Vijf invloeden van Robbing Banks
Garage-one-man-band presenteert tweede album in dB’s
Op 16 oktober verschijnt de nieuwe plaat van Robbing Banks, This & That. Met zijn debuut Got Love Need Money maakte de zelfverklaarde garage-one-man-band al indruk, schopte hij het tot 3FM Serious Talent en speelde hij onder meer op de Popronde en heel veel festivals. Live is Robbing Banks een vuurbal vol energie die met een gruizige gitaar, een stampende basdrum en een tamboerijn garagerock ten gehore brengt zoals het hoort: vuig, rauw en ongepolijst. Dat kun je zelf meemaken tijdens de release-show voor het album, op zaterdag 17 oktober in dB’s. We vroegen Robin van Saaze (want hij is Robbing Banks) naar de invloeden voor zijn alter ego.
De vijf acts in het lijstje geven niet alleen een inkijkje in Robbing Banks' muzikale inspiratiebronnen (zeker niet alleen maar garagebands), maar laten onder andere ook zien waar Van Saaze het idee voor zijn setup vandaan heeft, hoe hij tegen opnemen aankijkt en wat teksten voor hem betekenen.
The King Khan & BBQ Show
Het hele idee van een one man band heb ik te danken aan deze band die bestaat uit Mark Sultan en King Khan. Taco Haasdijk (die ook mondharmonica speelt op m’n eerste plaatje) van de Haagse band Peptones liet het me jaren geleden horen en ik was meteen fan. Vooral de stem van Mark Sultan pakte me. Naast geweldig zingen speelt hij in de band basdrum, snare en gitaar met dezelfde setup die ik heb. Eigenlijk heb ik het gewoon van hem afgekeken. Toen ik besloot om iets solo te gaan doen ben ik in een huisje in Zeeland gaan zitten en heb ik een tambourijn (de snare) bij mijn linker voet gelegd en mijn rechter voet op een koffertje (de basdrum) gezet en ben al stampend liedjes gaan schrijven. Toen ik tien liedjes had heb ik een echte basdrum en snare gekocht en heb ze opgenomen en op een plaat geperst.
Het hele idee van een one man band heb ik te danken aan deze band die bestaat uit Mark Sultan en King Khan. Taco Haasdijk (die ook mondharmonica speelt op m’n eerste plaatje) van de Haagse band Peptones liet het me jaren geleden horen en ik was meteen fan. Vooral de stem van Mark Sultan pakte me. Naast geweldig zingen speelt hij in de band basdrum, snare en gitaar met dezelfde setup die ik heb. Eigenlijk heb ik het gewoon van hem afgekeken. Toen ik besloot om iets solo te gaan doen ben ik in een huisje in Zeeland gaan zitten en heb ik een tambourijn (de snare) bij mijn linker voet gelegd en mijn rechter voet op een koffertje (de basdrum) gezet en ben al stampend liedjes gaan schrijven. Toen ik tien liedjes had heb ik een echte basdrum en snare gekocht en heb ze opgenomen en op een plaat geperst.
Greg Cartwright (Oblivians, Reigning Sound, Parting Gifts enz.)
Een held! Greg Cartwright is een geweldige liedjesschrijver. Maakt niet uit of ze hard en gruizig zijn of zacht en intiem. Toen ‘Got Love Need Money’ uitkwam had ik maar 18 minuten materiaal dus ik had nog wel een cover nodig voor live optredens. Het werd ‘Bad Man’ van Oblivians. Het nummer staat op hun plaat Popular Favorites. Alles op die plaat klinkt hard en kapot. Zo ook ‘Bad Man’, maar eigenlijk is het gewoon een popliedje. Ik heb geluid gestudeerd aan de Film Academie en daar leer je vooral alles netjes opnemen. Wat betreft muziek ben ik daar wel vanaf gestapt. Ik denk dat bands vaak niet tot hun recht komen op opnames doordat het te netjes is opgenomen of gemixt. Robbing Banks mocht dus zeker niet netjes klinken.
AC/DC
De eerste cd die ooit kocht was High Voltage van AC/DC. We hadden thuis net een cd-speler staan en ik kreeg voor mijn verjaardag een cd-bon. Ik had eigenlijk geen idee wat ik moest kopen maar zag in de winkel een bak staan met daarop AC/DC (ik zal wel gewoon bij de A zijn begonnen met zoeken). Die naam kende ik uit een PTT Post-reclame die op dat moment op televisie was. In de reclame deed een headbangende hard rocker de deur open en kreeg van de postbode de nieuwste cd van AC/DC overhandigd. Ik besloot dus maar een cd uit de AC/DC bak te gaan beluisteren. Het eerste nummer op die plaat is ‘It’s a Long Way to the Top (If you wanna Rock ‘n’ Roll)’ en ik herinner me nog heel goed de opwinding die ik in mijn lichaam voelde toen ik de eerste gitaarriffs met een koptelefoon op daar in de winkel hoorde. Daarna heb ik alle platen van AC/DC gekocht. Althans de platen waarop de in 1980 (10 dagen na mijn geboorte) overleden zanger Bon Scott zingt. Van de nieuwe zanger ben ik nooit fan geweest. Dat maakte me overigens niks uit toen we met Drive Like Maria in 2009 in het voorprogramma van AC/DC mochten spelen in de Amsterdam Arena. Hoe vet is dat!?!?
Jeff the Brotherhood
Een tip van Spotify… echt! Toen ik het nummer aanklikte moest ik bij de intro meteen aan Smashing Pumkins denken (vroeger ook heel veel naar geluisterd). Vol spanning luisterde ik verder in afwachting van de zang… ‘I’ve been thinking about your mom. You can’t tell me if it’s really wrong’. Die zag ik niet aankomen en ik was meteen verkocht. Het was vlak voordat ik begon met liedjes schrijven voor Robbing Banks en de luchtigheid van de teksten gaven me het idee dat het niet zoveel uitmaakt wat je schrijft. Of in elk geval dat het zeker niet zwaar op de hand hoeft te zijn. Dit had ik ook van AC/DC kunnen leren maar om de een of andere reden viel het kwartje pas bij Jeff the Brotherhood. Ik ben overigens wel altijd serieus bezig met mijn teksten maar daarom hoeven ze nog niet altijd serieus te zijn.
Modest Mouse
Ik omschrijf Robbing Banks altijd als een garage-one-man-band maar ik hoor ook regelmatig dat mensen er indie-invloeden in horen. Dat kan natuurlijk goed kloppen want ik ben opgegroeid in de indieband Taxi to the Ocean. Ik vind indie altijd lastig te definiëren maar volgens mij is Modest Mouse ook een typische indieband. De eerste keer dat ik ze hoorde was bij Just (de zanger van Taxi). Hij had de plaat The Lonesome Crowded West gekocht. Het nummer ‘Polar Opposits’ sprong er meteen uit door melodie en tekst. Hij zingt ‘I’m trying to drink away the part of the day that I can not sleep away’. Als amateur-alcoholist sprak mij dit meteen aan. Isaac Brock is sindsdien een van mijn favriete tekstschrijvers. Het is vaak nog best een gedoe om te ontcijferen wat hij zingt maar het is de moeite waard. Heel soms speel ik bij Robbing Banks-optredens het nummer ‘Bankrupt on Selling’ dat ook op The Lonesome Crowded West staat.
Te zien: Robbing Banks release-show, met ook Reverend James Leg en Shady Greys, zaterdag 17 oktober 2015 @ dB’s, Utrecht