Paaspop 2017: Dool blijft een vervelend goede liveband

Het is geen nieuws dat Dool een retegoede liveband is: nog zonder een plaat op zak, zette de formatie onder leiding van Rianne ‘Elle Bandita’ van Dorst vorig jaar een geweldig show neer tijdens Roadburn. Nu is de band hevig in tourmodus nadat die debuutplaat Here Now, There Then er dan toch kwam. Met goede kritieken op zak en een loeigoede live-reputatie, kan de band dan ook niet ontbreken op Paaspop.

Op de zaterdagavond begint Dool vanachter een rookgordijn te spelen op de Jack Daniel's Stage. Langzaam, ingetogen en met een flinke dosis mysterie die nu eenmaal heel goed past bij een duistere doomact. Van het publieke imago van Rianne van Dorst (bekend van bijvoorbeeld Expeditie Robinson) wordt geen gebruik gemaakt: gedurende het hele optreden blijft de rockchick zich aan de schijnwerpers onttrekken door zich te verschuilen achter haar zwarte lokken en de grijze rookwolken en zegt ze zelden iets tussen nummers door. Een interessante keuze die voor een heel verfrissend optreden zorgt, want doordat op het podium slechts silhouetten te zien zijn, is het publiek gedwongen zich volledig op de slome doom c.q. ‘darkrock’ – zoals de band het zelf omschrijft – te richten.

Luisteren naar Dool is dan ook geen moment saai: het eerste loodzware nummer brengt het publiek al in hypnose, tijdens fanfavoriet Oweynagat neemt Van Dorst een keurig uitgevoerde gitaarsolo voor haar rekening en ook het energieke, onheilspellende She Goat wordt foutloos volbracht. Maar wat dit concert onderscheidt van andere Dool-optredens? Dat weet niemand, en het maakt ook niemand uit - de band blijft namelijk gewoon gigantisch goed.