Dit jaar hosten Menno de Meester en Jelle Talsma de avond. Zij nemen het publiek door middel van droge taalgrappen en zelfverzonnen awards mee van uitreiking naar uitreiking en van optreden naar optreden. Wat te denken van de award 'meest aimabele man van Utrecht' voor hoofdredacteur Marc van der Laan en een prijs voor 'beste gehandicapte' voor Maaike Kuiper die en passant Snowstar-labelmanager Cedric Muyres verslaat.
De winnaars
Alexi Lalas wint dit jaar het paradepaardje, de award voor Meest veelbelovende act. Verder wint Emil Landman met zijn album Colours and their Things de award voor Beste Album, Project Bongo de award voor Beste Live-act en Happy Camper de award voor Beste Video. Ook gaat FC Amersfoort Festival er vandoor met de award voor Beste Initiatief en Ode to the Quiet met de Publieksprijs voor Meest Veelbelovende Act.
Het prijzenpakket
Elke winnaar ontvangt het fameuze prijzenpakket met daarin: de traditionele kraakbox (de Award) die de hosts omschrijven als'‘iets met een batterij', het fotoboek [on]zichtbaar in Utrecht, een ultralange leverworst van firma Vocking (wat?), een bierpakket van De Leckere, een goodie van UTCA's finest en een waardebon van Swordfish & Friends.
De uitreikingen
Okay, er is humor, er worden grappen gemaakt en er zijn de uitreikingen. En een prijs kun je op allerlei manieren ontvangen, met een ultrakorte speech (Emil Landman), met heel veel schreeuwende meisjes op de achtergrond (Project Bongo) en zakelijk met een sjaal van je eigen initiatief om de nek (FCA Thuis Festival). Laatstgenoemde geven aan: "eerst wat verbaaasd te zijn over de nominatie, maar nu echt fucking trots te zijn", aldus één van de initiatiefnemers Raymond van den Hoek. "Misschien moeten we binnen even wat bengaals vuur afsteken", grapt hij.
De muziek
De avond draait natuurlijk om één ding: muziek. Daarom worden de uitreikingen afgewisseld met drie optredens. Emil Landman speelt als eerste een steady set. Landman vertelt over hoe hij vier jaar geleden begon, dat hij toen trilde van de zenuwen. Nu is dat wel anders. Hij en zijn band maken muziek met een soort van kabbelende schoonheid. De muziek pakt je op, laat je vervolgens weer even los om je daarna weer terug te vinden.
Als tweede band speelt April die lekkere luchtige electropop maakt. Tijdens de show geeft de band dertig kaarten weg voor hun EP-presentatie op 28 februari en vermaken ze het publiek met aanstekenlijk frisheid.
Als laatse band speelt Aestrid. Er lijkt na het eerste nummer technisch wat mis te gaan, maar als dat opgelost is, doet de band wat het het liefste doet: medogenloos hard hun indierock de zaal in pompen. De nummers zijn live langer dan op de plaat, met instrumentale soundscapy stukken vol van galm en worden met heerlijk veel intensiteit gebracht. Tijdens het laatste nummer verliest zanger/gitarist Bo Menning zijn plectrum, maar stoppen tijdens een nummer, dat gaat niet dus speelt hij door totdat het bloed letterlijk over de slagplaat van zijn gitaar loopt. Een waardig einde aan een avond Utrechtse-popscene-verering.