De zon schijnt fel over de Utrechtse grachten. Maurits en Floris Hagemans zitten op hun gemak aan de andere kant van het open raam te wachten wanneer het laatste bandlid, Tijmen Ruizendaal, net komt aanfietsen. Binnen is het rustig. Op een tafeltje staat een LP van Lullaby Records, een Amsterdams label dat alles analoog doet. Het vijfde nummer op de B-zijde is DJHAGY’s laatste single ‘Stone’, waarvan de originele versie allesbehalve analoog is. Aanstaande donderdag staat DJHAGY op onze clubavond. Hoog tijd om eens kennis te maken met deze driekoppige band.  

De vraag waar de bandnaam vandaan komt, is snel beantwoord. Het komt van Hagemans, de achternaam van frontman Maurits en gitaarspelende broer Floris. “Ik heb een weekend lang alleen maar nummers gemaakt. Toen zijn we met z’n drieën een band gaan formeren, alleen wisten we niet hoe het zou gaan heten. DJHAGY was een naam die ik voor meerdere dingen gebruikte. Dus toen dacht ik waarom noemen we het geen DJHAGY als band. Het is wel een beetje gek maar whatever. Op een gegeven moment was ik in Stockholm en toen wist ik ‘ja, dit is de naam’.” De broers kennen hun drummer Ruizendaal van het skaten en van school. Alle drie hebben ze een geschiedenis in de muziek bij onder andere We Love People in Bearsuits, Yellowstone, en Niek Pronk. 

Tot zover zijn er twee singles uitgebracht: ‘Liberté’ en ‘Stone’. Eind november staat de volgende single gepland. Op het moment zijn ze druk bezig met de clip, weer in samenwerking met illustrator Munir de Vries die ook de clip van ‘Stone’ heeft gemaakt. Het bijna hypnotiserende geluid van de nummers is moeilijk in een genre te plaatsen. Shoegaze is het label dat er nu aanhangt, maar dreampop en alt-indie zijn bijvoorbeeld ook genres waar de nummers bij kunnen horen. De muziek die de band zelf luistert is van grote invloed op de sound van de nummers. Het gaat hier om muziek uit Scandinavië en IJsland zoals Björk en Sigur Rós. 

De teksten vertellen geen verhaal. “Het is beetje een vibe die je wilt pakken, een beetje een sfeer die je wilt neerzetten,” aldus Maurits, die ook de teksten schrijft. “Als je dan aan het spelen bent, komt de tekst vanzelf op, en als ik schrijf dan komt het in het moment op.” Toch zit er wel betekenis achter de teksten. “Het gaat bij ‘Stone’ over mensen die zichzelf blokkeren met hun overtuigingen. Stone is een mooie metafoor daarvoor. In the end there is no end, only you and what you see. Dat je mensen een beetje de perceptie in kunt duwen in plaats van dat ze in hun overtuiging blijven hangen.”

Zo is een tourtje in Duitsland of Scandinavië een droom van alledrie. Andere ambities liggen wat verder uit elkaar. Maurits heeft vaak grotere, haast onbereikbare dromen. Het gaat hem vooral om de weg ernaartoe omdat alles wat gebeurt winst is. Floris is iets realistischer. “Ik moet wel uitkijken niet te pessimistisch te zijn, in de zin van die dromen vervolgens onderuit te halen. Maar het contrast zorgt voor een mooi spanningsveld waar we een midden kunnen opzoeken.” Een duidelijk onderdeel van het toekomstbeeld zijn in ieder geval gigs met toffe lichtjes en rookmachines.

Die rookmachine zien we, als het aan de band ligt, komende donderdag ook terug. Verder kunnen we een sneak preview van hun komende EP verwachten, die rond het einde van het jaar uitkomt. Ze hebben de afgelopen drie jaar in alle rust de nummers op kunnen nemen. Floris, die niet alleen gitaar speelt maar ook nog eens producer van het geheel is, behoorlijk perfectionistisch. En perfectionisme is tijdrovend. Aanstaande donderdag zet Floris, samen met Maurits en Ruizendaal, zijn drang naar perfectie voort in een vol dB’s op Club 3voor12 Utrecht. Ze lijken er zin in te hebben. “Live schromen we niet om er wat gitaargeluid onder te zetten. Lekker hard gaan dat vinden we wel leuk.”

Te zien: Club 3voor12 Utrecht met Vic Willems, Jermain Bridgewater en DJHAGY, donderdag 26 oktober @ dB’s Utrecht.