dB’s grijpt het bezoek van Traumahelikopter aan om flink uit te pakken met een minifestivalletje, Raw Rockin’ Feast genaamd. Dit biedt plaatselijke bands de mogelijkheid om zich aan een breed publiek voor te stellen. De eerste band die deze kans krijgt, is het Utrechtse trio Granny’s Gun Collection. De zaal is goed gevuld, maar helaas slaagt Granny’s Gun Collection er niet in de toegestroomde geïnteresseerden te overtuigen. De mix van punk, funk, ska, grunge en noise mist coherentie en muzikaal rammelt het ook behoorlijk. De mislukte poging van de gitarist om zijn gitaar stuk te slaan maakt het er ook niet beter op.

Vervolgens verplaatst het Raw Rockin’ Feast zich naar de rookruimte van dB’s, wat even wennen is voor niet-rokers. In deze knusse huiskamerachtige setting staat namelijk Let’s Go Eskimo klaar om te beginnen. De strakke en enthousiast gespeelde garagerock van dit Utrechtse trio is een welkome verademing. Deze band ligt muzikaal het dichtst bij de hoofdact van de avond en het publiek weet dit te waarderen. De rookruimte is eigenlijk wat aan de krappe kant, achterin klimmen de aanwezigen op de stoelen en tafels om een glimp van het energieke drietal op te vangen. Een geslaagd optreden waar niets op aan te merken valt.

Terug naar de zaal, want daar zijn The Peptones – uit Den Haag en Rotterdam, zoals ze zichzelf aankondigen – de voorbereidingen aan het treffen voor hun set. Ook The Peptones hebben niet te klagen over de publieke belangstelling, de zaal is goed gevuld als de heren met hun set beginnen. En de talloze aanwezigen worden niet teleurgesteld, want The Peptones weten met hun aanstekelijke mix van rock & roll, sixties en rockabilly een lekker feestje te bouwen. Een compliment gaat uit naar Bram Willems die niet alleen de vrolijke orgelklanken produceert, maar ook nog vol overgave de tamboerijn, mondharmonica en de zangmicrofoon hanteert. De stemming komt er steeds beter in, hoofden gaan op en neer, op de voorste rijen wordt er gedanst en The Peptones mogen dit op hun conto schrijven.

Wie niets van Raw Rockin’ Feast wil missen, is gedwongen om opnieuw de rookruimte te betreden, want hier mogen The Pignose Willy’s hun kunsten vertonen. Dit ouderwetse bluesduo bestaat uit Pieter Kamp op zang en mondharmonica en Joost Varkevisser op zang, gitaar, kick drum en een met duct-tape aan zijn enkel bevestigde tamboerijn. Alle ingrediënten zijn aanwezig om de rookruimte om te toveren in een zweterige bar in de bayou’s van de Mississippi-delta en hier slagen The Pignose Willy’s met verve in. Varkevisser zorgt voor de solide muzikale basis, waarop Kamp naar hartenlust soleert op zijn mondharmonica, terwijl hij ondertussen het publiek in de volgepakte rookruimte opzweept. Tegen het einde van het optreden gaan alle remmen los en wordt zelfs publieksparticipatie mogelijk. Wederom een geslaagde show en inmiddels moet iedereen voldoende opgewarmd zijn voor Traumahelikopter.

Traumahelikopter

De stormachtige opkomst van Traumahelikopter is ook de Utrechtse muziekliefhebber niet ontgaan, want de zaal van dB’s is inmiddels tot de nok gevuld als het Groningse trio de planken betreedt. De in korte tijd opgebouwde reputatie schept natuurlijk ook verwachtingen en Traumahelikopter doet er alles aan om deze zo goed mogelijk in te lossen. Het geluid is prima, de zang van Mark Lada heeft dezelfde echo die ook op het debuutalbum te horen is. Het gitaargeluid is lekker hoekig en scherp. Gitarist Daan van Dalen ontpopt zich als de showman van het drietal. Hij wisselt stoere poses af met gekke bekken en rare sprongen en trakteert het publiek zelfs op een blik op zijn bilnaad, al dan niet bewust.

Al snel slaat de vonk over naar het publiek. De pit vooraan het podium zuigt ieder nummer meer mensen op die aangestoken worden door de energie die van de drie Groningers afspat. Helemaal leuk wordt het als Van Dalen zich, met gitaar en al, onder de dansende menigte begeeft. Dit leidt tot hilarische taferelen als mensen verstrikt raken in het snoer van zijn gitaar. De band zelf geniet ook zichtbaar van de geweldige sfeer in het kleine zaaltje van dB’s en de wisselwerking met het publiek. Het is alsof ze beseffen dat dit soort geintjes straks in het Klokgebouw of komende zomer op de grote festivals niet meer mogelijk zullen zijn. Kortom, dB’s past Traumahelikopter als de spreekwoordelijke handschoen. Dit soort zalen lijkt op maat gemaakt voor rauwe, intense en pure rock & roll. Als er al iets op deze show aan te merken valt, dan is het dat de set met een krappe drie kwartier wat aan de korte kant is.

Traumahelikopter is klaar voor de stap naar de grote zalen en festivals. Misschien dat de aanwezigen over een paar jaar kunnen zeggen: “Wij waren erbij, toen die laatste keer in dB’s.”

Gezien: Raw Rockin’ Feast met Traumahelikopter, The Pignose Willy’s, The Peptones, Let’s Go Eskimo en Granny’s Gun Collection, vrijdag 25 januari 2013 @ dB’s, Utrecht