Voor het tweede jaar achtereen is in Heinkenszand het Dialectfestival Nederland gehouden. Afgelopen zaterdag Streden er verschillende acts uit verschillende provincies er om de titel beste dialectband van het jaar. Voor Zeeland stonden Dønder, Surrender en Bestel Mé op het podium van congrescentrum De Stenge. Het publiek liet het alleen (weer) afweten.

De organisatie heeft net als vorig jaar vier podia opgebouwd waarvan er twee tegelijkertijd in gebruik zijn. Een overschatting, zo blijkt als niet de gewenste vijftienhonderd maar slechts rond de vijfhonderd betalende bezoekers De Stenge betreden. 
De Zeeuwse bands hebben geen last van het lage bezoekersaantal. Want als Dønder als eerste met veel bravoure het podium beklimt is de Top zaal ruim gevuld. Zanger Dingeman de Visser komt een motor het podium oprijden en de band heeft een paaldanseres mee genomen om de show, die muzikaal wel goed in elkaar zit, ook visueel wat op te leuken. 
Doordat iedereen gaat kijken bij Dønder is er weinig publiek meer over voor Peter Beeker. Deze Limburgse singer/songwriter staat op het podium in de foyer vooral voor zichzelf te spelen. Surrender heeft wel maximale belangstelling. De groep speelt natuurlijk een thuiswedstrijd. En ook deze band geeft de toeschouwers waar voor hun geld met bekend werk als ‘Meriete’ en ‘De klokke (van Arremuë)’.

 

Tegelijkertijd met de groep uit Beveland staat ook het Groningse Tunebone zich in het zweet te werken op het tweede podium in de sporthal. De rauwe Groningse rock klinkt goed maar trekt slechts een handje vol publiek. Ook het uit Den Haag afkomstige De Règâhs heeft bijna geen publiek omdat iedereen bij WC Experience staat te hossen. De Haagse flamingo en zigeunerpop is echter wel goed en erg humoristisch. Lollig is ook de show van de dialectact van 2009, WC Experience. Deze Brabanders hebben natuurlijk al een naam opgebouwd. Toch is het indrukwekkend om te zien hoe het zestal zich volledig in het zweet werkt. Nummers als ‘Maag ik hier rooke’ en ‘Pannekoek’ worden voluit meegebruld door de fans.

Hierna is het de beurt aan Bestel Mé. De Bevelandse Rowwen Heze-tributeband staat zoals altijd zijn mannetje. Ook nu kan de Limburgse texmex met Zeeuwse tongval op veel bijval rekenen. Kiek Now Us uit de Achterhoek doet tegelijkertijd zijn ding. De band laveert tussen Normaalachtige boerenrock en serieuze hardrock.


Raymond van het Groenewoud sluit hierna het festival af. De Vlaming is dan wel pensioengerechtigd maar staat op het podium nog vol vuur. Hij schreeuwt zijn ‘Je Veux de L’amour’ de zaal in en komt ook met wat nieuwe nummers. Het meeste publiek is echter meer geïnteresseerd in de biertap en de band voor de afterparty The Heinoos. Jammer voor de Belgische zanger. 
Al met al is iedereen wel tevreden voor de avond maar had er meer ingezeten. Organisatoren Kees Wondergem en Ron de Vos gaan volgend jaar met dit concept naar Brabant. Dan moet het wel aanslaan. Want na twee jaar verdient het festival een succesje en meer publiek dan er vanavond was.

Surrender

Tunebone

Kiek Now Us

WC Experience

Dønder

Bestel Mé