3voor12 leeft op: POM heeft veel in haar mars

Stel je voor: je speelt een show nét voor er een hoop weer mag. In Vera sluit de bar vanavond nog om klokslag tien uur, twee uur voor de cafés om de hoek een hoop bargangers binnenlaten. Maar voor fuzzpopband POM is het wel alsnog een heel bijzondere avond, waarop het haar eerste show in tijden, voor een zittend publiek, in Vera speelt. ‘Maar we komen een soort van snel weer terug, in september!’ roept zangeres Liza, geheel in het zwart gekleed: een croptop met uitsnede, hoge platformschoenen en wijd uitlopende broek. Zelfs haar haar wordt gesierd door een zwartgeverfde pony.

Met zo’n outfit zou je denken dat je een hoop harde punk voor je kiezen krijgt. Maar vergis je niet! POM is niet alleen snoeihard, ze zijn ook een tikkeltje cute. Dat lieten ze al horen op hun debuut-EP ‘Lately’, vol boze nummers die nooit helemaal laaiend worden. Vanavond hoor je dat terug: van schattige plingelgitaartjes naar loeihard refreinen met een hoop fuzz. Ja, de band weet hoe ze de spanning in hun set moeten bouwen. Sterker nog, de meezingbare refreinen lijken gemaakt voor de grotere festivalpodia. En het mag hun eerste show in tijden zijn, en ja, soms zie je Liza haar hand achter haar rug steken om haarzelf een houding te geven, dat deert niet. Een hoop karakter heeft deze band wel, alsmede véél energie (letterlijk: er worden heel wat rondjes gerend en sprongetjes gemaakt).

Wanneer de zangeres de tekst zingt van een seminieuwige track ‘het heeft nog geen naam’, is het alsof ze het als een poëet voordraagt: aan de voorkant van het podium, met gebaren en een ernstige gezichtsuitdrukking. ‘I didn’t ask for your advice, just say you’re fucking sorry!’ herhaalt ze, tot ze het steeds harder begint te schreeuwen en de gitaren om haar heen alsmaar verder opwellen. De energie kan niet op met POM, zelfs een kabelbreuk in Liza’s microfoon gooit weinig roet in het eten. Stug zingt ze door op de microfoon van de bassist terwijl de kabel wordt vervangen.

Als aan het einde van de set de puf er wel uit geknald lijkt te zijn, doet de zangeres er nog een schepje bovenop: ‘Eat Me I’m Sad’ wordt deels vanaf een bank voor het podium voorgedragen, waar ze als het ware headbangend het laatste refrein nog eens herhaalt. Het kan niet anders dan dat deze show voor een staand publiek nóg harder zal binnenkomen. Voor nu een mooi livedebuut van het nieuwe materiaal van de Amsterdamse fuzzpopband.

3voor12 Leeft Op verslaat de opening van het live-circuit. We waren ook bij Blaudzun, The Vices en Children of the Light.