De openingsband komt op met de statische beelden van een oude televisie in de achtergrond. ‘Jacle Bow’ komt in beeld en daar staan ze: een viertal bescheiden Belgen die popliedjes met een snufje Amerikaanse rock-‘n-roll spelen. Als de zanger uit zijn kabeltrui stript is het op zijn warmst in De Spot. Jacle Bow heeft de zaal goed opgewarmd voor Indian Askin. Binnenkort spelen ze in het voorprogramma van Kensington in België en in januari staan ze op Eurosonic Noorderslag. Zuiderburen om in de gaten te houden.
‘Gewoon spelen’ met Indian Askin in De Spot
Middelburg danst op eindeloze solo’s
Best Kept Secret, Lowlands en een uitverkocht Ziggo Dome (voorprogramma)… het gaat wel lekker met Indian Askin. Niet vaak wordt een Nederlands psych-pop bandje zo goed ontvangen. En dan staan ze in Zeeland. Het is een gewaagde claim, maar een enorm festivalpubliek aan het dansen krijgen is soms nog makkelijker dan De Spot in de fik zetten met een goede set. Indian Askin bewijst dat zij die kracht wél hebben: de hits vlammen één voor één de zaal in.
Het podium is donker, enkel verlicht door kleurrijke lichten die ‘Indian Askin’ spellen. Het viertal dat naar die naam luistert betreedt het podium. Het publiek in De Spot staat nog schuw achter in de zaal maar al na een paar nummers is het duidelijk dat Indian Askin wel lekker valt hier. De muziek is dansbaar, een beetje ruig soms. Maar wat Indian Askin die lekkere twist geeft zijn de lange psychedelische omwegen die de liedjes soms nemen.
Het liedje ‘Really Wanna Tell You’ doet het goed in de 3voor12 Song van het Jaar lijst en hier is het de song van de avond. Het is dat ene liedje dat je op Spotify laat luisteren aan die vrienden die nog niet zo goed wisten waar ze vanavond heen gingen. Als een vraag-en-antwoord-spelletje galmt het door de zaal met het enthousiasme van ‘deze kan ik meezingen!’. Het nummer wordt gedragen door bassist Jasja Offermans. Als powervrouw van de band domineert ze het podium met haar sterke bassolo’s.
Zanger en gitarist Chino Ayala probeert tussen nummers door zoveel mogelijk grapjes te maken. De respons blijft lauw, ‘gewoon spelen!’ roept iemand. Dat is het thema van de avond: gewoon spelen en lekker eindeloos ook. Soms gaat Indian Askin zo verloren in de solo’s van hun nummers dat na tien minuten de rode draad een beetje kwijt is. Dan worden die bekende akkoorden weer ingezet en hoor je een zucht van herkenning: ‘oh, bij dat liedje waren we gebleven’. Geen zin hebbend om het podium te verlaten en weer terug te komen wordt de toegift er gewoon aangeplakt. Die laatste twee liedjes zijn de laatste push voor het Middelburgs publiek en velen nemen de kans om nog even de dansvloer te betreden. Het is Indian Askin gelukt, Middelburg is los.