Honey I’m Home klopt op de deur met debuutsingle

Voor de Amsterdamse band Honey I’m Home heeft de term ‘shoegaze’ een nieuwe betekenis gekregen. Als je het vijftal op het podium schuchter naar de gear bij hun voeten ziet kijken, is dat waarschijnlijk omdat ze bang zijn dat hun pedaaltjes het zullen begeven. Het zit zo: hun oefenstudio – van het schunnige type: in een kelder, handje contantje, een stinkend urinoir middenin de ruimte – brandde vorig jaar volledig af. Thom (gitaar/zang) mocht met zijn iPhone-lampje door een ondergelopen kelder banjeren om de nog bruikbare restjes gear bij elkaar te schrapen. Er was niet veel over. En het overkomt ze een jaar later nog steeds dat een apparaatje alsnog de geest geeft.

Een absolute ramp voor een band die hun sound juist heeft gebouwd rondom honderdduizend effecten en bakken reverb. Maar er is ook iets moois uit voortgekomen. Hun eerste single ‘Wishful Thinking’, die vandaag verschijnt, is geschreven in een van de eerste sessies na de brand. ‘Ik denk dat het gaat over het niet willen loslaten van iets of iemand, een idee niet willen laten gaan,’ vertelt Thom. ‘In je hoofd dingen vervormen’, vult Sofie (gitaar/zang) aan. Ze grinnikt. ‘Bijvoorbeeld: als je in je hoofd doet alsof de pedalen er nog zijn, zijn ze er nog!’

De leden van Honey I’m Home hebben het lang te druk gehad met hun andere projecten (Marathon, Banji, WIES, Jagd etc.), maar de band krijgt steeds meer focus. ‘Het begon toen Thom en ik elkaar ontmoetten tijdens corona,’ vertelt Sofie. ‘Via Tinder… Maar we hadden dezelfde muzieksmaak in ons profiel en gingen samen muziek schrijven.’ 

‘Wishful Thinking’ heeft een galmende, fuzzy sound, die een beetje bijt maar toch lekker in het dromerige blijft hangen. Sofie heeft er een woord voor bedacht: ‘grungegaze’. ‘En licht geïnspireerd op de zoomergaze-trend op Tik Tok’, vertelt Thom. Wat dat is? ‘Een soort shoegaze, maar dan voor Gen-Z: lijpe autotune op de zang, alsof het is geproduceerd in Logic, en met drums die gemixt lijken door een crazy person.’  

Hun eigen track is gelukkig gemixt door iemand die wél goed bij zijn hoofd is. Sterker nog: de mixage kwam voor de rekening van de Amerikaanse producer Sonny Diperri (Julie, DIIV, Protomartyr). Die kreeg de 150 (!) sporen voor zijn neus en heeft puik werk geleverd. Drummer Jasper: ‘We hebben expres niet zo veel gezegd en hem zijn ding laten doen. Alleen dat we het best ruig wilden houden en het niet per se voor op de radio bedoelen.’ Thom redt van de doellijn: ‘Behalve op 3voor12 natuurlijk!’

Honey I’m Home band tourt in april als support van MICH: 
16 april - EKKO, Utrecht 
17 april - Simplon, Groningen 
18 april - Effenaar, Eindhoven