Van vuige pretpunk, klezmer en funk tot electro. De jubileumeditie van Anywave was interessant voor een brede doelgroep. Hoofdact op de vrijdagavond was DeWolff. Een verslag van de vrijdag.

Aan Sunra op vrijdagavond de eervolle, maar ondankbare taak om het festival te openen. Eigen nummers genoeg inmiddels, met lekker veel dynamiek. Van ingetogen naar snoeihard. Met drie zangers is het soms wel woekeren met podiumruimte. Drummer Maurice Frickus kiest er daarom voor om met drumstel en al rechtsvoor te zitten. “Anders heb ik geen contact met het publiek als ik zing.” Sunra speelt vanavond voor de tweede keer in Brogum en dat blijft bijzonder, vertellen de bandleden. “Spelen voor mensen die je kent en bekende muzikanten uit de buurt is anders dan wanneer we in Den Haag of Rotterdam spelen.” Zanger Lennart Dorrestein gaat verder: “Maar we gaan natuurlijk altijd voor de volle 200%. Ook vanavond hoor. Je kan op zo’n vroeg tijdstip nog niet van het publiek verwachten dat ze in de stemming zijn; wij moeten ze in de stemming máken!”

In de tent maken de Juke Joints er hun eigen feestje van, met aanstekelijke bluesrock. Deze Zeeuwse oudgedienden stonden in de afgelopen 32 jaar op tal van internationale podia. In het afgelopen jaar speelden ze onder andere op festivals in Spanje, Noorwegen en Zwitserland en op het legendarische Harvest Time Blues Festival in Ierland. Ook in ons eigen Zierikzee komt de stemming er lekker in, met meeklappen en swingen en de harmonicasolo’s van Sonny Boy van den Broek.
 
In de zaal maken ondertussen The Afterveins zich gereed om te laten horen wat ze kunnen. Drummer Aswin van As speelt een thuiswedstrijd, samen met Maks Bolhuis (zang, gitaar) en Xander van Dijck (gitaar). Nu eens intiem, bijna oosters en betoverend, dan weer opzwepend met krachtig drumwerk en richting punk weten de muzikanten het publiek te verrassen en mee te nemen.  
 

DeWolff begint vrij rustig, om dan ineens in een versnelling te gaan met Robin Piso’s Hammond orgel. Rock-‘n-roll met een orgel in de hoofdrol, niet als begeleidingsinstrument, maar als minstens eenderde van de show. Zanger Pablo van der Poel gebruikt het hele podium en belandt uiteindelijk ook op het Hammond orgel. Veel energie, vakmanschap en vervoering alom.

The Dirty Denims sluit de vrijdag af met happy hardrock. Frontvrouwen Mirjam Sieben (zang/gitaar) en Ashley Seleski (zang/bas) zorgen ervoor dat het geen moment saai wordt. Een spetterend optreden met een knipoog naar Joan Jett en Debbie Harry, maar ook verwijzingen naar The Ramones en AC/DC.