Bevrijdingsfestival Zeeland in je huiskamer Bevrijdingsfestival Zeeland in je huiskamer

Een bevrijdingsfestival zal geen festival zijn zonder ambassadeurs. Een van de artiesten die zich hieraan verbonden heeft, is Tino Martin. Hij treedt op vanaf de militaire basis in Gilze-Rijen. Een niet zo vliegende start met ‘Later als ik groter ben’. De Nederlandse zanger zat er volledig naast met zijn timing en het klonk niet zuiver. Bij het tweede nummer probeert de zanger zich te herpakken, maar het niveau wordt er niet beter op. Het is niet wat je zou verwachten van een zanger die de grootste zalen in het land uitverkoopt. Dat je een keer een deel van de tekst vergeet, kan iedere artiest gebeuren, maar bij dit optreden was dit bij vrijwel ieder nummer. Maar het mag wel gezegd worden: de zanger bleef er vrolijk onder.

Ook Davina Michelle draagt als ambassadeur een steentje bij aan het bevrijdingsfestival. Ze zet gelijk sterk in met ‘My Own World’. Ondanks dat er geen publiek bij staat, maakt ze er wel een feestje van. Ze springt in het rond tussen haar muzikanten en geniet duidelijk, maar blijft tussendoor wel geconcentreerd kijken om alle uithalen te halen. Haar nieuwe single ‘Nobody’s Perfect’ komt al vrij snel in de set voorbij, ingeleid door haar verhaal over vrijheid. Er is eigenlijk weinig aan te melden op het optreden. Ze zingt zuiver, probeert contact te maken met de mensen die via de schermen zichtbaar zijn en haalt er alles uit om in deze situatie op te kunnen treden.

Jonna Fraser is wederom een ambassadeur die voor een half uur vanuit Gilze-Rijen sfeer op deze dag brengt. De rapper is ambassadeur geworden omdat zijn voorouders slaven in Suriname waren en hij vindt vrijheid daarom niet vanzelfsprekend. Hij springt meermaals over het podium, de energie spat er vanaf. Als er publiek aanwezig zou zijn, zou het een groot feest worden. De sfeer was daarom wel een punt dat echt ontbrak bij deze show. Maar dit mocht de pret niet drukken. Een interessant optreden dat de fans zich nog lang zullen herinnering.

Het Zeeuwse festival heeft het voorrecht om twee opkomende Nederlandstalige zangeressen te mogen vervwelkomen in Cinecity. Later vanavond Froukje, maar nu is de bühne voor S10. De zangeres en rapper won pas een Edison, en dat terwijl ze net een paar jaar bezig is. Een bijzonder talent, zo blijkt ook uit het optreden. De beladen hersenspinsels van S10 zijn verpakt in heerlijke popliedjes. En hoewel het bijna onmogelijk is om een intiem optreden te geven in een grote lege zaal, lukt het haar met verve. We kunnen niet wachten tot we haar, hopelijk binnenkort, in een Zeeuws podium mogen verwelkomen.

Ruben Annink is bij sommigen al bekend van zijn deelname aan Beste Zangers in 2018. Vandaag staat hij echter op Bevrijdingsfestival Zeeland en laat hij meerdere nummers horen. Intimiteit voert wel de boventoon bij deze artiest. Het gevoel van de teksten wordt sterk uitgestraald, maar het is toch minder voelbaar bij de livestream. De Nederlandstalige zanger heeft wel nog een belangrijke les voor iedereen die niet goed in zijn vel zit en hierdoor niet van vrijheid kan genieten: Luister goed naar jezelf en zoek hulp als het nodig is.

Na een korte pauze gaan we door met Froukje. Deze zangeres staat bekend om haar scherpe teksten en belooft er een swingende show van te maken. Want dansen kunnen we ook vanuit onze woonkamer met een drankje in onze hand. De uptempo nummers laten echter even op zich wachten, maar dan is het toch tijd om los te gaan. Even vergeten dat je nog buren hebt, het volume een tandje hoger zetten en meezingen met de catchy songteksten. Deze zangeres maakt er ondanks het ontbreken van publiek weer een feestje van en kan het plezier toch overbrengen naar de woonkamer. Met ‘Dansen’ is het alweer tijd om de strakke en energieke set af te sluiten.

Door naar iets heel anders: Suzan&Freek. Ze beginnen met een van hun hits ‘Overkant’, maar dit keer zonder Snelle. Beiden zijn goed bij stem en weten ook meerdere anekdotes over te brengen aan het publiek thuis. Hun nieuwe single ‘Goud’ ontbreekt niet en als klap op de vuurpijl sluit de band af met ‘Als het avond is’, een van hun grootste hits. Suzan kruipt hiervoor achter de piano, terwijl Freek met zijn gitaar in de weer blijft en zijn moment neemt om het publiek nog een keer toe te spreken.

Direct daarna betreedt De Kift het podium. Het is een band die normaal gesproken voor een groot feest zorgt. Een dansende menigte, iedereen heeft plezier. Maar niet vanavond. Vanavond staan ze voor een zo goed als lege zaal te spelen en moeten we er vanaf huis maar een feestje van maken. Desondanks speelt de band de sterren van de hemel. Het is een ongecontroleerde chaos dat we van De Kift gewend zijn. Nummers wisselen zich snel af, de een wat meer dansbaar dan de andere en de band staat te stralen. Zichtbaar genietend dat ze weer even met z’n allen op het podium mogen staan. Laten we maar hopen dat we snel weer live mogen genieten van De Kift.

Altin Gün mag Bevrijdingsfestival Zeeland afsluiten. Deze Grammy-winnaars zingen in het Turks, waarbij veel invloeden van andere landen in de nummers verwerkt worden. Dit is ook wat vrijheid volgens de band inhoudt: het kunnen maken van muziek, waarbij het niet binnen de landgrenzen blijft. En dat is ook deze avond weer duidelijk. Waar het begint met invloeden van het Midden-Oosten, schakelt de band regelmatig over naar andere muziekstijlen. Het is een grote mix van nummers, waarbij alles loepzuiver klinkt. Na een korte afsluiting van de presentatoren gaat de band nog even door. Want wie krijgt er nou niet genoeg van livemuziek? Het had nog veel langer mogen duren!