Een ludieke toevoeging aan de nieuwe cd van Zinkzand is een zakje met zoethout-thee. De Thee Trekt Maar De Zee Nog Meer is de titel van het debuut van dit Zeeuwse viertal. Een cd die naast het theezakje ook een bijzonder artwork meekrijgt en nog een boekje met alle teksten. Hierdoor kun je zien dat de band alles doordacht heeft.

Overigens is het viertal op de podia een vijftal, ze worden daar bijgestaan door vj Vera Verseput, wellicht wordt het volgende project een dvd zodat ook haar kunstwerken aandacht krijgen.

Maar met mooie beelden en een mooi cd/hoesje ben je er niet. Gelukkig is de originaliteit ook terug te vinden in hun muziek. Zoals gezegd, ruw en krakend, terug naar de oude roots, niet van de Amerikaanse katoenplantages, maar van de Zeeuwse... tja, op volle zee wellicht? De teksten van de heren ademen de zee. 'Post Wemeldinge' bijvoorbeeld, of 'Het Is Altijd Wat Op Het Wad': “Op die fok, vier die schoot, breng in beweging de hele boot. De wind keert, neemt meeuwen mee, daar zijn we dan weer terug op zee”.

Hun typische sound, vaak vergeleken met Tom Waits, wordt versterkt door hun instrumenten zoals een cajun, een touwbas, mondharmonica's, een kazoo en een beat van klompen. Het nummer 'Vrijbuiter' geeft al een goede indruk van de muziek; dronkenmans zeeliederen op gipsymuziek, doodrenkt met blues en rock. Groovy en dansbaar. 

Het album is ongeveer half om half Nederlandstalig en op een gecombineerde Nederlands- en Franstalig 'Route Peage' na voor de rest Engels. Ook dit onderstreept de veelzijdigheid van de band. Al maakt dat het wel moeilijker om de band in een hokje te plaatsen, iets wat de band wellicht niet eens wenst.

Liefhebbers van gelikte arrangementen moeten deze cd maar links laten liggen, de rest moet de band zeker een luisterbeurt gunnen. Of beter, Zinkzand live gaan bekijken.