Wormrot: drie mannetjes uit Singapore walsen dB’s plat Wormrot: drie mannetjes uit Singapore walsen dB’s plat

Rond de klok van acht uur is het al gezellig druk in dB’s. Muzikanten uit de oefenruimtes vermengen zich met het grindcorepubliek, dat zich tegoed doet aan het indrukwekkende bierassortiment dat dB’s inmiddels schenkt.

De aftrap van de avond wordt verricht door het Limburgse F.U.B.A.R., Amerikaans slang voor ‘fucked up beyond all recognition’. Deze band timmert al sinds 2001 aan de weg en speelt old school grindcore in de stijl van Napalm Death, waarvan de bassist  ̶  niet geheel toevallig  ̶  een t-shirt draagt. De zaal stroomt gelukkig snel vol en met name de voorste rijen kunnen de inzet en agressie van de band wel waarderen. Na een paar nummers beginnen drie bezoekers de eerste moshpit van de avond. Richting het einde van het optreden van F.U.B.A.R. ebt het enthousiasme toch weer weg. Waarschijnlijk wil iedereen zijn energie sparen voor wat er nog gaat komen.

Daar hoef je in dB’s nooit lang op te wachten, want na een pauze van een minuut of twintig staat het Utrechtse Black Decades in de startblokken. Deze band bestaat pas sinds 2012, maar alle bandleden brengen behoorlijk wat ervaring uit de hardcore- en punkscene met zich mee. Muzikaal gezien is Black Decades het buitenbeentje van de avond. Hoewel de band zichzelf bestempelt als hardcore/punk/crust ontwikkelt het geluid zich na een paar nummers sterk in de richting van moderne black metal, zoals we die kennen van Deafheaven of stadgenoten Terzij de Horde. Geen band om wild op de moshen, maar eentje om stevig op te headbangen, terwijl de muziek steeds meer vat op je krijgt. Black Decades bewijst zich een band met potentie waar we hopelijk nog meer van gaan horen.

De bezoekers hebben vervolgens weer een minuutje of twintig om de blaas te ledigen en vers bier te bestellen, maar dan moet er snel een plekje gezocht worden in de knusse zaal. Wormrot bestaat inmiddels tien jaar. Dat is veel korter dan grindcorelegendes als Carcass of Napalm Death, maar het trio uit Singapore heeft in korte tijd een ijzersterke reputatie opgebouwd en dB’s krijgt deze avond te zien waarom. Waarschijnlijk is de muziek hun uitlaatklep, want het vuil en vergif spatten vanaf de eerste noten in dikke klodders van het podium af. De vlam slaat onder het publiek ook gelijk in de pan met een flinke pit tot gevolg. Het is duidelijk waar iedereen deze avond voor is gekomen…

Wormrot heeft geen bassist, maar die wordt ook geen moment gemist. Het gitaargeluid van Rasyid en de blastbeats van drummer Vijesh komen binnen als een sloopkogel. En daaroverheen krijst, brult en schreeuwt zanger Arif de longen uit zijn lijf. De nummers zijn kort, het vorig jaar verschenen album ‘Voices’ bevat 20 nummers die samen slechts 26 minuten tellen, maar ieder nummer komt binnen. Wormrot is het levende bewijs dat muziek geglobaliseerd is. Goede grindcore wordt niet alleen in de Verenigde Staten en West-Europa gemaakt, maar ook in niet-westerse landen als Singapore kunnen mooie dingen ontstaan. Hoewel mooi misschien niet het beste woord is om dit heerlijk smerige, snoeiharde optreden van Wormrot te omschrijven. Waren er dan ook nog minpuntjes? Ja, helaas was het feest al na drie kwartier voorbij en dan sta je als toeschouwer toch even met je ogen te knipperen als het licht aangaat, terwijl je oren nog suizen en je nekspieren de eerste krampverschijnselen vertonen.