Zonovergoten Dag van de Dag

Van fluisterliedjes tot snoeiharde shoegaze

Tekst: Janna Schoonakker, Ben Willemsen, Joyce de Nijs, Andre Joosse Foto's: Ben Willemsen, Janou Munnik, Andre Joosse ,

De organisatie en de bezoekers hadden zich deze zaterdag geen beter weer kunnen wensen. Een strak blauwe hemel en een lekker zonnetje domineren het weerbeeld van vandaag. Reden genoeg om de gitaren en de drums buiten te zetten. Zo genieten we nog beter van de brede programmering die uiteenloopt van fluisterliedjes tot snoeiharde shoegaze.

We beginnen de middag met een optreden van Going Barefoot. Het achterafstraatje van de Middelburgse Knipstudio leent zich prima voor een buitenconcert. Als bonus vergaren de live-acts er gemakkelijk extra publiek bij met nieuwsgierige passanten. Going Barefoot is het project van zangeres Ferra Heskin en gitarist Menno Roymans, opgericht in Utrecht. Vandaag worden ze begeleid door twee achtergrondzangers. Ferra heeft een prachtige heldere stem, die in de buitenlucht ook onversterkt mooi tot zijn recht komt. De nummers worden luchtig en opgewekt gebracht. De variatie tussen jazz, blues en pop zorgen er bovendien voor dat het blijft boeien tot het eind. Hun singel heet 'Come Back To Stay', dat willen we ook graag aan deze band meegeven. (JS)
 
De Zeeuw Arjen van Wijk, frontman van Vandryver speelt vanmiddag zonder band. Het bleek logistiek gezien niet haalbaar te zijn om alle bandleden naar Middelburg te krijgen. Niet getreurd. Hierdoor zien we een mooi intiem optreden van melancholische luisterliedjes. Met duidelijke folkinvloeden speelt en zingt Van Wijk een akoestische set en neemt hij iedereen mee in een muzikale droomvlucht. Ook zonder band is Mr. Vandryver heerlijk om naar te luisteren. (BW)
 
Bij de Italiaanse ijssalon wacht ons het tenorentrio Letti Puliti. We treffen er tot onze verrassing geen rondbuikige oude Italianen aan, maar drie jonge Nederlandse knullen. Al koffie drinkend en ijs etend zingen ze ons uit volle borst Italiaanse stukken toe. Letti Puliti betekend zoiets als ‘schoon lezen’. Het gaat dan ook met name om de klank en temperament van de taal die de heren aanspreekt bij het zingen. Ze spreken zelf niet echt Italiaans, maar wij als publiek ook geen van allen (op één lachende meneer na). Dit mag de pret dus niet drukken en het enthousiasme van de heren werkt aanstekelijk. Ze verdienen een luid bravo! (JS)
 
Michael van Oostende draagt zijn gedichten voor in juwelier Ippy. Zoals hij zelf aankondigt via Facebook: “24-karaats gedichten met een hart van goud”. Met een soort van kinderlijke openheid, maar zeker niet kinderachtig, spreekt hij over religie, liefde, schoonheid en natuur. Zijn gedichten zijn lief en eerlijk; ze raken het luisterende publiek. Dat is ook omdat het, zo te horen, recht uit het hart voorgedragen wordt. (JdN)
 
Na veel fluisterliedjes en rustige akoestische gitaren is het toch tijd voor de nodige herrie. Fijne herrie wel te verstaan. Het is nog vroeg voor een concert in Kaffee 't Hof. Normaal gesproken gaat het café pas om vier uur open. Nu staat er om half drie al een band. Tel daarbij het mooie weer op en je snapt dat het binnen niet heel druk is. Het publiek wat wel gekomen is kan genieten van een van de betere acts van deze dag. Space Siren bestaat uit twee heren en twee dames, alle vier ervaren muzikanten. We horen een muur van gitaren, een strakke ritmesectie en dromerige melodieën. Shoegaze vermengt met noise. Denk aan My Bloody Valentine of Lush op visite bij Sonic Youth. (AJ)
 
Livingroom Heroes, bestaat uit Marc van Hout en Henri Zoetbrood en sluiten de Dag van de Dag af in café Underground. Met een mix van blues, jazz, soul en een vleugje country brengt het duo een eigen repertoire. Gezongen met een karakteristieke stem die wat doet denken aan die van James Morrison. Naast de nummers van de onlangs uitgebrachte EP spelen ze ook wat eerder werk én wat nieuws. Binnen creëerde de twee een intieme sfeer, maar ook buiten op het terras was het genieten van de relaxte songs. (JdN)
 
Nicole Bianchet wordt aangekondigd als schone Duitse. Maar, in haar biografie op haar website valt te lezen dat zij Amerikaanse is, die inmiddels in Berlijn woont. Deze Amerikaanse/Duitse schone heeft naast haar mooie looks ook nog eens een prachtige engelachtige stem. Haar stem heeft wat weg van Anneke van Giersbergen en klinkt sereen. Haar betoverende stem verliest echter de magie doordat Nicole onzeker overkomt en dat tussendoor ook nog laat merken. Jammer, hierdoor verslapt de aandacht van de luisteraar en vervolgt zijn weg met winkelen. Nicole houdt haar liedjes heel klein, en deze komen in een winkel minder tot hun recht. In een intiemere setting zou dit beter werken. (BW)
 
