LL18: Jacob Banks geeft zo veel dat het uiteindelijk te weinig is
Brit en zijn band kunnen alleen maar volgas
De Brit Jacob Banks heeft met ‘Chainsmoking’ een van de grootste recente radiohits. Het maakt meteen duidelijk waar zijn kracht ligt. Hij pakt slim wat gospelharmonieën, en gooit ze in de blender met slepende beats waarin hij alle ruimte krijgt om uit te halen. Sommigen noemen het moderne soul, maar je kunt het beter in de Imagine Dragonhoek zoeken. Perfect voor de Bravo die tegenwoordig op een enorme kathedraal lijkt.
Banks heeft vandaag de hulp van een driekoppige band. Plus van een flinke tape, waar de toetsen, strijkers, wat extra drums en alle achtergrondzang vanaf komen. In combinatie met zijn band die met de finesse van een dreunende hardrockband speelt, krijg je dus een gigantisch geluid voor je mik. Je kunt er bijna tegenaanleunen, op de momenten dat het allemaal bij elkaar komt. En dat komt het eigenlijk elk nummer. Ondertussen brult de zanger zelf de longen uit het lijf. Hij heeft een indrukwekkende stem, denk de donkere versie van Joe Cocker en dan met extra veel zin om te schreeuwen. Maar na een paar nummers wordt het daardoor wel enorm formulematig. Die enorme muren van geluid en die stem zorgen dat zijn tracks opvallen op de radio, maar voor een volle set voelen die enorme pieken uiteindelijk stuk voor stuk vlak.
HET MOMENT:
Natuurlijk wordt ‘Chainsmoking’ tot het eind bewaard. Je kunt het een mooi of lelijk nummer vinden, maar het is overduidelijk een keiharde hit. De Bravo juicht er nog minuten lang voor als Banks allang van het podium gestapt is.
Kijk deze show hier terug en lees meer Lowlands na via ons dossier.