The Daydream Fit uit Enschede en Utrecht wijdt de avond in. Met twee zingende gitaristen aan beide uiteinden van het podium, speelt de band heerlijk rammelende noiserock en postpunk. De zang van Ruben Eijsink en Dave Zandvliet is prettig hees en chaotisch, hun gitaarspel opgejaagd à la Sonic Youth. Waar ze eerst een beetje stug klinken, slaat dat snel om naar veel dynamiek. Wel met een steeds aanwezige nonchalance (misschien zijn het de oversized vintage truien die ze dragen) en wie doet me wat-houding. Door mooie gitaareffecten en samenzang op de juiste momenten worden de nummers naarmate de set vordert een stuk interessanter. Zie het als een goede wijn. Hoe langer je wacht, hoe beter.
Coppersky krijgt steeds meer een eigen geluid
Utrechtse band presenteert boeiende tweede plaat in De Helling
We doen het anders deze keer, dacht Coppersky in februari 2015. Voor de opnames van hun tweede album nam de Utrechtse band intrek in een oude boerderij in Zuid-Gelderland. Mét knisperende open haard. Na een self-titled EP verscheen deze maand de langspeler If We’re Losing Everything. Vanavond is een goed gevulde De Helling het decor voor de releaseshow waar het vijftal het resultaat eindelijk aan de rest van de wereld mag laten horen.
Een biertje later staat Coppersky op de planken. Onder luid gejoel wordt de band onthaald door vrienden en familie, maar daarnaast is er ook veel Duits om ons heen te horen: de link met de signing bij het Duitse label Uncle M is snel gelegd. Openen met single ‘Reservoirs’ is een voltreffer. Geen kalme opbouw maar keiharde riffs en energieke drums vanaf de eerste seconde. Met de indie- en punkrock in huis vallen, zeg maar. Een bijzonder nieuw nummer dat live mooi uitpakt en meer dan goed radiomateriaal is, is ‘The Cutting Room Floor’ met een lang uitgesponnen outro waarin eenzelfde zinnetje repeterend zacht gezongen wordt. Een mooi contrast met de vaak nadrukkelijk aanwezige, typische van zanger Erik Zwart. Vaak wordt de band in één adem genoemd met grote namen als The Gaslight Anthem. De gelaagde zang en afwisseling in nummers als deze geven aan dat ze veel meer zijn dan een band ‘die klinkt als’.
De vrij rechttoe-rechtaan Amerikaans aandoende indierock van eerste plaat ‘Relief, Be Around The Bend’ stroomt nog steeds door hun aderen, maar er is nu meer ruimte voor experimenten. Neem ‘Leaky Roof’, een rustpunt in de set dat met kalme gitaareffecten toewerkt naar een climax. Meest opvallend is single ‘Bankrupt/Backchannels’. Niet alleen een oorwurm van jewelste, maar door het langgerekte gitaargeweld van Marty Zwart ook het bewijs van hun groei. Deze show is gelijk ook de eerste gig waarbij nieuwe gitarist Jeffrey van Driest meespeelt, vervanger van Benjamin Buitenhuis. Het lijkt nog ietwat onwennig met Van Driest. Dat zal tijd zonder moeite oplossen, want spelen kan hij absoluut. Buitenhuis komt ook heel even langs om een nummer mee te spelen. Niet gek ook: tijdens het gehele opnameproces was hij nog aanwezig. Een mooi moment waarbij duidelijk wordt dat de band niet alleen gebouwd is op muzikaal talent, maar zeker ook op vriendschap. Coppersky heeft vooral een flinke ontwikkeling doorgemaakt en creëert steeds meer iets eigens. Al die vergelijkingen zijn helemaal niet meer nodig.
Gezien: Coppersky en The Daydream Fit, vrijdag 4 maart 2016 @ De Helling