Terugkeer Novack en einde La Vive op februari-editie Club

Going Barefoot gaat rustig van start

Tekst: Mike van Dooyeweert en Marc van der Laan / Foto’s: Rob Sneltjes ,

We zijn er nog steeds een beetje stil van. De februari-editie van de Club begon zo mooi met een optreden van Going Barefoot en de terugkeer van indiepopband Novack, na twee en een half jaar rust waarin het tweede album werd opgenomen. Het laatste optreden van de avond bleek echter ook het allerlaatste van La Vive te zijn. Het werd een show waarin de band, zeker naar het einde toe, alles gaf en de gitaren en zang luid schreeuwden. Toch jammer.

Als Ferra Heskin en Menno Roymans van Going Barefoot het spits afbijten, is er nog weinig aan de hand. Het duo is door de akoestische ingetogen liedjes wel een prima openingsact. Going Barefoot speelt – volgens eigen zeggen - een mix van folk, pop, jazz en blues, maar op het podium is er van écht verschil in genre weinig te merken. Dat maakt niet uit; de blootsvoetse liedjes van het duo klinken prima; de stem van Ferra is erg mooi. De praatjes tussendoor komen af en toe echter wel wat ongemakkelijk over.  

De jongens van Novack zijn geen vreemden op het Club-podium. In september 2009 speelde de band er zijn allereerste live-show, vooruitlopend op het verchijnen van debuutalbum Sequences and Stills in 2011. In eerdere reïncarnatie Vladimir stonden ze in 2005 zelfs op de allereerste Club ooit. De show van vandaag is een opwarmer voor de release van het tweede album Arrivals dat op 18 april uitkomt. De set bestaat dan ook helemaal uit nummers van die plaat. Waar de grondtoon van de nummers op Sequences and Stills vooral ingetogen en melancholisch was, zijn de nieuwe nummers veel extraverter. Toetsen zijn nadrukkelijker aanwezig en ook het tempo ligt over het algemeen hoger. Trompet en sax zorgen regelmatig voor een zonnige noot. Gelukkig weet Coen Hamelink met zijn trompet ook nog een paar keer de ‘verdrietige’ noten te halen waar zijn voorganger Jan Dekker zo goed in was. Novack moet even warmdraaien maar eindigt sterk met single ‘No Collisions’ en ‘Never Before’. Zanger/gitarist Alexander van der Linden belooft ons dat we tijdens de releaseshow, op donderdag 17 april in de Tivoli Spiegelbar, een minstens twee keer zo lange set te horen krijgen met ook nog een aantal oude nummers. Mooi, maar na vanavond zijn we vooral ook benieuwd naar de rest van het nieuwe materiaal.

Halverwege de show van La Vive meldt zanger/gitarist Jordy Sanger dat dit het laatste optreden van de band is. Een geintje dat prima past in de branieachtige show die we tot dan toe gezien hebben. Britpop spelen ze volgens eigen Facebook-pagina, maar dan niet van het lieve soort, zo blijkt vanavond. De band komt over als een stel straatschoffies (waarvan twee wel met jasje/dasje) en heeft op het eerste oog iets verveelds, maar dan op een grappige manier. Oasis en The Libertines lijken meer dan alleen muzikale invloeden. Nummers als de single ‘The Girl With the Flexan Hair’ hebben kekke gitaarlijntjes en fijne koortjes, en de sneer van Sanger mag er ook zijn. In het tweede deel van de set wordt het geluid harder en gaat het soms meer richting grunge en zijn ook The Strokes terug te horen. Na een hernieuwde boodschap dat dit toch echt het laatste optreden slaat  bij ons de twijfel toe. Toch geen grap dus? Met een cover van Arctic Monkeys (aangekondigd als een Scissor Sisters-cover), veel gitaargeweld en nog wat extra adrenaline van de bandleden sluit La Vive het Club-optreden af. Eén ding kan de band in ieder geval op het resume zetten: de laatste show ging niet als een nachtkaars uit.

Gezien: Club 3voor12/Utrecht van februari met Going Barefoot, Novack, La Vive en Mister and Mississippi dj-set, donderdag 27 februari 2014 @ dB’s, Utrecht