Popronde Utrecht: een zeer diverse avond bomvol aanstormend talent Popronde Utrecht: een zeer diverse avond bomvol aanstormend talent

Op de eerste etage van de bibliotheek, tussen mensen die zitten te lezen of werken en waar af en toe nog een boek wordt uitgeleend, staat Mevrouw Tamara met haar gitaar, loop box en piano voor een aantal rijen stoelen. Deze plek, onder het prachtige achthoekige Art-Deco daklicht, blijkt uitstekend te passen bij haar vaak poëtische liedjes. Mevrouw Tamara maakt van haar optreden een interactieve beleving: via hun mobieltjes kunnen de toeschouwers de visuals achter de zangers live beïnvloeden. Een leuk idee, dat alleen wel wat afleidt van hetgeen we voor gekomen waren: haar muziek. Van de acht liedjes op de setlist blijken er slechts drie afkomstig van haar vorig jaar verschenen debuut ‘Zo Lang Mogelijk’. Vooral nieuw materiaal dus en dan ook nog eens in een andere taal. Gelukkig blijkt Mevrouw Tamara ook in het Engels een zeer verdienstelijk liedschrijver. (WB)

MOOON is een jonge band die teruggrijpt naar de jaren ‘60 en ‘70. Ze creëren een authentieke sound waarbij garage en blues vergezeld worden door een heerlijke dosis psychedelica. Van klassieke bluesnummers met liedteksten als “I have a stone in my shoe”, naar bijna Oosters psychedelische melodieën. Deze jongens kunnen zo de soundtrack maken voor de nieuwe Quentin Tarantino film. “Iene miene mutte al ons geld kan naar Rutte!” schreeuwt de band voordat ze het nummer ‘All I Know’ instarten. De jongens gooien flink wat gitaarsolo’s en tempowisselingen in de strijd, waar de Popronde banner boven het podium van losschiet. Een vrolijk gitaartje wordt afgewisseld met Temples-achtige psychedelica, bij het slotnummer ‘Mary You Wanna’. De meest recente single van het debuutalbum dat begin 2017 zal uitkomen. In EKKO gaan de heupen los. (WH)

Veel bands gebruiken de Popronde als een visitekaartje voor het vaak nog onbekend publiek. Een kans op een goede eerste indruk heb je immers maar één keer. Zo niet Creepy Karpis uit Zwolle. Een volle EKKO staat op tijd klaar het viertal te zien spelen, maar de band blijft maar soundchecken en wanneer alles dan gestemd is, moet nog een setlist worden gemaakt. Dat blijkt helaas geen grap: terwijl de bassist en de drummer met stift en papier in de weer gaan, vraagt de rest biertjes aan het publiek of boert eens in een microfoon. Oh ja: er werd nog gespeeld ook. En helemaal niet onverdienstelijk, want hun catchy garagerock met surfinvloeden blijkt live nog beter te zijn dan op EP ‘Oh So Happy’. Helaas ontbreekt de gitarist de halve set door meerdere gebroken snaren. Voor velen het sein om EKKO maar te verlaten: de Popronde wacht op niemand. Bij vertrek toch maar dat smoezelige visitekaartje opgeraapt, want onder die puberale ongein schuilt wel een band met potentie. (WB)

In Hi-Fi Klubben staat vanavond een 3FM Serious Talent: Rilan & The Bombardiers. Frontman Rilan Ramhane staat met afro, surfblouse en zonnebril in de overvolle elektronicawinkel. Zelfs buiten is een flinke groep gevormd van muziekliefhebbers die de kou trotseren om de warme soulpop mee te krijgen. Ramhane heeft een bijzonder herkenbare stem met een rauw/hees randje die doet denken aan de band Madcon. Wijdbeens staat Ramhane voor zijn keyboard waarop hij funky synths speelt. Dat makes het publiek ‘Wanna Dance’, zoals de titel van het nummer al aangeeft. Vanavond gaan we van funk, naar rock, naar hiphop, naar soul. De single Walking On Fire, van zijn debuut-EP uit 2015, heeft een lekkere soulvolle baslijn, die vanavond flink hard door de versterkers knalt, maar de stem van Ramhane geeft het geheel een rauw randje. Lekker dansbaar, lekker toegankelijk en door de stem van Ramhane ook lekker eigen. (WH)

Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken. Alle acts op de Popronde zijn gratis te bezoeken op heel veel verschillende locaties in de stad, ook op plekken die daar eigenlijk niet zo bruikbaar voor zijn. Zo hadden we Pitou liever op een plek gehoord waar we niet enorm veel moeite hoefden te doen om überhaupt iets van haar te horen. Café Het Gegeven Paard blijkt qua akoestiek in ieder geval niet geschikt voor de luisterliedjes van de klassiek geschoolde zangeres. Dicht bij het podium is het nog net te doen, maar van een afstandje zijn slechts flarden te verstaan. Zonde, want er is vanavond geen zangeres te horen die zuiverder kan zingen. Ook live slechts begeleid door het getokkel van een akoestische gitaar komen de liedjes van haar recent verschenen naamloze EP voorbij, waarbij ze samen met haar twee achtergrondzangeressen (waaronder Roos Meijer, die later die avond zelf nog met haar band HØUND optreedt) een ijzingwekkend mooi vlechtwerk van stemmen creëert. (WB)

De jongens komen oorspronkelijk uit het verre Oosten, Enschede, maar wonen inmiddels bijna allemaal in Utrecht. Vorig jaar gingen we langs bij de jongens en lieten we ons door manager Rick Bakker vertellen dat de band geen radiohitjes wil maken. “We voegen liever iets toe zodat het helemaal klopt. Onze nummers duren niet voor niks zo lang.” En dat komt live bijzonder goed uit de verf. De nummers worden lang uitgesponnen waardoor er een zekere rust ontstaat. Dit mondt uit in pareltjes als 'Lost Shark' en 'Make Your Feet Come Back'. Bij de laatstgenoemde brengt een mist van gitaar, drums en bas het publiek in een hypnose. Ruw wordt deze trance onderbroken als uit het niets een elektrische gitaar rauw en hard door het deinende bruine café snijdt. Nairobi Golf Kid houdt het spannend van begin tot het eind en weet live precies hoe ze moeten doseren. Het is harder en spannender dan op de EP. (WH)

Het Dans- en Showorkest van Thijs Boontjes staat garant voor een feestje. Zo ook vanavond in een afgeladen café Boslust. De mix van Nederlandstalige smartlappen en schmierende rock ‘n’ roll valt ook dan weer niet te versmaden. Visueel is het helemaal in stijl. Zo wordt Boontjes, zelf als altijd gekleed in driedelig kostuum, geflankeerd door een gitarist in een zebrashirt dat afkomstig lijkt uit de inboedel van Nel Veerkamp. Een lullig bloempje in een vaasje op het Hammond orgel maakt het plaatje helemaal af. Vergis je echter niet: het mag wellicht ogen als een pastiche, muzikaal zit het bijzonder goed en funky in elkaar. Tel daar dat kraakje in de soulvolle stem van Boontjes zelf bij op en het is niet gek dat de band is gecontracteerd door Top Notch. Bloedheet werd het uiteindelijk in Boslust, maar dat deerde helemaal niemand, want met een brede grijns werd ‘Alleen Naar De Kermis’ meegezongen. (WB)

Een drummer als frontman is niet iets wat je snel tegenkomt. Maar wát een frontman is deze multi-instrumentalist Jimmy Hueting. Een bijzonder charismatische drummer die zich ook zonder drumstel een houding weet te geven; als hij het werk aan de drumcomputer overlaat staat hij als een baas op het podium. Het broertje van Rocco van De Staat wint alle onverdeelde aandacht. Als in één van de zalen van TivoliVredenburg een concert is afgelopen staat het zowel beneden voor het podium, als boven aan de railing vol met aandachtig luisterend publiek. Donkere synths, dikke baslijnen en opzwepende drums zijn heel kundig door elkaar geweven en klinken live nog beter dan op de EP. Het was een goede keuze van Hueting om een achtergrondzangeres mee te nemen, de vocalen krijgen meer diepte. Jo Goes Hunting heeft een karakteristieke sound waar je al dansend in kan wegdromen. (WH)

Gezien: Popronde Utrecht met o.a. Mevrouw Tamara, MOOON, Creepy Karpis, Rilan & the Bombardiers, Pitou, Nairobi Golf Kid, Thijs Boontjes Dans- en Showorkest, Jo Goes Hunting, donderdag 13 oktober 2016 @ verschillende locaties, Utrecht