Opeens begint het. Aarzelend, twijfelend en met lood in de schoenen komt het publiek de zaal in. De Hongaarse formatie The Idoru, smeekt het publiek naar voren te komen. Het verhaal over de lange reis die ze hebben moeten afleggen, werkt niet echt. Een gratis cd blijkt iets beter te werken, met als resultaat: drie naar voren schuivende tieners.
Het optreden gaat verder, in de 30 minuten speeltijd die ze hebben geven ze alles. Springen, dansen, schreeuwen en scheurende gitaren. Het publiek lijkt de energie over te nemen, maar dan is het concert al ten einde. Het moet zwaar zijn om het voorprogramma te vullen.
In de korte pauze die volgt begint het publiek zich naar het podium te begeven, zonder smeekbede dit keer. Dan, even na tienen is het zover, het moment waar het publiek naar uit heeft gekeken.
De Limburgse punkers van de Heideroosjes beginnen gelijk vol overgave. Alle energie die ze hebben geven ze direct vanaf seconde een. Alsof 20 jaar muziek maken, optreden, boos zijn en bier zuipen, geen sporen heeft nagelaten. Dit gaat een leuke avond worden. De zaal word verblijd met zowel Engelstalige als Nederlandstalige liedjes. Vooral de Nederlandstalige mogen toch wel tot Nederpunk klassiekers worden gerekend. Het publiek wordt dan ook getrakteerd op vrolijke meezingers als “Sjonnie en Anita” en “Lekker Belangrijk!” De band wordt ondertussen door enkele fans, goed voorzien van flessen bier. Vooral bassist Fred kan dit gebaar erg waarderen. Elk flesje word dan ook bedankt. De topstukken van de avond worden bewaard voor de toegift. De toegift is tegenwoordig meer regel dan uitzondering. Een ode aan collega’s en inspiratiebron Metallica wordt luidkeels meegezongen door het publiek. Ook het door de band uitgekotste lied “Punika” passeert nog de revue.
Al met al een optreden wat staat als een huis, met een twintigjaar oude fundering. Boze, maatschappij kritische mannen met een klein hartje, dat bewees toch wel de gevoelige akoestisch balled. Misschien word je toch milder na verloop van tijd? De energie die achtergelaten werd in de zaal hangt er denk ik nu nog. Alleen, op de houten vloer wachtend op een volgend concert, het komende voorprogramma heeft meer geluk. De Heideroosjes blijft het beste wat Limburg momenteel te bieden heeft.