel’, klinkt het even later in ‘Messenger’. En ook de vrouwenjacht en de Hennesy waar Jiri11 zijn status aan ontleende blijkt ook niet meer dan afleiding. Grappig dat hij in 2-step tune 'Timer' expliciet knipoogt naar het fenomeen ‘consent’ tussen de lakens: ‘Hoe je smaakt daar beneden, laat me weten of het mag.’

Zijstapjes van die sombere zelfreflecties zijn er ook. Zo is ‘Doolhof Van Het Zuiden’ een schets van de onderwereld die Brabant en Limburg in zijn greep houdt, terwijl op de trap banger ‘Penthouse Party’ (met Ronnie Flex, Ares en Qlas & Blacka) de zorgen juist even opzij gezet worden. Een hit heeft Jiri11 niet geprobeerd te schrijven, maar hij heeft meer te vertellen dan ooit. En dat is uiteindelijk meer waard.