Het avontuur van De Groeverij en Tiny Room Records Het avontuur van De Groeverij en Tiny Room Records

Een leeg springkussen staat troosteloos in de regen, als achtergronddecor speelt Angelo Badalementi’s Twin Peaks soundtrack. Dat was het straatbeeld van een uitgestorven braderie in Houten, flink wat jaren geleden. Dit is nu nauwelijks meer voor te stellen in het ondertussen uit zijn voegen gegroeide dorp. Wat hebben De Groeverij en tv-show Twin Peaks met elkaar gemeen? “Damn good coffee!”. Alle gekheid op een stokje, het zaakje voelt huiselijk door de altijd aanwezige vaste klanten en het persoonlijke praatje van baas Johan. Tijden van dat kleine, intieme Houten herleven hier. Met activiteiten waaronder elke dinsdagmiddag ‘schaaklokaal De Groeverij’, een pubquiz, een open podium en een wekelijkse podcast voelt het ook aan als meer dan alleen een platenzaak. ”Maar  de rode draad binnen De Groeverij is toch de diversiteit van de muziek. Er is voor ieder wat wils. Er staan hier 7.000 platen, daar zijn we elke dag mee bezig, vertelt Johan. Platen die ook allemaal in een zelfgebouwde database op de website staan. Maar wat zorgt voor dat persoonlijke sfeertje, dat elke bezoeker al snel ervaart na een bezoekje? “Door het feit dat iemand hier graag terugkomt, met een goed humeur en een grote interesse in de muziek leer je ook iemand beter kennen. Tegelijk leert de klant mij ook beter kennen door het praatje en door wat wij hier draaien.” Of zoals een vaste klant ons zegt: “De Groeverij is er heel erg op gericht om het positieve gevoel, het houden van muziek te belichten.”

Die al aangehaalde podcast werkt ook publieksparticipatie in de hand. Door vaste klanten hun favoriete platen in een ‘podcast bak’ te laten zetten worden deze in de uitzending-stream gedraaid. “Voor deze podcast experimenteer ik nog met de vorm. Nu doe ik die nog samen met collega en medeoprichter Patrick Pluijlaar. Maar binnenkort stopt hij en heb ik niemand meer om mee te kletsen.”

Voor één van die interviews stapte Stefan (ook bandlid Combo Qazam, Howart, ex-I Am Oak, ex-Lost Bear) met een tas vol platen op de fiets om te vertellen over zijn label Tiny Room Records en muziek te laten horen. Terwijl ondertussen een dichte mist optrekt, is die Twin Peaks-achtige sfeer van Houten wederom ongrijpbaar. Na een soort try-out show met Toby Goodshank (van de Moldy Peaches, met ook twee releases op Breuers label) ontstond er al snel een nog diepere connectie tussen De Groeverij en Tiny Room Records. “Daarna ging het balletje rollen. Op het gebied van alternatieve muziek lag er een kans om meer te boeken in De Groeverij. Ik voel me op mijn gemak bij Johan, hij geeft ruimte om te experimenteren, binnen zijn intieme setting. Dat past bij het soort shows wat ik graag organiseer: experimentele acts die toch een breed publiek aanspreken. Dus onbekend, maar niet ontoegankelijk. Ook een beetje de gecreëerde niche van Tiny Room Records, denk ik”, licht Stefan toe. “Het zijn echt zijn shows en ik vertrouw zijn keuzes. Hij voelt goed aan wat hier wel en niet past en ik ben blij dat ik hem die plek kan geven!”, aldus Johan.

Met dat in ons achterhoofd gaan we deze zaterdag op ons stoeltje zitten in afwachting van mooie muziek. Allereerst is het de beurt aan The Puddle Parade, het soloproject van Ellen Evers. “Haar heb ik zien spelen bij een huiskamershowtje zo’n vijftien jaar geleden. Dat was mooi, maar wat ik vanavond in de soundcheck hoorde was nog mooier”,  kondigt Stefan haar aan. Deze avond wordt ze bijgestaan door Robby Wouters op saxofoon, die we onder andere kennen als gitarist van I am Oak en van zijn soloproject Robby de Selby. We horen experimentele popliedjes vol samples en loops. Bevreemdende geluidjes worden onder meer geproduceerd door kookwekkers, een zingende zaag, speeldoosjes, melodica en veel effectpedalen. Door de herhalende loops heeft de muziek wel iets trance-opwekkends en ritmisch, waardoor associaties met techno en minimal ook niet ver weg zijn. De onderkoelde zang van Ellen en het speelse sax-spel van Robby maken het geheel wat aardser, maar toch ook expres afstandelijk. Op de achtergrond zien we YouTube-clips van de tekenfilm Keepvogel, wat nog voor een extra bizar tintje zorgt. “Bedankt dat jullie zo stil zijn”, zegt Ellen nog en op dat moment valt er net een leeg koffiekopje om.

Achter de naam Garciaphone zit Fransman Olivier Perez. Hij komt speciaal voor deze show helemaal met de bus vanuit Clermont-Ferrand, Frankrijk naar Houten. “Hem heb ik leren kennen via MySpace in 2008. Na muzikale ideetjes uit te wisselen gingen we ook samen showtjes spelen in Frankrijk”, zegt Stefan over Olivier, die er zelf natuurlijk niets van verstaat. Op het in 2017 bij Tiny Room Records uitgekomen album Dreameater horen we aan de jaren ’90 herinnerende slaapkamerpop met vleugjes slowcore, drumcomputer en hier en daar experimentele effectjes met drones, feedback en ambient. Live klinkt alles minimaler: puur zang en gitaarspel. Noem het minimaal intieme singer-songwriter als je wilt. Of donkere folkpop. Mooi is het in ieder geval wel, met introspectief emotionele teksten. Een handjevol gespeelde nieuwe liedjes klinkt opgewekter, uitbundiger. Aan het einde van zijn setlist vraagt het publiek om meer. “I could even do two more for you”, wat hij dan ook doet. Prachtig! Zo eindigt concertreeks Tiny Adventures dit jaar alweer: een prachtige samenwerking tussen Tiny Room Records en platenzaak De Groeverij waar een intieme omgeving en goed uitgezochte experimentele (pop)muziek elkaar goed aanvullen. Hopelijk volgt er volgend jaar meer.