Met awkward i op wereldreis

Ondergedompeld in de wereld van filmmuziek en zigeunersferen

Tekst: Sophie van Bree / Foto’s: Dorien Hein ,

Djurre de Haan, alias awkward i, schreef de muziek voor Aanmodderfakker, de Nederlandse film die werd bekroond met maar liefst drie Gouden Kalveren. In mei en juni tourt De Haan door Nederland met zijn kersverse single, een nieuwe versie van het nummer ‘Rock Stars’. Daarnaast is hij bezig met de voorbereidingen voor alweer zijn derde album. Zaterdagavond 9 mei stond hij met een violist, een altviolist en een cellist op Molenerf De Ster, een unieke locatie in Lombok.

Nonchalant komt De Haan oplopen. Zijn vriendelijke uitstraling en wat eigenwijze aard zijn een interessante combinatie. Met weinig woorden kondigt hij zichzelf quasi awkward aan onder het mom ‘meer heb ik niet te zeggen’.

De eerste excentrieke geluiden, glijdende tonen, opzettelijk dissonante noten en verrassende toonsoorten klinken uit de snaarinstrumenten. Het staat allemaal gelijk als een huis, met veel energie. De volle en warme stem van De Haan switcht van lange uithalen naar wat meer pratend zingen. Het lichte countryrandje en de enorme rust die in zijn stem te horen zijn maken zijn klank opvallend. De songteksten zijn ietwat donker en de muziek lijkt soms het tegenoverstelde te vertellen. Dit is niet storend, maar zorgt juist voor een constante spanning. De liedjes worden gekenmerkt door veel dynamiek, waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten. Violiste Susanne Linssen verzorgt bij diverse liedjes de tweede stem. Haar fragiele en bijzondere stemgeluid heeft wat weg van Julia Stone (van Angus & Julia Stone). Juist hierdoor is de tweede stem een waardige toevoeging. 

Tussen de liedjes door wijdt De Haan uit over zijn teksten. Soms hebben muzikanten een hekel aan praatjes tussendoor, maar De Haan niet. Hij doet als een ware komediant zijn verhaal. De uitleg gaat van een verhaal over kotsen in Theatercafé De Bastaard, tot een vrouw aan een galg als metafoor voor zijn liefdesleven. De nieuwe lover van zijn ex of een pornoster zijn aanleiding geweest voor zijn liedjes. De bijzonder creatieve gedachtewereld van De Haan wordt kenbaar, zijn motto lijkt: ‘Overal kan je een lied over schrijven’. “Zullen we dan nu een biertje doen? Ja? Oké. Dan doen we het nu.” Ja, de praatjes tussendoor laten de droge humor van De Haan goed doorschemeren en het publiek pikt het allemaal lachend op.

De band achter awkward i, bestaande uit Susanne Linssen (violist, tweede stem), Gijs Kerkhoven (altviool) en Jelte van Andel (cellist), is zo op elkaar ingespeeld dat de interactie en het plezier van de bandleden helder zichtbaar is. De melodieën zijn meeslepend mooi en de teksten vertellen beeldend een verhaal. Ze durven out of the box te denken en te gaan; opeens wordt de violist een gitarist met de viool. De Haan doet de leadzang en speelt eenvoudige akkoorden op zijn gitaar. Die puurheid en het feit dat ze onversterkt optreden maken de act af. Het heeft zelfs wat weg van zigeunerschap in het buitenland.  
Aan het eind van het optreden smeekt het publiek om meer. Awkward i is daar niet vies van en er komen nog vier nummers. Niet altijd speelt De Haan met zijn band, een paar liedjes, zoals diverse covers, speelt hij alleen. Naar eigen zeggen voelde hij zich veel te veel op zijn gemak.

Deze locatie heeft echt een meerwaarde die aansluit bij de eigenzinnigheid van awkward i. De akoestiek van de molen zorgt voor het gevoel dat je in een Franse film beland. Houten krakende vloeren en de geur van oudheid waar je onder het genot van fijne muziek en een biertje bij wegdroomt, awkward i brengt je even naar een andere wereld. Voortaan hoef je niet meer naar de bioscoop, maar ga je naar deze molen en nodig je awkward i uit. Jij bent dan de hoofdrolspeler die wordt opgelift door de muziek.

Gezien: awkward i, zaterdag 9 mei 2015 @ Molen de Ster, Lombok, Utrecht.