Technolabel U-TRAX herrijst als feniks uit de as met nieuwe bangers Technolabel U-TRAX herrijst als feniks uit de as met nieuwe bangers

Een stukje Utrechtse geschiedenis
“Het begon voor mij rond 1990 met de betrokkenheid bij Stichting Drome. Dat was een stichting waar veel mensen met een creatieve achtergrond, bijvoorbeeld van de HKU, zich aansloten. We hadden een radiostation, een radioshow, een videoafdeling, een magazine en een cassettelabel. Een platform waar mensen een platform gaven aan nieuwe cultuurinitiatieven, waaronder muziek. Cassettes waren echter al snel niet genoeg voor mij, en op een gegeven moment wilde ik toch echt dingen op vinyl gaan uitbrengen. Er waren op dat moment in Utrecht een aantal mensen die hun demo’s niet kwijt konden bij de bestaande labels. Daar wilde ik een platform voor opzetten. Zo ontstond al snel U-TRAX. De naam lag daarin erg voor de hand, geïnspireerd op het eerste house label in de wereld, Chicago Trax. Dat label was trouwens echt het begin van de house en de acid house, zoals ze dat toen nog noemden.”

Is de definitie van acid house toen anders dan hoe we nu acid house kennen?
“Nou, dat is dé grap van die begintijd. Eind jaren 80 had je krakersfeesten in De Avery Fabriek of in de Vrije Vloer met acidparty’s. Daar was Utrecht de eerste stad met underground feesten. Er was echter niet genoeg acid om te draaien, dat bestond gewoon nog niet, dus er werden hele diverse house platen gedraaid zoals Hip House Records of platen van Todd Terry. Je pompte de zaal vol met rook en zette de hele nacht een stroboscoop aan, dan was het altijd goed.”

Toch moesten jullie op een bepaald moment stoppen met U-TRAX, waar kwam dat door?
“Allereerst stopte mijn distributeur en moest ik het zelf overnemen. Dat ging hartstikke lekker, maar toen kwam de zomer van ’96. In de zomer ligt de distributie van platen sowieso stil, dan hebben al die Italianen vakantie, net zoals in Frankrijk. Normaal trekt het in september dan weer aan, maar na de zomer was het opeens over. In plaats van dat we hele dozen naar Amerika en Engeland verstuurden, liep die verkoop helemaal terug. De vraag was in één keer weg. Veel vinyl winkels gingen vervolgens failliet. In Utrecht had je Twist and Shout. Dat klinkt misschien heel niet-hip, maar dat was een hele goede winkel voor platen uit Detroit, echt goede underground dansmuziek. Maar toch liep de verkoop van vinyl massaal terug. Mensen die thuis draaitafels hadden kregen kinderen en stopten ermee. Het werd gewoon niet verkocht. Uiteindelijk zijn we gestopt en zijn we een hele hoop geld verloren.”

Terwijl jullie stopten met U-TRAX, werden er op andere plekken in Nederland juist veel nieuwe labels opgericht.
“Dat was eigenlijk het perfecte moment voor velen, omdat ze rock bottom begonnen. Voor hen was er maar een regel: the only way is up. Bijvoorbeeld het label Delsin Records van Marsel van der Wielen. Een ander groot label dat in die tijd begon was Clone, in een klein winkeltje in Rotterdam. Dat is nu uitgegroeid tot een wereldwijd begrip. Nog zo’n label is Rush Hour Records, ook in 1997 begonnen, of Triple Vision, een drum and basswinkel aan de Binnenweg. Dé platenzakenweg in Rotterdam. Daar zaten vroeger vijfentwintig platenzaken, waar er nu nog twee van over zijn. Die zaken hebben een hele belangrijke rol gespeeld voor de muziekindustrie in Nederland.”

Nadat U-TRAX was gestopt heb je zeker niet stil gezeten. Hoe zag jouw leven na U-TRAX eruit?
“Ik heb letteren gestudeerd, dus ben al snel begonnen als muziekjournalist, voor het eerste Nederlandse dancemagazine, Discodance. Ik deed verschillende rubrieken waaronder een technorubriek en de rubriek Uit Houselijke Kring, met allemaal nieuwtjes over de Nederlandse houseartiesten. In die tijd had ik al veel contact met Jochem Paap, die draait nu onder de naam van Speedy J. Zo ben ik verbonden geraakt met de muziek en heb ik het nooit meer losgelaten.”