Anderhalf jaar geleden vermaakte de eigenzinnige postpunkband The Cool Greenhouse ons nog in de Nijverheid met hun scherpe observaties over het alledaagse leven. Een optreden waarvan frontman Tom Greenhouse zich zijn stagedive nog maar al te goed herinnert. Maar zo’n baldadige ervaring zit er deze keer voor een uitverkocht ACU niet in. Greenhouse grapt op het podium dat het publiek eruit ziet als kartonnen figuren: "We’ve been on tour for six weeks. We’ve realized it’s been too much!" Gelukkig lijkt het publiek daar zelf weinig van te merken en wordt er vrolijk meegedanst op een nieuw assortiment aan repetitieve noten en geestige bewoordingen.

Afgelopen november verscheen hun tweede album Sod’s Toastie. Opnieuw bewezen ze dat ze niet zomaar de zoveelste Britse postpunkband zijn. Buiten hun talent voor het creëren van momentum middels hypnotiserende ritmes, zijn de teksten van hoog filosofisch niveau. Een absurde collectie van thema’s wordt besproken: van de crypto aandelenmarkt tot het bestaan van UFO’s. De stromen aan woorden zetten je aan het peinzen, maar laten je soms ook geloven dat alles uiteindelijk gewoon één grote grap is.

Eerst luisteren we naar een voorprogramma dat op het laatste moment het postpunk viertal KIEFF vervangt. Mo Bedick is een psychedelische dreampopband die ooit startte als een solo project, maar is doorgegroeid naar sterke live optredens. Met wat experimenteel gebruik van stemvervorming en zweverige ritmes versmelten ze genres als jazz, punk en garage. Een dromerige sfeer die als het goed is snel zal worden verstoord door de haakse ritmes van The Cool Greenhouse. Het Britse vijftal laat ons echter wat langer wachten dan verwacht. Gelukkig maakt hun geestige charme dit direct meer dan goed.

© Sabrine Baakman
© Sabrine Baakman

De speelsheid van het vijftal dringt binnen met een typerend nummer van hun vorige album. Tijdens ‘Cardboard Man’ gooit Tom er meteen een golf aan bekentenissen uit over zijn kartonnen persoonlijkheid: ‘My favourite metal is gold, my favourite liquid is water. My favourite gas is hot air, and I love Harry Potter.’ Zijn satirische praatzang weegt zwaar in het geheel en daarom ontstaat er nog een kleine frustratie over het feit dat hij momenteel wat vocale problemen heeft. Dat verklaart dat we hem tussen elk nummer door een flinke teug uit zijn literwaterfles zien nemen, maar verandert verder helemaal niets aan die vermakelijke directheid die The Cool Greenhouse zo uniek maakt.

Wantrouwend vraagt hij of er huisbazen in de zaal aanwezig zijn voordat hij begint aan de single ‘Landlords’. Wanneer niemand zijn hand opsteekt, roept hij I don’t trust you! en volgt er een minimalistische weerspiegeling over het betalen van de huur gevuld met doordachte grappen. Het cynische figuur dat hij lijkt te spelen in zijn teksten neemt klaarblijkelijk gestalte aan op het podium. Wanneer hij de energieke hit ‘Alexa!’ inluidt, klaagt hij nog even over wat het betekent om een one hit wonder te zijn. Maar laat die aanhoudende satire je niet tegenhouden, want er zijn genoeg redenen om te dansen. De onverwachte swingende afro beat in ‘Musicians’ en het hardnekkige ritme van ‘Hard Rock Potato’ zorgen ervoor dat het onmogelijk is om niet ongeremd los te gaan.

© Sabrine Baakman

We worden volop bewogen door de wonderlijke humor van de band. Wanneer Greenhouse tijdens ‘Get Unjaded’ guitar solo! roept, zien we hem vervolgens slaan op een stel bongo’s. Cowboy intermezzo’s laten het publiek giechelen. En wanneer hij eindigt met het nummer ‘Sod’s Toastie’, verhalend over een dag waarop alles mis gaat, maakt hij er letterlijk en figuurlijk een einde aan. Tragisch doet hij alsof hij zich ophangt aan het koord van zijn microfoon en steekt hij zijn tong uit. Ook al is The Cool Greenhouse verslagen door wat leen oneindige promotietour lijkt te zijn geweest, verbluffen ze Utrecht nogmaals met hun scherpzinnige concept. En als we Tom aan zijn woord houden, worden de toekomstige nummers alleen nog maar beter.

Gezien: The Cool Greenhouse + Mo Bedick, woensdag 15 februari 2023 @ ACU