De vrachtwagens van een transporteur in voornamelijk vis en schelpdieren staan netjes naast elkaar te wachten op wat komen gaat. De rest van het industrieterrein oogt wat troosteloos, zo op een zaterdagmiddag in de regen. Een prima sfeertje voor hartbrekende blues. In de verste hoek van deze zone, net buiten Breskens, ligt concertzaal Dust! Begonnen als boerendisco, maar het complex is multi-inzetbaar en wordt als zodanig ook meer en meer gebruikt. Binnen is het sfeervol, buiten brandt een open vuur.
De middag verloopt relaxt, met optredens van The Blues Division en de jonge honden van Two Timer. Gedreven als altijd brengen ze hun bluesrock met veel passie. Een weigerend effectpedaal gooit wat roet in het eten. Maar toch is dit een prettige set van een van de hardste bands van de dag. Hun Jimi Hendrixsound en rockgedreven riffs vallen goed, zo vroeg op de dag. Jimi Hendrix is ook belangrijk in de sound van The Blues Is Alright. Deze Vlamingen brengen ‘old school Chicago blues,’ zoals ze het zelf noemen, met een hoofdrol voor de huilende gitaar, bedreven bespeeld door de gedreven zanger/gitarist Marc Blanke. Hij is het die het trio aanvoert en je meeneemt naar lang vervlogen tijden in de Windy City.
De eerste editie van het Dust! My Blues festival in Breskens is achter de rug. Van, voor en door liefhebbers. Met een internationale line-up en enthousiast publiek dat laat zien hoe sterk de blues-community is: één grote familie, die nieuwe initiatieven zoals dit bluesfestival graag eens kans geeft. De Westerschelde wordt voor heel even de Mississippi en wij laven ons aan de vele stijlvarianten die blues rijk is.
The Missy Sippy All Stars
The Blues Is Alright
The Missy Sippy All Stars
The Fulltime Lovers krijgt de eerste beentjes op de dansvloer. Zo klinkt Zeeuwse Schelde-delta blues van vijf liefhebbers. Met local heroes Gait Klein Kromhof op mondharmonica en zanger en gitarist Donny Benjaminsz als aanjager en blikvanger. Het is vanaf de eerste minuut dansen geblazen. Het orgel van toetsenist Jan van den Berg is verfrissend en brengt precies de rock ‘n roll swing die de avond nu nodig heeft. Het vuur buiten smeult, maar binnen is het dik aan. Helemaal als The Missy Sippy All Stars aan hun set begint. Zo klinkt het zuiden van Amerika in Zeeland. Je voelt de spanning, het is klam in het moeras. De juke joint loopt vol. Mensen zijn hongerig naar muziek. Er moet gedanst worden. Alle opgekropte energie komt er nu uit. Aan dit enthousiasme zie je dat de blues ook prima wortelt op de grens van de Schelde en Noordzee. De monding van de Golf van Mexico of de Noordzee: het is vandaag maar een kleine stap. Blues met rock, gospel en een fantastische drive. Vol passie en plezier. Dust! juicht, swingt, en gaat los op deze machtige show. Dit is zonder twijfel het hoogtepunt van de avond.
Hoe jammer is het dan ook dat Jake La Botz de energie niet vast kan houden. De Amerikaan speelt mooi en gevoelig, maar laat ons ook beseffen dat we in het druilerige Breskens zijn en niet in zijn hometown Chicago, in een zweterige club. De man heeft blijkbaar in meer dan twintig films gespeeld, maar kan ook zo worden gecast als George McFly in Back To The Future The Musical, mocht die er ooit komen. Muzikaal brengt de zanger serieuze spiritual blues, vermengd met gospel en Americana. Zijn Duitse begeleidingsband is goed op elkaar ingespeeld, maar het geheel mist de energieke ‘wow factor’ die nu nodig is. Die moet Hide Away XXL weer terug zien te brengen. Dat lukt ten dele. Letterlijk met toeters en bellen halen deze Belgen alles uit de kast om Dust! My Blues waardig af te sluiten. Na een lange dag muziek en een uitlopend tijdschema krijgen ze toch de handen op elkaar en terecht. Tegelijkertijd is het publiek ook moe van een lange dag muziek. Kwalitatief is hier geen speld tussen te krijgen en de band is een waardige afsluiter van een mooi nieuw festival. De organisatie mag terugkijken op een mooie eerste editie van hun feest. Natuurlijk is er verbetering mogelijk, maar in de basis is Zeeuws-Vlaanderen weer een gespecialiseerd festival rijker. Dit kleine begin, aan de rand van het water, smaakt nu al naar meer: de blues is thuis in Breskens.