Paaspop 2025: Sef laat de Phoenix zwijgen, dansen en denken tegelijk
“Niets moet, alles mag. Maar als ik een suggestie mag doen: dans een beetje.”
Sef betreedt het podium met de nonchalance van een veteraan die niets meer hoeft te bewijzen. De tent is gevuld met een mix van nieuwsgierige festivalgangers en trouwe fans die elk woord van ‘De Leven’ nog steeds kunnen dromen. Op het podium wordt hij omringd door een drummer achter hem en twee toetsenisten aan de zijkanten, terwijl Sef daartussen beweegt. Het is een sobere, doordachte opstelling die perfect past bij de sfeer van zijn show: gecontroleerd en gelaagd, maar zeker dansbaar.
Sef rapt zoals alleen Sef dat kan: filosofisch, ogenschijnlijk onverschillig, soms met een halve glimlach, soms met iets wat lijkt op weemoed. Zijn stem rolt kalm over de beat, zonder haast, maar met precisie. Er zijn weinig artiesten die met zo weinig opsmuk zoveel kunnen zeggen. Hij heeft alleen wat slecht geslapen, vertelt hij, dus zijn stem laat hem soms wat in de steek. “Mijn stem is bijna op, maar ik ga het gewoon doen met lichaamstaal.” En ja hoor, zijn shirt, en die van een tal mensen in het publiek, gaat uit tijdens het nummer ‘Shirt Uit (Helikopter)’, een samenwerking met een band die we later vandaag nog gaan terugzien: Jungle By Night.
Halverwege de set doet hij ‘OK Computer’, een onuitgebrachte track van zijn aankomende album Lieve Monsters. Op het ledscherm flitsen woorden als ‘chaos’, ‘vrees’ en ‘confusie’ voorbij. Sef rapt: “Mensen zijn monsters en monsters die bijten”, op een dreigende beat. Het is vervreemdend en raak tegelijk.
Tegen het eind volgen de klassiekers. ‘Witte Sokken’ wordt uitgesponnen tot een trippy synthjam, de band om hem heen verdient sowieso een grote pluim, zij blazen Sef’s songs live echt nieuw leven in. Daarna volgt ‘De Leven’, nog steeds een anthem, nog steeds woord voor woord meegezongen. Toch is het de nieuwe afsluiter ‘voor alles bang’ die het meest blijft hangen. Melancholisch, dansbaar, breekbaar — en met een sample van Wende’s ‘Voor Alles’.
Sef hoeft het niet van volume of spektakel te hebben, ook zonder dat bewijst hij zijn blijvende relevantie en vermogen om te vernieuwen zonder zijn roots te verloochenen. Een optreden dat tegelijk terugblikt en vooruitwijst. Stil is het nooit. Stilmakend des te meer.