“Ze zijn Zweeds, toch?”, gonst het in het publiek. Maar nee, Klarälven dankt zijn naam dan wel aan de langste rivier in Zweden, maar de bandleden zelf zijn hartstikke Nederlands. We herkennen singersongwriter Leine en Most Unpleasent Men-man Jelte Heringa.

De eerste videoclips van Klarälven die op internet rondslingeren suggereren een wat dromerige act, maar live zorgen Wubbo Siegers (Novack) en Finn Kruijning (Moss) voor heel wat digitaal drumgeweld.

De Haagse band Woot heeft de wind mee. En niet omdat hun naam twee keer voorkomt in de naam van dit evenement. Nee, ze wonnen in 2011 De Grote Prijs van Nederland, en stonden in Texas op het frisse SXSW.

Oude zielen in jonge lichamen, dat zijn de bandleden van Woot. Het publiek achterin begint tijdens een intro spontaan ‘Born to be Wild’ te zingen van Steppenwolf. Maar ze hadden ook the Doors of Led Zeppelin kunnen inzetten. Zanger/gitarist Tobias Wolring komt dan ook prima weg met een Hendrixje.

De muzikale overgave van Woot slaat over het publiek. Hoofden deinen mee en af en toe ontstaat er zelfs een mosh pit light.

Daarna is het tijd om te dansen. Torus trapt af en al gauw staat het podium vol met dansende mensen. De wat oudere bandjesliefhebber taait af, of blijft nog even buiten hangen bij de terrasverwarmers. Het wordt een lange nacht met de platen van Shakalaka Boom Boom en Squamata.

Wie niet wil dansen, hoeft zich niet te vervelen. Buiten staan mensen van Feelgoodbv voor de verkilde bezoekers klaar met warme voetenbaden, zijn er projecties van Landschapslumen en zorgen de cateraars van de Klub voor een goede voedingsbodem.  En dromers van dit festival laten hun hersenschimmen vieren op zolder. Daar heeft Buurland Utrecht zich geïnstalleerd met de Droom-O-Rator.

’s Ochtends kunnen de slapenblijvers hun alcoholroes gedeeltelijk uitslapen, en het anti-katerontbijt van de Klub doet de rest. Eieren, spek, goede koffie; dat werk.

Even rustig wakker worden, hoor. Maar dat kun je aan Delouise, de band van zangeres Wies Peeters, wel overlaten. Met hun harmonieuze countrypop zorgen ze voor een vreedzame overgang naar de wakende wereld. De mensen die zich hebben verzameld in de ontbijtzaal zijn er stil van.

Ukelele, gitaren, harmonium en voettamboerijn: Delouise schuwt geen enkel middel om de gevoelige countrysnaar te raken. En met uitsmijter Nighttrain laten ze bovendien horen dat ze ook weten hoe je blues moet maken.

Alsof er een nieuw kabinet wordt gepresenteerd, zo zet ook Happy Camper Job Roggeveen zijn muzikanten op het bordes van de jeugdherberg. We krijgen een miniscuul voorproefje van zijn nog niet verschenen tweede Happy Camper plaat. Voor deze ene keer neemt hij zelf een deel van de vocalen voor zijn rekening. 

Zangeres Leine zagen we de vorige avond nog in het opzwepende Klarälven en zij neemt nu de lead in de gemoedelijke zondagochtendliedjes van Happy Camper. Sommige oud, sommige nieuw. En ook al hebben ze in verhouding nu weinig middelen - zingend in hun handen brengen ze trompetter- en oude-radio-geluiden voort - weten ze toch de typische Happy Camper sfeer neer te zetten. Neuriënd pakken we onze tassen en begeven ons weer van het landelijke Bunnik naar de bewoonde wereld.