Net op tijd arriveert The Virgin Army, uit Utrecht afgereisd, bij café Expresszo. Het gaat om een project van singer-songwriter Teije Venema en een vrouw die hem begeleidt met zang. Ze proberen het eerst buiten, maar worden daar toch overstemd door de andere band, die op dat moment op de markt speelt. Binnen komen de gevoelige nummers beduidend beter tot zijn recht. Met zijn warme stem en intens gitaarspel weet Teije iedereen stil en geboeid doen luisteren. Zijn nummers gaan over geloof en liefde, of, zoals hij het wat beter weet te verkopen, over 'God en sex'. Ooit stond hij met een bus van de Pinkstergemeente in Middelburg om het evangelie te prediken, dit keer vertelt hij zijn verhalen door middel van muziek. Maar ook al gaat het over serieuze emoties, het lukt hem door zijn humor en spontaniteit goed om de nummers niet te zwaarmoedig te maken. Er wordt gewerkt aan een EP, die wordt geproduceerd door Pim van de Werken (in Middelburg wel bekend door zijn samenwerking met Tonnie Dieleman). Het eerste nummer 'No Love For a Broken Heart' belooft al vast veel goeds. (JS)
 
De Fries Hilbrandt Mill, ofwel Laurens van der Meulen heeft vier en een half uur gereden om een half uur te kunnen spelen op de Dag van de Dag. In twee dagen gereden, dat dan weer wel. Maar dat was weer een ander verhaal. De ruwe verhalenverteller schreeuwt en zingt gevoelige ‘zeemansfolk’: Indrukwekkend melodramatische zeemansliederen van ruwe bolsters met blanke pit. Laurens heeft een gevoelige mooie stem waardoor de nummers echt binnenkomen. Jammer dat de Fries zo weinige publiek heeft, de Zeeuwen missen echt iets moois. (BW)
 
Onderweg naar het optreden van Amber Arcades horen we ineens een prachtige stemmen uit Ippy's komen. Hier staat achterin de winkel Joris Dee. Met Joris op gitaar en violiste Indra Salima Kartodirdjo die mooie melodieën versmelten in harmonische zang. Catchy structuren met de mooie fragiele, breekbare stem van Joris. Wonderbaarlijk hoe deze stem zo goed past bij de heldere zang van Indra. Wat een verrassing zo ineens. Meeslepende singer-songwriter. Door dit optreden ben ik niet meer bij Amber Arcades geraakt. Tip: Joris Dee staat ook op het Millstock festival. (BW)
 
En dan even heel wat anders, Wolvon! Met een drummer die een hekel heeft aan een vierkwartsmaat, overstuurde noisy gitaren en baslijnen die wat weg hebben van Joy Division. Dit alles in overdrive. Deze gasten uit Groningen hebben een live-reputatie waar te maken, en doen dat in het beschikbare half uur met verve. Het is bloedheet in het zaaltje van Kaffee 't Hof, wat bijdraagt aan de bezwerende sound. Deze underground klinkt in het voorbijgaan wellicht als één bak kutherrie, maar als je de band een kans geeft ontdek je als snel de mooie en aparte rockliedjes verpakt in noise. Sympathieke jongens die gewoon muziek maken, lekker gruizig en ruig. En als ze los gaan, stuiteren ze over het podium. (BW)
 
De jonge, vijfkoppige band Going Dutch speelt luchtige pop/rock songs. Er is maar weinig publiek in café Underground, want vanwege het mooie weer zit iedereen buiten. Dat weerhoudt de bandleden er niet van met volle overgave te spelen. De driestemmige zanglijnen klinken goed en ook de dynamiek is sterk. (JdN)
 
In boekhandel De Drvkkery zorgen The Balcony Players voor een aangename verassing voor het winkelend publiek. Vrolijke balkanfolk vult de ruimte tussen de boeken, tijdschriften en cd's. Invloeden haalt de band uit de Oost-Europese landen, maar ook de Nederlandse regen wordt als inspiratie voor een nummer gebruikt. Een sterk en vrolijk optreden. (AJ)
 
Een verbazingwekkend optreden is dat van singer-songwriter Willie Darktrousers. Want ten eerste valt ons op dat hij vandaag gewoon een licht gekleurde broek draagt. Dit misverstand wordt door de zanger echter al snel uit de weg geholpen wanneer hij toelicht dat zijn naam een verwijzing is naar zijn geboorteplaats, het Friese Donkerbroek. Het tweede misverstand is dat van singer-songwriter. Liever gaat hij namelijk als troubadour door het leven, compleet met baard en hoed. Een troubadour met een erg rijke fantasie, dat wel. Zijn liederen hebben allen één onderwerp gemeen en dat is ellende met een vleugje weemoed. De teksten zijn echter zo bizar tragisch dat het op de lachspieren werkt. Denk aan hondsdolle melkmannen, pratende stofzuigers en moordlustige broccoli stronken... al is daar moeilijk een voorstelling bij te maken als je het niet gehoord hebt. Willie staat er ondertussen reuze onschuldig bij en excuseert zich zelf dat hij er ook allemaal niks aan kan doen maar dat zulke dingen nou eenmaal gebeuren. Je gaat haast geloven dat hij het allemaal droomt, maar daar is deze Fries toch net even te nuchter voor. Verbazingwekkend vermakelijk. (JS)
 
Al met al mag de eerste editie van de Dag van de Dag zeker als geslaagd worden betiteld. Met grote dank aan de weergoden uiteraard. Hoewel veel bezoekers toevallige passanten zijn, zijn er toch aardig wat mensen te vinden die met het programmaboekje de locaties aflopen. Een festival wat de komende jaren hopelijk een vervolg krijgt en kan uitgroeien tot een evenement waar mensen speciaal voor naar Middelburg willen afreizen.