“Met een paar drankjes op reed ik een keer naar huis op mijn Solex. Daarmee gleed ik onderuit op mijn oude gitaar. Met mij en m’n Solex was niks aan de hand, maar m’n gitaar, die was total loss!”
En dus ging Patrick Le Duc op jacht naar een nieuwe. In zijn zoektocht naar een semi-akoestische gitaar en versterker, kwam hij terecht in Vlissingen bij gitaarbouwer Sjak Zwier. Patrick dook even de oefenruimte in en kreeg meteen een positieve reactie van Sjak. Indertijd, toen hij net op kamers ging in Vlissingen, schreef hij al eigen nummers. Patrick deed toen de MBO-opleiding Marketing & Communicatie en is stage gaan lopen bij Sjak, met wie hij bevriend raakte. Via Sjak leerde hij Paskal Jakobsen van Bløf kennen. Dat zou later een mooie muzikale connectie blijken.
Maar eerst was er Sonarphonic, een funk-/rockband met Patrick Le Duc als leadzanger. “Het was een traditionele band en we schreven alles samen. Op een gegeven moment vond ik de richting die we opgingen niet meer fijn”. Hij kon zich er niet meer in vinden. “En omdat ik geen geschoolde muzikant ben, vind ik het moeilijk om uit te leggen hoe ik het dan wel wil hebben”. Patrick besloot met de band te stoppen. Een jaar deed hij nauwelijks iets aan muziek tot hij in november 2008 de smaak weer te pakken kreeg.
Na het aanschaffen van de nodige apparatuur en software leerde Patrick van Paskal Jakobsen hoe je daarmee een nummer ‘in elkaar zet’. Al snel nam hij een paar solo nummers op. Met een CD’tje ging hij naar Sjak om zijn mening te vragen. “En Paskal komt nog wel eens langs in zijn winkel en kreeg het ook te horen. Hij was meteen positief!”
A dream come true
Op initiatief van Paskal kon Patrick gaan opnemen met hem en Peter Slager, de bassist van Bløf. “Dat was echt ‘a dream come true’, heel gaaf. Toen hebben we drie dagen in de Fendalsound Studios in Loenen aan de Vecht gezeten met Martijn Bosman van ‘Gotcha!’. Een te gekke drummer. We zijn gewend dat een drummer dan eerst heel wat tijd nodig heeft om z’n drumstel goed te krijgen. We kwamen binnen in de studio en ik keek samen met Sjak naar het drumstel, en alle vellen waren er nog af. We dachten ‘shit, voordat alles gestemd is en zo, dat gaat weer een dag duren!’ maar nee hoor, na een paar keer flink erop drukken en wat aandraaien was het klaar. In een mum van tijd. En dat was met die nummers ook zo. Ik had al m’n ProTools sessies meegenomen en die konden ze zo inladen. Martijn pakte zijn koptelefoon en luisterde even naar de demo. Hij knikte een paar keer, zei ‘OK’, liep de studio in en nam de drums voor het nummer op. Eén, twee takes, klaar! Bizar, echt bizar. We hebben negentien nummers opgenomen in drie dagen.”
Niet ‘overdreven Bløf’
Tijdens het opnameproces speelden de meningen van Paskal en Peter een essentiële rol. “Ik heb de feedback van Paskal en Peter grotendeels overgenomen, want het leverde meestal echt verbetering op. Het is fijn als iemand anders zijn mening geeft omdat je zelf vaak moeilijk los komt van je nummers. Paskal en Peter voegden vaak nog wat melodielijnen toe en zeiden af en toe bijvoorbeeld ‘misschien daar nog een bruggetje?’. Een beetje spelen met de indeling van de liedjes. Het was een heel proces waar ze echt enorm in geholpen hebben, echt helemaal te gek.”
“Het is wel te merken op de plaat, al is het niet ‘overdreven Bløf’. Het ligt wel in het verlengde van elkaar, maar dat komt eerder doordat ik dezelfde muzieksmaak als Peter en Paskal heb. Dan denk je al snel in dezelfde richting, ongeveer. Je hebt in ieder geval een klik en dat is heel fijn.”
“Na de drums te hebben opgenomen in de Fendalsound Studios hebben we bij Paskal in z’n studio de zang en gitaarpartijen opgenomen. Hij heeft er een hele hoop ingespeeld, ook mandoline, bariton, akoestisch, elektrisch… En Peter bas en contrabas, wat ie ook érg goed kan. Echt waanzinnig, hele mooie partijen. Echt kicken.” Op de opmerking ‘ik denk dat je heel blij bent met je plaat!’ reageert Patrick enthousiast: “Zo! Echt bizar blij!”
Square Moods
Half november werden de opnames afgerond, nu is het mixen en vervolgens het masteren aan de beurt. Ergens in maart 2010 komt de plaat uit. “We gaan eerst nog met wat promo CD’s rond. We hebben geen platendeal, maar wie weet is er iemand met interesse. Dat zou te gek zijn, want dan kunnen we meer spelen!”
“We zijn creatief omgegaan met wat we hebben en in principe hoef je ook niet de allerduurste spullen te hebben, als het maar goed klinkt.” Er staat een breed scala aan instrumenten op de plaat. “Ik hou van muziek met meerdere lagen. Dat er op de achtergrond nog ergens een gitaartje meespeelt, vind ik altijd wel kicken.”
