De projectleider vanuit EKKO, Lisanne van Grinsven, sprak geen onzin toen ze aan 3voor12/Utrecht vertelde dat ambacht centraal zou staan op Woodlum. Op de festivallocatie Molenerf de Ster staat een enorme zaagmolen, die al sinds 1721 werkt. Tussen de ruwe houten balken in, waar de bezoekers handig gebruik van maken om boven anderen uit te komen, spelen acts als de Engelsman Sam Russo, Wolf in Loveland en Moon Moon Moon. Het lijkt bij sommigen een soort oerkracht los te maken en stuwt een aantal optredens naar grotere hoogte.
Buiten staat iets dat alleen maar omschreven kan worden als een enorme circustent. Het lijkt op een improvisatie vanwege eventueel slecht weer, maar dat komt er niet. Sterker nog, op een groot houten plateau voor de molen vertoeven festivalgangers gezamenlijk in de zon. Hoogtepunt voor aanvang van de eerste band is een zwarte kat die het gemunt heeft op een eend met z’n pielen. De kat komt er echter bekaaid vanaf omdat een paar meisjes het beest beletten een aanval te doen.
Rocken tussen de houten balken op Woodlum Festival
EKKO en The Village Coffee zorgen voor een onvergetelijke dag vol rock ’n roll, koffie en goed voedsel
Een dag lang echte muziek, lokaal bier, unieke hamburgers en gloeiendhete koffie: het Utrechtse Woodlum Festival heeft laten zien dat een klein festival tot grote daden kan komen door dicht bij de kern te blijven. Poppodium EKKO en The Village Coffee hebben aangetoond dat Utrecht muziek ademt.
Robbing Banks
Nadat de koffie op gang is gekomen en de eerste biertjes meester zijn gemaakt, is het tijd voor muziek. Robin van Saaze (ex-Taxi to the Ocean en ex-Drive Like Maria) betreedt het podium met een nieuw soloproject: Robbing Banks. Hij gaat zitten op een stoeltje met een drum en een microfoon voor z’n neus en een gitaar in de hand. Hij neemt een teug van zijn blikje bier en begint dan zonder pardon te rocken. En dat houdt pas een half uur later op. In elk nummer gooit hij al zijn energie. Van Saaze zorgt met zijn garagerock voor een heerlijk begin van Woodlum.
The Black Cult
Het festival heeft een eigenaardige eetpauze van ruim een uur ingepland na het eerste optreden. Het zorgt er voor dat iedereen tegelijk aan de hamburgers en vega-gyros gaat. Met een goed gevulde maag weet het publiek steeds beter zijn weg te vinden naar de tent en daar heeft The Black Cult geen probleem mee. Hoewel niet vol, spelen ze alsof hun leven er vanaf hangt. De garage die ze brengen is geïnspireerd door onder andere Ty Segall en Fidlar en dat is goed terug te horen. De frontman heeft in zijn energie, bewegingen en overgave iets weg van Spike, wanneer die los gaat met The Deaf. Let op deze jongens, we gaan ze binnenkort vast terug horen in De Wereld Draait Door en op 3FM.
De Molen
Drie optredens vinden plaats in de noeste molen. Wolf in Loveland heeft de eer te mogen aftrappen en doet dat overtuigend. Singer-songwriter Jan Minnaard en zijn band lijken zich met hun folky rock op hun plek te voelen en krijgen het publiek mee. Moon Moon Moon speelt volgens muziekwebsite Kicking The Habit ‘Intieme, speelse droomfolk’, een zin die de zanger voor het publiek herhaalt, waarbij hij vervolgens zijn schouders ophaalt. Hiermee krijgt hij de lachers op z’n hand. Toch klopt de omschrijving wel enigszins. Na al het muzikale geweld in de tent zijn ze een welkome afwisseling, al moeten ze oppassen dat dromen niet slapen wordt.
July Talk
Een van de eigenaardigste acts van de avond is July Talk. Een popperig meisje met een lieve stem naast een jongen met een diep grommende, onheilspellende stem. Ze maken indierock met een rauw randje. Het gegrom van zanger Peter Dreimains gaat echter niet irriteren, iets dat je je zou kunnen indenken. Het Canadese duo houdt de aandacht van het publiek tot het einde vast.
Reverend Shine Snake Oil Co.
Met het ondergaan van de zon blijken de freaks tevoorschijn te komen. Na July Talk is het namelijk de beurt aan Reverend Shine Snake Oil Co. Met roots in New York maakt de band die nu in Denenmarken resideert een mix van bluesrock, jazz, en duivelse gospelfunk. De hevig zwetende zanger lijkt gaandeweg steeds meer op een uitzinnig prekende dominee in een zwarte kerk die een uitstapje naar de hel heeft gemaakt. De sfeer is broeierig en de nummers lijken naadloos in elkaar over te lopen. Dit is een band die je kan betoveren.
Stuurbaard Bakkebaard
Het einde van de avond nadert, maar niet voordat de - inmiddels in bepaalde kringen - legendarische stonerrockers van Stuurbaard Bakkebaard een duit in het zakje hebben gedaan. En hoe. Het lijkt er op dat het beste voor het laatste is bewaard. Stuurbaard Bakkebaard heeft inmiddels zoveel ervaring met optreden dat ze internationale allure uitstralen. Met hun muziek hypnotiseren ze de uitpuilende tent en brengen ze het festival tot een ultiem hoogtepunt.
Woodlum eindigt uiteindelijk om 01.00 uur ’s nachts, maar veel bezoekers zetten de avond door in EKKO, waar de organisatie een afterparty heeft georganiseerd. Chapeau voor The Village Coffee en Poppodium EKKO, die met Woodlum eens te meer hebben laten zien dat er in Utrecht nog meer dan genoeg ruimte is voor zulke festivals.
Gezien: Woodlum Festival met Reverend Shine Snake Oil Co., Stuurbaard Bakkebaard, Sam Russo, July Talk, Wolf in Loveland, The Black Cult, Moon Moon Moon, Robbing Banks & Wordbites, zaterdag 14 juni 2014 @ Molenerf de Ster, Lombok