Pop aan Zee is een initiatief van PoppuntZeeland en de Zeeuwse poppodia en heeft als doel de Zeeuwse popscene te promoten en verder te ontwikkelen. Ook podium ’t Beest in Goes komt in deze serie van optredens voor, en wel met een avond vol stevige rock.

Hoe kan het ook anders dat een Zeeuwse band de spits afbijt? GoFish vindt zijn oorsprong op Schouwen-Duiveland en timmert al een tijdje aan de weg. Het vijftal speelt stevige poprock ondersteund door de blonde zangeres Pam Blikman. Pam heeft naast een overtuigend stemgeluid ook uitstraling, kortom: een vrouw met ballen. De vergelijking met de muziek van Anouk is snel gemaakt, maar naast de verplichte ballad is de muziek toch wat pittiger te noemen.

Het gitaarwerk zit technisch prima in elkaar, en het gebruik van meerdere exemplaren maakt het geluid lekker vol. Het meest ben ik echter onder de indruk van de strakke drumpartijen van de jonge Swen. De muzikanten hebben zichtbaar plezier in live hun muziek ten gehore brengen en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom de band op het podium beter tot zijn recht komt dan op de vorig jaar uitgebrachte EP Always Outnumbered, die overigens gratis van de website is te downloaden. GoFish is een band waar we in de toekomst wellicht nog meer van gaan horen.

Creature With The Atom Brain is zeker bij onze zuiderburen geen onbekende meer. Met bandleden die hun sporen inmiddels al hebben verdiend bij onder andere Millionaire, Mark Lanegan en Evil Superstars mag dat geen verrassing zijn. Zanger en bandleider Aldo Struyf heeft van zijn jamproject een echte band gemaakt en heeft kort geleden de tweede volwaardige langspeler Transylvania uitgebracht. De muziek is sterk verwant aan de woestijnstonerrock van bijvoorbeeld Masters Of Reality, Kyuss en Queens Of The Stone Age. Het is dan ook niet heel toevallig dat Chris Goss, verbonden met de genoemde bands, de productie van het laatste album voor zijn rekening nam.

Het publiek blijft bij de eerste tonen voorzichtig een paar meter van het podium staan. Met hun zware, logge gitaarriffs oogst Creature With The Atom Brain dan ook ontzag. Als een locomotief stoomt de Belgische band door het Amerikaanse woestijnlandschap met hun monotone stonerrock. Het nieuwste album is duidelijk minder pakkend dan de voorganger. De set wisselt daarom regelmatig  van catchy en beukend naar spacey en vaag, waarbij vooral de laatste twee woorden overheersen. Het optreden wordt daarmee een beetje langdradig en mist af en toe energie.

Op het podium lijken de bandleden in hun eigen wereld te leven. Zanger Aldo laat zijn teksten maar een beetje door de riffs heen glijden. Af en toe heeft de band teveel weg van de creaturen uit de film waarna ze is vernoemd. Een afstandelijke, duistere uitstraling is misschien wel de bedoeling geweest. Toch weet ook de verplichte toegift een kleine teleurstelling onder het publiek niet te onderdrukken. Dat is jammer, want hun muziek met flink volume thuis opzetten geeft een hele andere beleving. Laten ze hun kernafval maar weer mee terug nemen naar België.