Melbourne, de thuisstad van Scott&Charlene’s Wedding, is berucht om haar met graffiti bespoten achterstraatjes vol geheime kroegen en kunstzinnige excentriekelingen. Maar Australiërs zouden geen Australiërs zijn als ze niet flink wat zouden afreizen. Craig Dermody schrijft daarom vooral over zijn ervaringen in New York, de frustratie van het stadse leven en Skype. De vocalen zijn dromerig en laconiek, de gitaren puntig en van goedkope makelij. Dat alles samen met de door ADHD gezegende drums maakt Scott & Charlene’s Wedding perfect voor de EKKO. Overigens verwijst de naam van deze rammelband naar een bruiloft tussen Scott en Charlene (Kylie Minogue) in de populaire Australische soap Neighbours. Het is een scène vol oppervlakkige romantiek en opgeblazen sentiment. Eigenlijk gaat deze muziek over precies het tegenovergestelde.

De Nederlandse klassieker van de avond is Hallo Venray. Goed, de band komt uit Den Haag, maar dat is geen reden om ze links te laten liggen voor een internationale act. Met inmiddels twaalf albums achter de rug en één bezettingswissel zijn deze mannen één van de interessantere indiebands die de mooie stad achter de duinen heeft voortgebracht. Dat betekent in elk geval geen uit het woordenboek bij elkaar geraapte teksten maar blijvende pareltjes. Het in 2014 uitgebrachte album ‘Show’ is bijvoorbeeld gebaseerd op de cyclus van dag en nacht: Zeven nummers voor de nacht, zeven nummers voor de dag. Het beschrijft de hoopvolle momenten van inspiratie in de nacht, tot de chaotische show de volgende avond, inclusief de bijbehorende dronken lui. Twintig jaar geleden braken ze door op Pinkpop en misschien breken ze zaterdag je hart wel in Tivoli Oudegracht.

Tja, een jeugdige en rammelende Aussie tegenover een doorgewinterde Nederlandse veteraan. Ben je van de rammel of van de Haagse legendes? Daar zal de keuze tussen 20.00 en 21.00 uur vanaf moeten hangen.

The War on Drugs is inmiddels al een tijdje bezig en was rond 2011 al wel eens op de radio te horen met het hitje ‘Baby Missiles’. Nu lijken ze met hun nieuwe album Lost in the Dream hun plek in de (Nederlandse) muziekscene te hebben verzekerd. Niet alleen alternatievere radiostations als pinguinradio, maar ook het commerciëlere 3FM draait de muziek regelmatig; de laatste heeft zelfs ‘Red Eyes’ tot megahit bestempeld. De band wordt veel vergeleken met Bruce Springsteen, maar lijkt hier ook invloeden van Dire Straits te hebben. De nummers van Lost in the Dream hebben allemaal een vol geluid met vele lagen die verschillende kanten opgaan, wat zorgt voor een divers maar toch samenhangend album. De show tijdens Le Guess Who? May Day is hun eerste show in Nederland dit jaar en ze staan tevens als één van de laatste bands in Tivoli Oudegracht. Het zal daardoor zomaar een legendarisch optreden kunnen worden. Voor een volledigere introductie: The War On Drugs voor Beginners.

De programmeurs van Le Guess Who? hadden Future Islands al een tijdje binnen gehaald toen de band tijdens zijn optreden bij David Letterman internationaal een grootse indruk achter liet. Ze speelden het nummer ‘Seasons’, waarin frontman Samuel T. Herring zijn inmiddels beroemde danspasjes introduceerde, zichzelf af en toe hard op de borst sloeg en ten slotte grunt-achtige zinnen eruit perste; hij meende het. In een korte documentaire vertelt Herring zich op het podium kwetsbaar op te willen stellen om zo fysiek dichter bij het publiek te kunnen komen. Volgens hem zouden mensen zichzelf eerder open stellen, en dat is precies wat ze willen.  

Met de albums Lost in the Dream en Singles op repeat, en het vooruitzicht op een potentieel legendarisch- of een catharsis-achtig optreden zal dit tussen 21.00 en 22.00 uur een moeilijke keuze worden.  

Vers van de pers en afkomstig van het überhippe Burger Records is het album Baddilac van together PANGEA. De mannen maakten hun kilometers in de band van Mikal Cronin, vorig jaar te zien op de May Day. Mikal Cronin op zijn beurt maakte zijn vlieguren in de liveband van Ty Segall, ook geen onbekende voor de vaste Le Guess Who?-gangers. Om maar even duidelijk te maken tot welke rijke garagerockdynastie dit drietal behoort. De schrijvers van de muziekblogs buitelden al over elkaar heen om de vooruitgesnelde single ‘Snakedog’ en het daar kort op volgende album Baddilac de hemel in te jubelen. Zelf het magische woord Nevermind werd niet geschuwd. En begrijpelijk, want van zoveel op plaat gedocumenteerde jeugdige rusteloosheid worden de altijd koortsachtig naar nieuw bloed hunkerende vampiertjes in ons wakker. En dan worden er wel eens overhaaste conclusies getrokken. Niettemin staat together PANGEA garant voor drie kwartier durende explosie van kolkende garage in De Helling die je je weer laat voelen of je 16 jaar bent. Zodat je daarna voldaan kunt wegfladderen, de donkere nacht in.

