Faradays representeert de dagen van creatieve afzondering Faradays representeert de dagen van creatieve afzondering

Perrier houdt ervan zich af te sluiten van de buitenwereld. Als muzikant sluit ze zich op om nieuwe muziek te maken. In haar eentje bedenkt ze de basis voor de nummers. Toetsenist Erik Brouwer is vaak de eerste die het hoort en er feedback op geeft. “Hij is eigenlijk mijn spiegel.” Ze noemt hem ook wel een “akkoordenmagiër”: hij heeft de juiste kennis om de essentie in haar nummers beter naar voren te laten komen. Haar nummers worden volledig in haar thuisstudio gecreëerd. “Meestal heb ik een soort ruggengraat van een nummer liggen en dan komen de bandleden één voor één langs om te schaven en partijen in te vullen. Het is echt een home-productie waarbij we alles uit de kast trekken en alles proberen.”

Niet alleen tijdens haar werk als muzikant sluit Perrier zich af van de buitenwereld, dit doet ze ook tijdens haar werk als natuurkundige. Aan de Universiteit Utrecht voert ze met een team parttime onderzoek uit naar het gedrag van licht. “Ik sta dan in een donker lab. Op deze dagen zie ik helemaal niks van de zon, alle ramen zijn afgeschermd.” Het klinkt alsof ze dat stiekem helemaal niet zo erg vindt. En misschien heeft Perrier isolatie  wel nodig om tot haar beste werk te komen. De naam Faradays is dan ook gekozen met deze eigenschap in gedachten. Tegelijkertijd is het een verwijzing naar de natuurkunde. Michael Faraday was een natuurwetenschapper die onder andere de Kooi van Faraday heeft ontdekt, een kooi van geleidend materiaal waar geen straling doorheen kan. “Een auto is een goed voorbeeld. Als je in een auto zit kan je niet door de bliksem worden geraakt. En het is dat er ramen in een auto zitten, anders zou je ook niet kunnen bellen of internetten." De bandnaam verwijst dus naar de dagen - of nachten - waarop Perrier in haar eigen cocon zit, zonder contact met de buitenwereld, om de nummers te schrijven.

Een thema dat in veel nieuwe songs terugkomt is het concept tijd. Perreir heeft “een soort obsessie” met tijd, omdat hier alles door wordt bepaald. “Tijd bepaalt hoe je eruit ziet, waar je bent, met wie je bent, op wat voor plek je je in je leven bevindt. En tijd maakt het leven waardevol. Ik vind het best bizar: je hebt alles voor en na een mensenleven, twee oneindige zeeën van tijd, en dan heb je het mensenleven, een klein stukje tijd, en daar draait alles om.” De beperkte tijd van een mensenleven is voor Perrier de drijfveer om muziek te maken. “Ik ben hier voor een bepaalde tijd, hoe wil ik er dan voor zorgen dat dit voor mij zin heeft? Voor mij is dat door muziek te maken.”

Het thema tijd is op verschillende manieren in de songs verwerkt. “Neem bijvoorbeeld het nieuwe nummer ‘Promise’. Dat gaat over deze tijd en mijn generatie. Omdat wij op deze plek en in deze tijd leven, hebben we veel kansen en vrijheden. Het voelt soms alsof we een belofte hebben gekregen die we niet kunnen waarmaken. Eigenlijk hebben we een luxeprobleem: je kan alles doen waarvan je droomt, maar je moet het wel even zelf waarmaken. Veel mensen krijgen daar stress van.” Ook Perrier zelf ontsnapt niet aan deze druk. Maar gelukkig kan ze  heel tevreden zijn met waar ze nu staat. “Ik vind dat ik het heel erg heb getroffen!”