Thistle Sifter balanceert op het randje van postrock en ambient

Een verkeersongeluk met hersenschudding tot gevolg is voor Pete Barnes (Alcuna Wilds en  Kittiwake) het moment om zijn instrumentale soloalbum 'A Spectral Moon' op te nemen onder de naam Thistle Sifter. Nou ja, helemaal solo is het niet, liner notes vertellen ‘stiekem’ dat Tom Broshuis (o.a. Heirloom) gitaar en synths verzorgd en Koen Klarenbeek (o.a. Kids With Guns en Romanovs) drumt. Op ‘The Great Conjunction’ uit zich dat in een combinatie van ambient, drones, loops en postrock, maar toch een beetje anders dan je gewend bent.

Voor een album dat gebaseerd is op recent (fysiek en mentaal) trauma klinkt het geheel verrassend filmisch en sprookjesachtig. Dat filmische is te begrijpen, zoals we horen bij opener ‘Tarantula’: na een aantal samples die ons doen herinneren aan paarden (een paard is geen spin toch? We volgen het even niet!) wordt de gitaar en ambient drone al snel overstemt door bombastische percussie en zelfs een stukje noise. Het moment van de waarheid is bijna daar? Vervolgens wordt die climax abrupt niet doorgezet in het triest klinkende ‘Rabbit’, waar we trouwens bijen horen. Zoeken we er gewoon te veel achter, of is de dissonantie (zie: Tarantula/paard, Rabbit/bijen) bewust? Dan komen we bij dat sprookjesachtige, zich openbarend in strijkers en belletjes met die uit het niets opduikende drums, zoals in de titeltrack gebeurt: een prachtig dromerige sfeer met een vleugje kitsch, waar Danny Elfman en Yann Tiersen ook wel pap van zouden lusten. Het is natuurlijk de zeer persoonlijke reis van Barnes, maar het lijkt buiten het concept te vallen. Een concept wat eigenlijk juist heel triest klinkt en dat vrij constant doorvoert, op een aantal uitzonderingen na dus.

De laatste twee tracks focussen zich op meer aardse veldopnames, zoals het lopen in sneeuw. De trieste ondertoon is er nog steeds, maar deze meer op ambient gefocuste tracks schuiven iets meer op naar melancholie. Wat alleen maar de vraag versterkt, waar past die sprookjesachtige sfeer in dit geheel? Misschien zijn deze fragmentarisch stijlwisselingenwisselingen een bewuste keuze om de verwarring van de hersenschudding kracht bij te zetten? Ach, eigenlijk is A Spectral Moon geen album geworden waar je veel bij moet nadenken, maar je juist moet laten onderdompelen in de sterk neergezette sfeer. Mooi en zeker ook een tikkeltje ongrijpbaar!

Thistle Sifter is te zien bij Podiumdorst in De Vechtclub op maandag 20 juni 2022.