Paaspop 2017: Pink Oculus kleurt alle wangen rood in de Roxy

Als een trotse ballerina laat Esperanzah Denswil haar stem tuimelen vanachter de coulissen in de Roxy. De eerste noten van US worden ingezet, waar funky synths en opzwepende trommels in een sensueel huwelijksbootje stappen. Plechtig paradeert Denswil als haar alter-ego Pink Oculus het podium op, in een verwaarloosbaar leren playsuit waarin haar benen triomferen, en om haar voeten de allerlekkerste lakleren laarzen. Terwijl Pink Oculus door haar knieën zakt, weet zij met één zwoel handgebaar de hele zaal naar voren te trekken. Ja, het wordt zó’n optreden, zo eentje waarin alles samenvalt: élke song in de set in de Roxy is de allerlekkerste song van de zondagmiddag.

Dat weet Pink Oculus maar al te goed. In het dampende Delicious geeft zij een ode aan zichzelf (´Do you feel delicious? ‘Cuz I feel delicious’). Dat is meer dan terecht. Mank overlappende drumritmes zetten het nummer op het spoor richting discodanceland, maar een geagiteerd synthlijntje maakt het ongedurig en sensueel, waardoor de Roxy zindert van opwinding: elke stembuiging, elke golf van synths, elke slag of stoot van percussie druipt zowat over van passie. 

Pink Oculus geeft haar songs steeds een moeilijk in woorden te vatten gevoel mee, maar we proberen het: een zinnelijk, warm, mistig sentiment. Nu, op het zwaarste moment van Paaspop (de zondagmiddag), wanneer we bekaterd en moegestreden de Roxy binnenstappen, is de stralende Pink Oculus er: reddingsboei, zacht paaskuiken en rappende schikgodin in één prachtpakket. Zij is de enige priester die wij vanmiddag geloven. We zijn de Roxy ijskoud natgeregend binnengestapt en we gingen naar buiten met vuurrode wangen.