Donker is ook de muziek, 70’s occulte doom. De retro-hype anno 2012! Als je niet oplet is die ook weer voorbij, of je hebt ‘m gewoon gemist. Met eerder dit jaar nog The Devil’s Blood met hun occulte psycho rock is het nu de beurt aan Swamp Machine en Jex Thoth. Aan de eerstgenoemde band de eer de avond te openen, en daar maken ze geen haast mee.  Na het ter ziele gaan van  het Zeeuws-Vlaamse The Massacrista besloten gitarist Mehidah Endenburg en zanger/bassist Koen van Soelen dat het nog niet klaar was. Op hun Facebookpagina staat te lezen dat ze de fakkel opgepakt hebben en met nieuw vuur laten branden, samen met drummer Mathijs Quaars. Slepend, zompig en gruizige heavy 70’s psych-doom. Zo omschrijven ze zichzelf, en slepend wordt het zeker. Op een enkele enthousiaste reactie uit het publiek na, blijft het optreden mat. De vraag is of dit ook Swamp Machine aan te rekenen is, want de mannen werken er hard voor en muzikaal gezien valt er weinig aan op te merken. Gelukkig krijgt de band een herkansing op Massafest III in Oostburg.

Aan Jex Thoth, de band rond zangeres Jessica Thoth, de eer om voor het beetje publiek met haar mysterieuze stem het publiek wat enthousiaster te krijgen. Het gaat ‘m echter niet worden vanavond. Schijnbaar inspiratieloos lijkt deze mooie dame uit San Francisco haar occulte camp doom “af te spelen”. Het publiek laat zich niet enthousiast maken, maar lijkt zich verder wel te vermaken. De muziek houd een beetje het midden tussen duistere doom en psychedelische rock. Pulserende baslijnen, een wah overladen gitaar en een sirene-achtige stem met hier en daar raakvlakken naar Black Sabbath, het doet allemaal erg zweverig aan. Vooral omdat het meeste licht afkomstig is van kaarsen die op het podium staan.

Jex Thoth lijkt een beetje gehyped, en de vraag rijst of dit terecht is. De band heeft zich in korte tijd in het rijtje van occulte bands als Coven, Black Widow en Black Sabbath geschaard. En ondanks dat de muziek lekker klinkt, mis ik wat creativiteit. Haal het occulte laagje eraf, verwijder de retro-hype en je houd een, nog steeds verdomd lekker klinkende, maar redelijk standaard rockband over. Als het stof opgewaaid is vraag ik me af of Jex Thoth er nog staat.