De avond van deBeschaving: het stevigere werk

Kensington en Nobody Beats The Drum terug in hun hometown

Tekst: Wilke Wittebrood, Mike van Dooyeweert / Foto's: Sanne Lagerberg, Annemiek Haandrikman ,

De moeders en vaders die zich overdag met picknickkleedjes en hun grut op het grasveld geïnstalleerd hadden en onder een strakblauwe lucht genoten van Mister and Mississippi, hebben ondertussen plaatsgemaakt voor een publiek dat wel toe is aan wat steviger muzikaal werk. Zoals De Jeugd van Tegenwoordig of Kensington en Nobody Beats The Drum die weer eens een thuiswedstrijd speelden: "Eindelijk eens op de fiets naar een festival!"

Kensington
Sinds ze twee 3FM Awards wonnen (beste album en live act) en tijdens de laatste editie van Pinkpop het hoofdpodium zo’n beetje afbraken, is er waarschijnlijk nog maar een selecte groep Nederlanders die Kensington níét kent. Het optreden van de Utrechtse rockers trekt letterlijk een volle tent. Supertof, vindt zanger Eloi Youssef, "Terwijl het fucking lekker weer is!" Het publiek zit er na de eerste tonen meteen in, maar het viertal moet zelf duidelijk nog even inkomen. Ze spelen strak, de eerste drie nummers worden perfect uitgevoerd, alleen oogt het nogal stijf. Tegen de tijd dat 'Don’t Look Back' wordt ingezet, is daar gelukkig niets meer van te merken. Hoogtepunten? Voor Kensington dat ze eindelijk eens op de fiets naar een festival konden. Het publiek gaat uit zijn dak bij een rockversie van Ben Howards 'Keep Your Head Up' en wordt nog meer opgezweept met 'Home Again'. De eerste rij houdt het daarbij niet droog: gitarist Casper Starreveld schudt namelijk wel een paar liter zweet in het rond.

The 1975
Even later is het de beurt aan The 1975 uit Manchester. De frontman is tijdens de eerste paar nummers nog wat stoïcijns, maar komt daarna los en maakt –hoe kan het ook anders- een opmerking over het mooie weer. De rock van The 1975 heeft fijne funky invloeden, die het goed doen op een dag als vandaag.

Tessa Rose Jackson
Tussen Kensington en De Jeugd van Tegenwoordig kan het publiek even op adem komen bij de lieflijke festivalfolk van Tessa Rose Jackson en haar hippieorkest. Het is dringen geblazen on stage, want zo groot is het 3FM Serious Talent podium ook weer niet. Het laat zich raden dat er veel op het podium gebeurt, want Jackson wordt begeleid door een vijfkoppige band. Drums, gitaar, trompet, trombone, tamboerijn, mandoline, aangevuld met incidenteel handengeklap en ohohoh-achtige koortjes. Jacksons stem komt eigenlijk pas goed tot zijn recht als de andere instrumenten zwijgen en dat gebeurt helaas niet zo vaak. Het wordt er niet beter op als indie-rockband Friska Viljor aan de overkant met de soundcheck begint. Dat wordt dan ook onmiddellijk afgestraft door het publiek: 'Sssst!'. 

Friska Viljor
De mannen van de Zweedse band Friska Viljor hebben zichtbaar plezier in hun optreden op het festival. Waarom zouden ze ook niet: er wordt flink gedanst op de muziek van de populaire Scandinavische band. Bijna alle bandleden staan vandaag in stralend witte outfits op het podium.


De Jeugd van Tegenwoordig
Op een festival staat De Jeugd van Tegenwoordig voor een aantal dingen garant: voor een aan alle kanten uitpuilende tent; voor uitzinnige jonge meiden die alle teksten mee kunnen rappen, inclusief expressieve handgebaren; voor bier en champagne op het podium (er worden minstens vier volle glazen richting publiek gesmeten);

voor flesjes Spa die over fotografen leeg worden gegoten; voor de monsterhits 'Watskeburt?!' en 'Sterrenstof'; en voor chemie en vunzige grappen op het podium. Hoewel dat laatste vandaag mee lijkt te vallen, maar hee, we zijn dan ook op deBeschaving. Voor een buitenstaander komt het vast gek over. Drie schmutzige mannen in afgedragen witte shirts, met niets meer dan een microfoon en een dreunende beat. En dat vindt het publiek leuk? Ja, dat vindt het. In Willie Wartaals woorden: "Zijn er ook mensen die ons niet leuk vinden? Nee hè?" Vieze Fur is vandaag zeventwintig geworden en om het te vieren springt hij het publiek in, "Zijn er mooie dames die me a.u.b. willen opvangen?" De Jeugd van Tegenwoordig staat op podium deBekroning vooral zijn eigen feestje te vieren en het publiek mag zichzelf gelukkig prijzen dat het mee mag feesten.

Nobody Beats The Drum 333"
Aan de Utrechtse electro-liveband Nobody Beats The Drum is het de eer om deBeschaving volwaardig af te sluiten. Het 333" in hun naam staat voor het bijbehorende audiovisuele spektakel. Dit is een installatie van negen videoschermen, waarop onder andere een video met donkere bossen en moordlustige vrouwen gewapend met keukenmessen langskomen. Er wordt gedanst. Niet meteen, want het grote publiek moet het eerste half uur zijn weg naar de tent nog vinden, maar als Nobody Beats The Drum aan de toegift begint, schudt de grote tent van deBekroning op z’n grondvesten onder het techno- en elektronische geweld. Nobody. Beats. The. Drum.

Vorig jaar schreven we dat het streven om kunst, muziek en wetenschap aan elkaar te smeden misschien te ambitieus zou zijn. Daar kunnen we nu wellicht op terugkomen, want deze uitverkochte editie van deBeschaving bleek een groot succes. Bezoekers konden in aanraking komen met schrijvers, bands of zelfs wetenschap, waarvan ze nooit hadden gedacht het leuk te vinden. Het resultaat was een gemêleerd publiek dat overal wel één of meerdere vormen van vermaak hadden gevonden, wat bewijst dat deze formule toch wel lijkt te werken. 

Gezien: Festival deBeschaving, zaterdag 6 juli 2013 @ Botanische tuinen, Utrecht