Paaspop 2017: Het Donnert en het Wettert

‘’Is het punk, is het psychedelica?’’, luidt de aankondiging in de Thunderbolt. Op het podium verschijnt zanger Rocco, wiens karakteristieke gezicht gehuld is in lange, zwarte lokken. Als het verloren broertje van Cure-zanger Robert Smith, die net wat meer uit de buurt moest blijven van moeders make-upcollectie en toupeertang. Wat verder niet onder doet aan de gezichtsexpressie die de frontman van Donnerwetter verder overbrengt. Een schouwspel van mimiek, door een landschap van genres. Donnerwetter breekt de zatermiddag en prikkelt de smaakpupillen onder de Schijndelse zon.

Is het al tijd om bier te gooien? In de Thunderbolt altijd. Met drie bekers op je donder, komt de snerende gitaarmuziek langs gekletterd. Een variabel genrespel, die de naam van Stille Zaterdag geen eer aan doet. Het is rock, psychedelica en een countryritje in een. Wanneer ze aan hun plaat Ego beginnen, komen er zelfs ritmes om de hoek die neigen naar ska en reggae. Er wordt gedanst, omhelsd en gedronken. Kijkend naar de hypnose die zanger Rocco in zijn ogen lijkt te dragen, komt het Paaspoppubliek samen in de walm van de Thunderbolt. Klef, lief en stinkend.