Een dansbare reis vol met emoties. "De nacht is misschien wel de plek waar je jezelf het best leert kennen", vertelt Camy Huot. Met haar eerste EP laat de Frans-Nederlandse artiest een geluid horen dat vrij duister is, maar ook vol energie en bewegelijkheid zit. De EP is een muzikaal experimenteel, maar vooral persoonlijk verhaal. Met hier en daar een komisch randje.

Invloeden

Huot beschrijft haar eigen geluid als een mix van minimal wave, synthpunk & electronic body music (EBM). Ze haalt haar inspiratie voor de nieuwe EP uit een vrij brede scala aan artiesten en stijlen, wat terug te horen is in de veelzijdigheid en experimentatie. Ze noemt als eerste Rebeka Warrior, een artiest die bekend staat om haar rauwe, intense geluid en expressieve stijl. Huot laat zich ook inspireren door post-punk en elektronische muziek, met namen als The Soft Moon en het vroege werk van Kap Bambino. Over Crystal Castles spreekt ze ook met lof, hoewel ze vooral zangeres Alice Glass waardeert. Deze mix van invloeden zorgt voor een spannend en eerlijk geluid op haar EP. “In artiesten als Rebeka zie je dat mijn Franse roots ook een rol spelen in de creatie van mijn muziek. Veel elektronische muziek uit Frankrijk raakt mij nog steeds’’, vertelt Huot. “Verder heeft Utrecht mij ook gevormd. Toen ik hier kwam was ik op zoek naar een koffiewinkel en trof ik per toeval ACU. Ik hoorde muziek blazen uit een pand dat mij wel aansprak en dus stapte ik naar binnen. Zo ben ik daar een beetje met toeval ingerold, maar ik heb daar ook veel geleerd en genetwerkt. Vooral op het gebied van hoe ik visuele shows kon inzetten die aansloten bij mijn muziek."

Liefde voor elektronische muziek

Voor het begin van de liefde voor elektronische muziek van de jonge Franse, moeten we even terug. Terug naar een moeizame relatie met haar familie. “Het was niet echt de beste relatie. Nu gaat het wel weer goed hoor”, vertelt ze. “Destijds heeft het erin geresulteerd in dat ik op mijn zeventiende, met mijn brein nog niet helemaal gevormd, impulsief naar Utrecht vertrok.” Huot verliet haar vertrouwde omgeving om zichzelf uit te dagen. “Het was misschien wel een beetje ‘moedig en stom tegelijk’, maar het werkte.” Die periode van rebellie en loskomen van het verleden is voelbaar in haar muziek en het vinden van een eigen identiteit. “Vroeger in ons huishouden was gitaarmuziek wel echt de norm: The Beatles en Pink Floyd. Dat waren de artiesten die door mijn ouders werden gedraaid. Niet dat ik dat geen goede muziek vind, maar als een soort puber die ergens tegenin wil gaan, ben ik van elektronische muziek gaan houden. Daar zit echt het begin.”

© Iris Timmer

Als een soort puber die ergens tegenin wil gaan, ben ik van elektronische muziek gaan houden.

Camy Huot

Nachtleven en Bastaard als inspiratie

En nu dus een eigen EP. “Best spannend, vooral omdat ik gewend was als dj vooral covers te draaien. Nu speel ik mijn eigen werk. Vooral door in de microfoon te schreeuwen en zingen, dat was in het begin niet voor mij weggelegd. Nu krijg ik daar enorme energie van.”

De tracks op de nieuwe EP hebben allemaal een individueel verhaal. Vaak geïnspireerd op het nachtleven en de bijzonderheden die daarbij komen kijken. Van die nieuwe tracks is, ‘No Thank You’ een directe reflectie van haar ervaringen achter de bar in De Bastaard, de plek waar ze vaak werkt. Het nummer vangt de ongemakkelijke situaties waarin ze zich vaak bevond: ongewilde aandacht van bezoekers, vooral van een specifieke man die haar telkens benaderde terwijl zij gewoon haar werk deed. Huot beschrijft hoe ze zich soms afvroeg of ze die aandacht kon afslaan, hoe ze professioneel moest blijven maar zich tegelijkertijd kwetsbaar voelde. “De titel is een directe verwijzing. Opdringerige mannen met een slokje op die naar mij toekomen terwijl ik op de werkvloer sta en vragen: ‘Kan ik niet voor jou wat te drinken halen?’ No, Thank You.’’

Toch is ‘Damage’ haar favoriete track. ‘’Omdat het de eerste was die ik helemaal afmaakte, en dat voelde als een doorbraak in het creatieproces’’, vertelt ze. “Bovendien maakte ik het nummer heel snel, hier op deze plek in de Bastaard’’, lacht ze, terwijl ze naar een tafel in de hoek wijst. “Wel een inspirerende plek hè?’’

Omgeving

Hoewel het project duidelijk haar eigen imago draagt, benadrukt Huot dat het tot stand kwam dankzij een aantal belangrijke mensen om haar heen. “Een goede vriend, Ben, hielp mij om de tracks af te maken in plaats van te lang ergens aan sleutelen. Mark, van mijn platenlabel Wave Tension Records, ben ik dankbaar voor het feit dat hij iets in mij zag. Het resultaat is dat er nu zelfs een fysieke EP te koop is. Ik kan ook mijn partner niet vergeten”, lacht ze. “Hij heeft me gevoed wanneer ik vergat te eten als ik weer eens diep in mijn muziek en emotie zat.” 

Over het gevoel dat ze met het album wil meegeven is ze even stil, en dan zegt ze: “Misschien dat elke nacht waarop je naar buiten gaat, er een les is die je aan het einde kunt opschrijven.” Het hoeft niet per se een positieve les te zijn. Soms leer je juist iets van wat fout gaat. “Misschien zijn alle gevoelens het waard om te ontdekken, en de nacht is een goede plek om dat te doen.”