Daily Bread en Stairs To Nowhere in De Spot Daily Bread en Stairs To Nowhere in De Spot

Beide bands van vanavond hebben er een lange reis door winter-Nederland opzitten. Als we na een kwartiertje ijsrijden bij De Spot aankomen om klokslag negen uur, wordt er nog druk aan de instrumenten gesleuteld. Drie kwartier later dan de officiële planning opent het Utrechtse Stairs To Nowhere de avond. 

Een week geleden is de band tweede geworden bij de Grote Prijs van Nederland. Hier voor hebben ze twee maanden lang intensief geoefend, wat vanavond in ieder geval zijn vruchten afwerpt. Twee jaar geleden zag ik Stairs To Nowhere voor het laatst en onthield ik er niet veel van: dit concert zal me in ieder geval langer bijblijven. De mannen vliegen er frontaal in. Omdat ze vanavond de tijd krijgen voor een volledige set wordt er hier en daar wat geprobeerd en gepield. Dit doet gelukkig geen afbreuk aan de strakke show maar maakt hem juist persoonlijker. Zanger en gitarist Bram legt zijn ziel en zaligheid in de nummers. Het geringe publiek lijkt onder de indruk en helpt hier en daar zelfs meeklappen bij een nummer als Catwalks. De muziek is vaak echter te gecompliceerd voor de massa, waar door niet iedereen goed weet wat hij er mee aan moet. Of dit een voor- of nadeel is, laat ik bij deze in het midden.

Na een prettig gesprekje buiten met Stairs To Nowhere bassist Daniël gaan we vlug de warme Spot weer in voor de hoofdact de avond: Daily Bread. De drie hebben een debuutplaat uit bij Excelsior en touren al een aantal maanden stevig door heel Nederland én omstreken. Vanavond begint de band enigszins flets. Misschien is het de vermoeidheid of het feit dat ze welhaast elke dag op elkaars lip zitten. Daarnaast is het nu ook niet bepaald zo dat zaal volledig afgeladen is, Zeeuwen zijn bovendien ook nog eens een stug volkje. 

De boel komt na enkele nummers echter goed op gang, het is weer heerlijk dansen op Daily Bread’s sexy garage dance. De bandleden beginnen er zelf ook vrolijker uit te zien en maken flauwe grapjes tussendoor. Voor het semi-laatste nummer Blabbermouth kondigt zangeres Kimberley aan dat er heus nog een twee nummer toegift in zit als we leuk doen. Deze plakken ze er maar direct achter aan en met name het eerste launche-achtige extra nummer maakt indruk. Onder een luid applaus van de dertig bezoekers verlaat het trio het podium om er nog maar eens een biertje bij te pakken. Het siert de band dat ze ook op dit soort avonden strak kunnen spelen en uiteindelijk alles kunnen geven. Ik gun Daily Bread een volle, dansende Melkweg.