Kersvers poppodium Molen De Ster is pas een dikke maand geopend en dat valt aan het begin van de avond te zien; een kwartier voor Melanie Jessica begint, is er nog weinig publiek in de houtzaagmolen. Dat is zonde, want de molen biedt een intieme en sfeervolle locatie voor muziekavonden als deze. Langzaam maar zeker stroomt er meer publiek binnen, maar druk wordt het niet echt. Dat is helemaal niet erg, want De Molen straalt een vriendelijke en huiselijke sfeer uit die verloren kan gaan bij overmatige drukte. Bovendien is het er al warm genoeg.

Op het podium dat feitelijk geen podium is – het is op gelijke hoogte met het publiek – staat inmiddels een klein blond meisje met een grote gitaar. Het is singer-songwriter Melanie Jessica. Ze zegt niks. Met haar grote blauwe ogen kijkt ze de hele molen door, alsof ze naar iets zoekt. Die blikken houdt ze het hele optreden vast. Wanneer de achtienjarige Melanie Kazemier begint te spelen, zuigt ze de aandacht naar zich toe. Haar krachtige stem met prachtige accent, dat doet denken aan Daughter, is troef. Haar gezichtsuitdrukking verandert niet met het volume van haar stem mee. Zelfs wanneer ze snikt, kijkt ze nog altijd dromerig het publiek in. Ze lijkt in zichzelf gekeerd, maar weet haar muziek desondanks aan het publiek over te brengen. Bij het eerste applaus kijkt ze haast verbaasd. "Dankjewel", fluistert ze glimlachend.

Na de indrukwekkende rust van Melanie Jessica, is het tijd om de volumeknop wat omhoog te draaien. Indiepoppers INDI V lijken de eerste twee minuten in te moeten komen, maar manifesteren zich snel genoeg als strakke band. De statische, haast rapperachtige gebaren van zangeres Veerle Kiliaan staan de inventieve geluiden van met name gitaar en drums perfect bij, en de harmonieën van bassist Anne Roos Peterse geven een mooi, vol geluid. De losse partijen van de bandleden zijn als losse puzzelstukjes die op zichzelf staan, maar vormen ook samen een sterk geheel.

Echo Movis mag de avond afsluiten. Vol energie starten de Popronde talenten de show: strak, alert en in hun element zoals we van ze gewend zijn. Het speelplezier straalt er vanaf terwijl de band ruimtelijke psychedelica en strakke riffs moeiteloos afwisselen. De gitaristen, allebei Sam genaamd, springen af en toe net zo synchroon heen en weer als hun namen al aangeven. Drummer Kike Zwagerman lijkt direct uit de seventies gerold en schaamt zich niet om het onversterkte drumstel een ontzettend strak pak rammel te geven. De charme van zangeres Adura Sulaiman is speels en haar stem zuiver. De kracht van het optreden ligt in de indrukwekkende prestatie om muzikale ruimte te creëren en deze direct weer op te zuigen in strakke vormen. Bij de afsluitende single 'Mehico' weet de band het publiek nog één keer aan te sporen de vochtige hitte te trotseren en met hen mee te dansen.

Het mooie aan Molen De Ster is de knusse zolderkamersfeer, zoals programmeur Iris Vos al eerder aangaf. Die huiselijke en gemakkelijke sfeer kwam goed tot zijn recht en ondanks dat er af en toe werd gevraagd of het publiek wat dichter bij de artiesten wilden staan, voelde de zaal nooit leeg. Er hing een sfeer waarin alles kan en alles mag, als een familieverjaardag waar toevallig buitengewoon goede artiesten spelen. Tijdens het optreden van Melanie Jessica haalt iemand uit het publiek snel de snare van het drumstel. Bij INDI V wordt rustig een dj-tafel aan de kant geschoven. Eén van de Sams van Echo Movis breekt een snaar en loopt droog de zaal in om te kijken of er niet toevallig een andere gitaar ligt om te gebruiken. Dit alles was niet storend, maar geeft juist aan hoe familiair de avond verliep. Zo vlak voordat de stad overspoeld wordt door vreemdelingen, is die vertrouwdheid toch wel fijn.
 

Gezien: Concertavond HBA met Melanie Jessica, INDI V & Echo Movis, vrijdag 3 juli @ Molen de Ster, Utrecht.