Album van de Week (13) – Tamino

Even een geschiedenislesje: in de Egyptische mythologie wordt de rechtvaardige koning Osiris vermoord door zijn broer Seth. Hij lokt hem in een versierde kist en werpt hem in de Nijl. De kist spoelt aan in Byblos en Osiris sterft. Seth snijdt zijn lichaam in stukken, waardoor Osiris zijn aardse vorm verliest. Gelukkig is daar Osiris’ vastberaden vrouw en zus Isis, die de stukken samen met Nepthys verzamelt en laat balsemen door Anubis. In plaats van terug te keren naar het aardse rijk, transformeert Osiris tot de heerser van het dodenrijk: Osiris wordt een symbool van de eeuwige cyclus van dood en wedergeboorte. 

De mythe vertelt ons dat rouw altijd verbonden zal zijn aan transformatie. Niet gek dus dat de Egyptisch-Belgische Tamino precies dat als rode draad in zijn Every Dawn’s A Mountain heeft verweven. Tamino vertelt tijdens de release hoe hij met het album afscheid neemt van een relatie, maar hoe verder het schrijven van de plaat achter hem lag, hoe meer hij zich realiseert dat dat ‘slechts een laag is’ en ‘dat deze “zij” over meer gaat dan één concreet persoon’. Zijn engelenstem vormt een prachtig contrast met het getokkel op de Arabische oed: samen smelten ze tot een eerbetoon aan de kunst van het loslaten. 

Het album opent sober met ‘My Heroine’, waarmee Tamino nog maar eens bewijst dat hij weinig nodig heeft om ons te betoveren. Die soberheid sleept door het hele album, maar dat betekent niet dat Every Dawn’s A Mountain als ‘ingetogen’ kan worden bestempeld - integendeel. Tamino verwamt ons als zonnegod Ra met zijn warme stem en poëtische teksten. Dat behaalt zijn hoogtepunt op ‘Babylon’, een track over het verpulveren van iets (een relatie?) wat ooit mooi en groots was. De titeltrack bezingt diezelfde rouw: ‘Where we used to walk / the pavement turned to meadow’. Wanneer Tamino’s vuur onder de blauwtonen van Japans-Amerikaanse zangeres Mitski kleurt in ‘Sanctuary’, is het zelfs lastig droog te houden. 

De plaat eindigt met ‘Amsterdam’, waarin Tamino terugblikt op zijn tijd op het Conservatorium in de hoofdstad. Inmiddels woont de zanger in New York, waar hij het grootste deel van het album heeft geschreven. De tracks zijn samen met vaste kompaan PJ Maertens geproduceerd. ‘I know now how it ends’, sluit het bitterzoet. De transformatie is voldaan, maar de weemoed naar het verleden blijft.