Laraaji staat met grote letters bovenaan het programma van deze May Day. Het is de naam die Edward Larry Gordon kreeg in het door hippies bevolkte New Yorkse Greenwich Village van een groepje toehoorders. Op dat moment maakte Gordon als straatmuzikant met een zelf gemodificeerde autoharp een vroege versie van wat we nu kennen als ambient. Brian Eno hielp het genre aan deze naam. Dezelfde Brian Eno hielp Laraaji ook aan zijn eerste opname, na hem in het Washington Square Park te hebben zien spelen. Dit album (Ambient 3: Day Of Radiance, 1980) was de eerste van Laraaji en velen zouden volgen. Met deze mede-grondlegger van een compleet genre zet Le Guess Who? een stuk muziekgeschiedenis op de planken. Alleen dat zou al voldoende reden moeten zijn om niet alleen uit je huidige comfortzone te stappen, maar ook meteen een hele nieuwe te ontdekken. Ga twee uur verdwalen in de sonische werelden die Laraaij met Sun Araw gaat creëren in RASA. Zodat je daarna als herboren de nieuwe dag tegemoet kan treden. 

Daar sta je dan muzikale fijnproever. De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier. Wat kies je? De quick fix van together PANGEA of het lonkende perspectief op de innerlijke harmonie die de soundscapes van Laraaji bij je teweeg zullen brengen. Een waar duivels dilemma, te beslechten tussen 23.00 uur en middernacht.

Zoals bekend loopt stress vooral hoog op als de belangen groot zijn. Met een naam zoals Neutral Milk Hotel op het affiche kunnen de belangen niet groter zijn. De band heeft een goddelijke status bij eenieder die gedurende de laatste vijftien jaar ten prooi is gevallen aan meesterwerk In the Aeroplane Over the Sea. Dit is puur bucketlist-materiaal. Toen frontman Jeff Mangum in het kader van een benefiet in 2010 sinds jaren weer een eerste show speelde sloegen alle muziekblogs op tilt: Zou het dan toch? We zijn drie jaar verder en inmiddels is de band bezig met een flinke tour waar zij naast de grote festivals (Primavera, Bonnaroo) dus ook de bescheiden May Day van Le Guess Who? aandoet. Neutral Milk Hotel heeft nooit eerder (aangekondigd) in Nederland gespeeld en zal dat misschien ook nooit meer doen: Inmiddels kondigt de band op de eigen site aan dat haar show in NYC voor “the foreseeable future” de laatste headline show aldaar zal zijn. Hoe kun je dit overslaan?  

Het is zaterdagavond, rond middernacht. Je hebt inmiddels wat bandjes kunnen zien, je hebt er een stuk meer niet gezien, en je bent toe aan een stevige bak garagerammel om de keuzestress van de afgelopen dagen af te reageren. Toevallig spelen vanavond The Black Lips om de hoek. Ze brachten recent een nieuw album uit en hebben net een paar dagen geleden bij Amerikaans radiostation KEXP laten zien en horen ook live zeer goed in staat te zijn om precies te geven waar je op zit te wachten: puntige songs vol energie, waarbij ze telkens in staat zijn aan de goede kant van rommelig te blijven. De samenwerking ‘Dog Years’ met Deerhunter-voorman Bradford Cox, tevens vastgelegd op laatst verschenen album Underneath the Rainbow, doet ergens denken aan de felheid van Vicious van Lou Reed. Maar ook andere nieuwe nummers als ‘Do the Vibrate’ zijn een schot in de roos: Efficient en doeltreffend met geen noot teveel. Gecombineerd met een aantal klassiekers uit het inmiddels behoorlijke repetoire belooft dit optreden een perfecte ontlading te worden, precies waar je aan toe bent!  

Hooggespannen verwachtingen versus een gegarandeerde knaller tussen 23.30 en 0.30. Het is één van die lastige keuzes waar je als bezoeker van Le Guess Who? deze mei-editie aan wordt onderworpen.

Te zien: Le Guess Who? May Day met onder andere Neutral Milk Hotel, The War On Drugs, Black Lips en vele anderen in onder meer Tivoli Oudegracht, EKKO, ACU, De Helling en Galerie Jaap Sleper op zaterdag 24 mei 2014.