Hoe de plaat gaat heten? “Square Moods. Dat staat voor mijn eigen referentiekader. De kern van de plaat is mijn eigen verhaal, maar ik vertel het niet in de eerste persoonsvorm. Zo kan iedereen ermee doen wat ze willen, er een eigen invulling aan geven. Ik vind het heel belangrijk dat de luisteraar deel van de muziek wordt. Bij de meeste nummers is dat ook m’n doel.”
De muziek die Patrick Le Duc beïnvloedt? “Bijvoorbeeld Gemma Hayes, een te gekke Ierse singer-songwriter. Het oudere werk van Lenny Kravitz. Tim Christensen, met zijn kenmerkende eigen geluid.” En het geluid van Patrick dan? “Mijn muziek zou je misschien kunnen omschrijven als een middenweg tussen Counting Crows, poppy Lenny Kravitz en wat alternatief zoals Soundgarden. Dat zijn drie uitersten, maar ik denk dat de verhoudingen zo liggen. Maar ik hoor ook mensen die denken aan Paul Weller en zelfs John Martyn. Zo zie je maar weer dat iedereen er zijn eigen interpretatie aan geeft.”
Live
Patrick vindt het belangrijk dat mensen kunnen meezingen. “Da’s een stuk gezelliger, al moet het niet te makkelijk zijn. Maar mensen moeten er in mee kunnen gaan. Met mijn live band, met drummer Edwin van der Burgt, gitarist Angelo de Rike en bassist Kai Liebrand, krijgen de nummers wel een iets andere invulling dan op de plaat. Het is lekker stevig, maar het is nog wel ‘eigen’. We debuteerden in De Spot in Middelburg en dat was erg gezellig. Ik kneep ‘m wel even omdat ik al tweeënhalf jaar niet op het podium had gestaan maar mensen vonden het te gek en deden gezellig mee. Ook in onder meer Café de Post in Goes en tijdens 2nd Influenz was het erg tof.”
Maar veel live spelen is moeilijk. “Ook omdat ik nog studeer. Ik ben bezig aan het laatste jaar van Communicatie aan de Hogeschool Zeeland en ga afstuderen op muziekpromotie. Daarvoor ga ik onderzoek doen naar verschillende manieren van promoten en kijken of dat dan interessant is voor beginnende en gevorderde acts. Verder ben ik ook nog zelfstandig communicatieadviseur en dat kost ook behoorlijk wat tijd. En inspiratie komt vooral wanneer het niet gelegen is.”
Op de vraag of hij nog wel slaapt, antwoordt Patrick “veel te weinig!”. Ondanks dat geniet hij zichtbaar van wat hij doet. En van de mensen om hem heen. “Gelukkig heb ik een paar goede vrienden zoals Sjak die heel veel voor ons kunnen doen. En mijn band bestaat uit pure muzikanten, we gaan er allemaal voor. De sfeer is goed. We kunnen op elkaar bouwen en dat is wel heel belangrijk. Ik heb er mazzel mee!”
Nog even afwachten
“Ik zit in principe al halverwege een tweede album wat betreft nieuwe nummers. Mijn bandgenoten gaan ook meewerken, kijken hoe dat loopt. Lekker ongedwongen creatief bezig zijn, dat is nooit verkeerd. Ik hou wel van dat soort dingen.”
“Nu willen we gewoon spelen, spelen, spelen, meters maken. Maar het blijft pittig om uit de provincie weg te komen. Bovendien willen mensen graag eerst wat horen voor je kan komen spelen, en de plaat is er nog niet. Dus het is nog even afwachten, en dan kunnen we echt los!”
Zo besloot Patrick Le Duc het interview, om te gaan helpen met het opbouwen voor het optreden in café Studio. Een uurtje later gaf hij samen met zijn zeer degelijke live band een verrassend sterke show met als hoogtepunt het nummer ‘Magic whispers’. Het publiek was onder de indruk en keek vol bewondering toe. Na het optreden zeiden diverse aanwezigen te hebben genoten. Enkele reacties: ‘Strak optreden!’, ‘Sympathieke zanger’ en, van een blijkbaar zeer deskundige luisteraar, ‘Ze hebben wel een beetje een Bløf-achtige sound’.
Maar dat is niet erg. De volgende avond stond Patrick namelijk in het voorprogramma van Bløf staan en deed hij zelfs mee tijdens de toegift. En dat in een uitverkochte 013. Met ‘Square Moods’ onderweg is Patrick Le Duc al flink aan de weg aan het timmeren. Een man om in de gaten te houden!
Op 24 januari staat Patrick Le Duc in Strandpaviljoen Panta Rhei in Vlissingen. Het begint om 17u00 en de entree is gratis! Meer informatie op www.patrickleduc.nl.
De talentvolle singer/songwriter Patrick Le Duc heeft onlangs de opnames van zijn aankomende debuutalbum ‘Square Moods’ afgerond. Op 24 november trad hij op in Café Studio te Tilburg, waar 3voor12 Zeeland hem ontmoette. Een mooi gesprek.