Het verhaal gaat dat Bob Log III in zijn jeugd zijn linkerhand kwijtraakte bij een bootongeluk, waarna deze werd vervangen door een exemplaar van een aap. Een nieuwe stijl van gitaarspelen was geboren. Daarnaast gaan er geruchten de rondte dat achter de frappante helm, waarvan Bob zelf het bestaan van ontkent, Tom Waits of een bandlid van The Strokes schuilgaat. Mysteries trekken op één of andere manier toch de aandacht, en deze avond in Kaffee ’t Hof is geen uitzondering; de nieuwsgierigen vullen het café behoorlijk.

Dat Bob Log III een apart geval is, blijkt wel op het moment dat hij het podium bestijgt. Zeker de aanwezigen die de beste man nog niet eerder hebben mogen aanschouwen, kunnen de verbaasde gezichten niet onderdrukken. Fascinerend is het wel, een glimmend gouden pak en een straaljagerhelm op waarop een telefoonhoorn is gefabriceerd. Naast zijn gitaar gebruikt hij enkel een basdrum en hi-hat en wat digitale ritmes om zijn klanken ten gehore te brengen.

De muziek van deze “band” is een combinatie van rauwe, lo-fi deltablues en punk. De kinderlijke akkoorden worden begeleid door evenzo eenvoudige doch zeer aanstekelijke drums. Zijn stijl draait vooral om herhaling, wat bij vlagen erg lachwekkend wordt. Ook de door de telefoonhoorn - compleet onverstaanbaar - geschreeuwde teksten zijn van een dubieus niveau. Niemand lijkt daar zich aan te ergeren; songs als Goddamn Sounds Good, Bucktooth Potato en Bump Pow! Bump Bump Bump Pow! tovert bij de meeste aanwezigen een glimlach op het gezicht.

Springend, juichend, wandelend door het publiek, al spelend de wc bezoeken, niets is Bob Log III te gek. En het publiek vindt het geweldig. Het kan ook bijna niet anders dat deze obscure act uit Arizona met een besmettelijke swing en toespraken welhaast iedereen aan het bewegen krijgt. Vooral veel nummers van zijn dit jaar uitgebrachte album My Shit Is Perfect komen voorbij, inmiddels zijn vierde solo plaat. Die cd is net als de vorige een buitenaardse trip waarvan je nog een tijd lang met je ogen blijft knipperen. Live komt die muziek nóg beter uit de verf. Enkele toeschouwers ontdoen zich zelfs spontaan van hun t-shirt.

Bob Log III doet hetzelfde kunstje al meer dan 10 jaar, en van de muziek kan je niet zeggen dat het gevarieerd is. Op het podium is de man daarentegen een echte artiest die het publiek met een energieke en konkelende performance constant weet te boeien. Zijn welbekende kunstje met vrouwen op zijn schoot blijft deze avond achterwege, maar zoals al eerder aangegeven is het optreden in Kaffee ’t Hof geen uitzondering op de altijd boeiende shows die Bob neerzet.