Bij het hippe koffietentje in Utrecht waar we op een mooie herfstige dag hebben afgesproken, zit Sander Klijn al van de zon en een cappuccino te genieten. De zon buiten gelaten, vertelt Klijn binnen over muziek en alles wat daaromheen gebeurt.

Jong geleerd
Muziek maken is er van jongs af aan ingeslopen: “Ik was 6 en ik wist dat ik muziek wilde maken. Het werd door niemand getriggerd maar wilde muziek maken.” Hij wilde saxofoon spelen en dan begin je met blokfluit. Snel kwam hij er achter dat hij het toch niet van een vreemde had, zijn opa speelde ook saxofoon en van zijn zevende tot zijn zestiende is deze wekelijks bij hem langs geweest om te oefenen. Die herinneringen zijn ook te zien als hij zijn rechtermouw opstroopt waaronder een tattoo tevoorschijn komt van de gravure in de saxofoon, die hij op jonge leeftijd van zijn opa heeft gekregen.

De logische volgende stap was het conservatorium. Verder gaan met zijn passie voor de muziek. ”Al vrij snel werd duidelijk dat ik een breder genre van muziek leuk vond. Ik was op een gegeven moment meer in het computerhok te vinden om met Pro Tools en Ableton beats te bouwen. Zonder muziek kan ik mij een bestaan niet voorstellen.”

Wanneer we Klijn vragen of hij elke artiest respecteert komt het gesprek tot leven. “Het heeft voor mij niet zozeer met respecteren te maken maar het verschil tussen produceren. Neem nou John Mayer, geweldige gitarist. Ik durf te wedden dat hij op zijn hotelkamer de moeilijkste rifjes en meest onverwachte akkoorden aan elkaar speelt maar daar kiest hij niet voor. Hij kiest ervoor om muziek te maken om geld te verdienen. Ik respecteer hem daardoor niet minder als muzikant. Ik dwing mijzelf om open te staan voor alles en ik moet mezelf tegenhouden dat ik mij teveel een oude lul ga vinden. Maar wat ik nooit wil is dat ik net zo naar de hedendaagse muziek ga kijken als mijn vroegere saxofoonleraar, Piet Noordijk. Hij zei ooit tegen mij: ’Alle hedendaagse muziek klinkt als een overvliegend vliegtuig.’ Dit was het moment dat ik niet meer met hem kon praten over muziek. Het tegenovergestelde is waarom ik juist een groot fan ben van De Staat. Zij doen gewoon waar zij zin in hebben. Vind je het niet leuk? Jammer maar helaas. Hetzelfde geldt voor Radiohead; zij zijn een van de meest gerespecteerde bands doordat ze hun eigen ding doen. Zonder cocky over te willen komen wil ik dat ook overbrengen met mijn muziek.”

bitebits
Luisterend naar zijn muziek kom je niet tot een duidelijk genre-aanduiding. Gevraagd naar zijn kijk op zijn eigen muziek komt na een lange lach een verlossend antwoord. ”Dat zijn van die dingen hè. Dat zouden van die hapklare brokken moeten zijn, maar dat is het geëier. Ik omschrijf het als dat ik jam met mezelf. Het is een combinatie van alle invloeden die ik in me heb opgenomen met de jaren en het komt er elektronisch uit omdat het op een computer gemaakt wordt. Ik probeer ook een constante evolutie in mijn tracks te brengen. Uiteindelijk doe ik niets liever dan beats maken in mijn tot  studio omgebouwde washok.”

Shows
Met welgeteld drie shows in het afgelopen jaar liep het niet echt storm maar Klijn heeft er wel van genoten. “Het werd goed ontvangen! Ik ben blij als mensen wiebelen. Dit was voor mij al zo bij Good Dog en ook nu is dat goed. Het grappige van mijn muziek is dat er een groep bestaat die het geweldig vindt, maar ook een groep die het helemaal niks vindt. Ik heb nog nooit gehoord van iemand dat hij het ‘wel prima’ vond. Dit is ook logisch want ik maak muziek om muziek te kunnen maken. Eerst vertaalde ik dat in Good Dog Happy Man en nu doe ik dat in bitebits.”

Good Dog Happy Man
Klijn vertelt over de tijd met zijn band Good Dog Happy Man, de switch naar bitebits en wat er nog over is van de band. “Good Dog is tien jaar geleden gestart. We hebben in 2007 de Grote Prijs gewonnen en wat dat betreft is de regel waar: je kan hem beter niet winnen. We zijn met zijn allen in een gat beland. We hebben toen een jaar heel veel gespeeld en daarna waren alle resources van de Grote Prijs opgedroogd. Maar ik moest muziek maken dus toen ben ik met bitebits gestart. Maar ik moet wel zeggen dat ik soms zeker nog zin heb om even op het podium flink met de gitaar te beuken.” We krijgen een primeur wanneer hij belooft dat dit ook zeker weer gaat gebeuren.

Inpiratie
Elke artiest maakt muziek vanuit een bezieling, een ingeving oftewel een bron van inspiratie. Wat als die bron nou onuitputtelijk is en overal vandaan komt? “Ik haal mijn inspiratie uit alles en dat kan ook op ieder moment van de dag zijn, van liftmuziek tot een concert van Amon Tobin en van Miles Davis tot aan de Negende symfonie van Beethoven. Maar ook als mijn dochtertje van twee een glas melk op de grond gooit sta ik er het liefst met mijn dictafoon naast om het op te nemen. Ik maak overal opnames van en dat neem ik ook mee in de muziek. Waar jullie misschien denken dat het een kickdrum is, kan het zomaar het geluid zijn van mijn zoontje die met een stok tegen een boom slaat. Minstens de helft van wat je hoort in mijn tracks is niet wat je denkt. Dat is ook wat ik donderdag laat horen, een snoeiharde beukende doch dansbare set, niets voorgeprogrammeerd maar echt live. Je zult de nummers niet terug horen. Beter nog ik kom met het totaal onherkenbare.”

Passie
Dat hij muziek maakt vanuit de liefde voor het vak wordt tijdens het gesprek steeds duidelijker, maar als hij zijn linkermouw opstroopt wordt ook zijn andere passie duidelijk. Een groene paddenstoel van Super Mario in grote pixels. “Ik hou van gamen vanwege dezelfde reden als dat ik van muziek houd: het begrijpen van wat je doet. Alleen werkt gamen zeer verslavend, ik moet mezelf soms tegenhouden om niet elke avond weer achter de televisie te kruipen met een controller in mijn hand.” Voor die momenten heeft hij dan gelukkig bitebits nog.

Te zien: bitebits bij Club 3voor12/Utrecht, donderdag 31 oktober 2013 @ dB's, Utrecht