“Ik moet gewoon dingen doen en dan gaat de rest vanzelf” “Ik moet gewoon dingen doen en dan gaat de rest vanzelf”

Je bent een behoorlijke tijd out of the picture geweest. Hoe is het nu met je?
“Best wel goed eigenlijk. Ik ben vooral aan het schrijven voor de nieuwe Roosbeef plaat die we deze zomer gaan opnemen. De studiodagen zijn al bevestigd dus als het goed is, komt hij begin volgend jaar uit!”

In de afgelopen tijd heb je ook een hele poos in Kentucky gezeten.
“Ja, bijna twee jaar. Ik was van plan om daar veel te gaan schrijven, maar in plaats daarvan heb ik een kind gekregen. Voor de rest heb ik eigenlijk vooral het dagelijkse leven geleefd en niets bijzonders gedaan. Ik heb wel inspiratie opgedaan, maar echt bewust ben ik daar niet mee bezig geweest. Als je ergens bent, neem je altijd wel dingen mee die je kunt gebruiken voor iets anders. Ik merk nu dat hoe langer ik uit Amerika weg ben, hoe meer ervan terugkomt.”

Merkte je verschil in hoe je muziek maakte toen je daar was?
“Ehm, muziek maken lukte gewoon niet. Ik wist wel waarom, want ik had er gewoon niet zo’n zin in en dan moest ik die zin weer terugvinden. Daarnaast was ik met andere dingen bezig en vond ik het niet zo makkelijk om ineens ergens anders te wonen. Dat, en het krijgen van een baby, doet best wat met een mens. Ik heb dus niets geforceerd en dan gebeurt er ook niet zo veel. Maar nu ik terug ben, ben ik hard bezig. Daarnaast helpt dat ik iedereen met wie ik muziek maakte weer zie.”

Het krijgen van een kind is ook niet niks. Heeft het moederschap op de één of andere manier invloed gehad op je werk?
“Ja, het zorgde er juist voor dat ik niet kon schrijven (lacht). Ik leek van zwanger zijn eerder dommer te worden. Het voelde ook alsof ik dan een stap opzij zette voor mijn kind en daardoor lukte het me niet om productief te zijn. Ik kon niet nadenken en er kwam weinig in me op, dus ik deed weinig van wat er van me verwacht werd. Maar ik vond dat niet per se erg. Zoiets gaat gewoon zoals het gaat. Ik was veel thuis met ons kind, in plaats van bezig te zijn met werk.”

Je zei dat je bezig was voor het nieuwe album. Kun je daar al iets over loslaten?
“Nou, ik ben hard bezig om ervoor te zorgen dat het afkomt, dus ik vind het moeilijk om er iets concreet over te vertellen. Er zijn zeven nummers, dat wel. Ik probeer nu voor het eerst alles zoveel mogelijk in mijn eentje af te maken voordat ik de jongens erbij haal. Daarna mag het nog alle kanten op gaan, maar ik wil eerst een goede basis vormen met alles wat in mijn hoofd zit. Vroeger was het vaak zo dat ik wel liedjes had, maar ze bijvoorbeeld al liet horen zonder dat de tekst af was. Dan probeerde ik het wel zo te krijgen dat de grove lijnen klopten, maar stond alles nog volledig open voor verandering.”

En qua thema’s?
“Toch wel veel Amerika, stiekem. Dat gaat een beetje vanzelf. Maar ik weet het verder ook niet zo goed en dan is het een beetje stom als ik er iets over ga zeggen.”

Als ik het me goed herinner, zou je een poëziebundel gaan schrijven in Amerika. Is dat nog gelukt?
“Ehm, nee (lacht). Ik ben er voor aan het schrijven, maar echt blij ben ik er nog niet mee. Dus dat gaat nog even duren. Ik kan niet zo goed alles tegelijk doen. Het heeft al een tijdje geduurd voordat ik dat werkritme had teruggevonden, vooral omdat ik er een tijdje tussenuit ben geweest. Sinds augustus vorig jaar ben ik weer echt bezig en nu komt de nieuwe plaat eindelijk in zicht. Ik moet gewoon dingen blijven doen en dan gaat de rest vanzelf. Die nieuwe bundel zal nog even duren, maar het was inderdaad wel de bedoeling dat dat iets eerder zou gebeuren.”

En nu sta je binnenkort op Tweetakt! Zijn er toevallig speciale plannen voor je shows?
“Ja, heel leuk! Zo nu en dan geef ik al wat soloconcerten en Tweetakt ga ik ook in mijn eentje doen. Een tijdje terug had ik in Amsterdam al wat nieuwe nummers uitgeprobeerd, dus dat ga ik hier eveneens doen. Daarnaast ga ik een beetje voorlezen en natuurlijk komen de Roosbeef klassiekers voorbij (lacht). Ik heb er wel zin in. In Amerika heb ik ook een keertje opgetreden, voor Amerikaans publiek in het Nederlands. Het was wel grappig en ik geloof dat ze het best leuk vonden, maar voor de rest wilde ik eigenlijk niet optreden totdat ik nieuwe nummers had. Op een gegeven moment ben je klaar met dat oude materiaal telkens opnieuw spelen. Je wordt gewoon ouder, hoe jammer het ook is.”