Young country met Aaron Asbury Young country met Aaron Asbury

Landelijke locatie
Aan de muur van Schaapskooi Agteveld, de schaapskooi die is omgebouwd tot theater, hangen zwart-wit foto’s van New York City. In het halletje hangt een poster van The Amazing Stroopwafels, die er ook binnenkort spelen. De knusse ruimte is kleurrijk verlicht en door het rieten dak piept af en toe een pluim. Twee haarden branden volop. Het is warm en behalve dat rieten dak herinnert weinig nog aan de schapen die hier voorheen woonden. Het ruikt er niet eens meer naar schapenpoep. Recht onder de nok, op het podium, is het kleed gevuld met ongeveer alle familieleden van de gitaar, een drumstel en een keyboard. Arno is, deze keer met band, omringd door kabels die als stro om hen heen zijn gedrapeerd. Toch nog een beetje dat boerderij-gevoel. 

“De schaapskooi past bij mijn stijl en mijn muziek”, vertelt Arno, “het is de zaal die je verwacht bij het genre van folk en country dat ik breng”. Met de intieme setting hoopt Arno de nummers die hij solo en akoestisch ten gehore brengt, meer tot hun recht te laten komen in hun kwetsbaarheid. Tegelijkertijd hoopt hij zijn dansbare nummers extra tot leven te roepen. “Daarnaast woon ik hier zelf in de buurt”, voegt hij toe, “en mijn fanbase komt hier voornamelijk vandaan”. Die fanbase heeft zich dan ook zeker niet ingehouden: beide avonden van de single release zijn strak uitverkocht. Er is bijna geen plek meer voor pers.

(tekst gaat verder onder de foto)

Running Late
De spil van de show, het nieuwe nummer 'Running Late', is Asbury’s tweede single dit jaar. Het is een voorbode op het album dat in 2024 verschijnt, waar maar liefst zestien singles plaats op hebben. Met een album vol reeds uitgebrachte singles, hoopt Arno mee te gaan met de tijdgeest. “Op radiostations kun je eigenlijk maar één nummer tegelijk pluggen”, vertelt hij, “of je nou een heel album hebt gemaakt of alleen die ene single uitgebracht, ze kunnen maar één nummer tegelijk draaien”. 

Het uitbrengen van een reeks singles, past in Asbury’s wens om zo veel mogelijk mensen kennis te laten maken met zijn muziek. Graag ziet de singer-songwriter zijn geliefde genre country weer jong worden. Voor vanavond heeft hij een groot gedeelte van zijn band bijeen geraapt, maar normaliter staat hij in zijn eentje voor het publiek. Het is de eerste keer dat de band in deze samenstelling speelt, maar van zenuwen is bij Asbury geen sprake. “Iedereen is ontzettend getalenteerd, ik heb er het volste vertrouwen in”, licht hij toe.

De show
Buiten is het donker geworden en het theater stroomt vol met steeds meer fans van Asbury. Vlak voordat het echt druk wordt, schroeft eigenaar en fotograaf Wim een kapstok aan de poort. Het is duidelijk: hier worden mensen verwacht. Terwijl de stoelen voor het podium snel bezet raken, zet Wim er nog een paar bij. Durfals, die zitters, want de repetities eerder die dag beloven een zeer swingende avond.

Het programma van de avond is opgesplitst in twee delen, opbouwend in intensiteit. Asbury opent de avond met een aantal akoestische nummers op gitaar, banjo en mondharmonica. Vanuit de zaal klinkt na afloop mompelend, maar hard genoeg voor de hele schaapskooi om het te horen: “mooi”. Dan weet je zeker dat het mooi was.

Na het intieme begin komt de rest van de band de ruimte binnen. “Zonder deze prachtige muzikanten was deze show nooit mogelijk geweest”, vertelt Arno aan het publiek. Timothy Stift neemt de bas voor zijn rekening, Spijk Groenendijk gitaar, Stijn van der Schot de keys en Leon Blokzijl de drums. Het vijftal begint te spelen en steeds meer hoofden deinen enthousiast mee op de muziek. Zou er dan toch gedanst gaan worden, ook door de zitters?

In de zaal is plek voor een kleine vijftig mensen, maar keer op keer is het applaus daverend. Een toeschouwer vertelt in de pauze dat ze blij is dat er weer jongere mensen zijn die country een warm hart toedragen. Lachend zingt ze, net als de jongeren in de zaal, mee met Asbury’s nummers en de covers van klassiekers door JJ Cale, Golden Earring en Bruce Springsteen die voorbij komen. Vanuit voorin de zaal kijkt een groeiend aantal blikken jaloers achterom, naar de groep dansers die zich daar heeft verzameld. De show eindigt opzwepend, met het nummer 'Sweet Summer Rain'. Er wordt toch nog gedanst! Asbury staat in nauw contact met zijn publiek, en wenst na afloop iedereen wel thuis en welterusten. Fijn, mogen we toch nog schaapjes tellen.