Nieuwe single ‘Callow’ balt alles samen waar Stillwave voor staat

Onvolwassenheid kent geen tijd

Tekst: Erwin van der Laan / Foto's: Frans van Arkel ,

Sinds ze in mei 2013 als winnaars van Utrechts bekendste bandwedstrijd The Clash Of The Titans werd uitgeroepen, heeft het trio Stillwave zichzelf op de muzikale landkaart gezet. Het donkere en gelaagde geluid, in combinatie met de typische lage vocalen van zanger/bassist Marcel Jongejan, maakt dat deze band een vrij unieke sound uitdraagt. Het geluid van Stillwave is in muzikale termen wellicht het best te omschrijven als een mix tussen postpunk, shoegaze en wave, of een combinatie van bijvoorbeeld Joy Division, The Editors en Tindersticks. Maar het blijkt dat de drie heren nagenoeg zonder muzikale voorkennis in het wereldje zijn beland, en puur op basis van onderlinge chemie hun muzikale richting bepalen. Met de nieuwe videoclip en single ‘Callow’ balt de band in feite alles samen waar het voor staat. De hoogste tijd voor een uitgebreid interview.

In den beginne
Plaats van handeling is een gezellige huiskamer in het centrum van Utrecht. De drie jongens vertellen onder het genot van enkele koppen koffie honderduit over de totstandkoming, ontwikkeling en toekomstvisie van de band. Van oorsprong blijken Jongejan, gitarist Michäel van Putten en drummer Adriaan Hogervorst alle drie van dezelfde middelbare school uit Delft te komen. Van Putten en Jongejan gingen destijds al met elkaar om, maar niet direct binnen muzikale kaders. Jongejan: “Ik begon ooit met drummen bij mijn ouders in Delft, maar op een bepaald moment zei iets in me dat ik naar de basgitaar over moest stappen. Toen ik rond mijn 16e mijn eerste basgitaarles had, en ik merkte hoe de body van de gitaar vibreerde en alles in mijn lichaam deed meetrillen, wist ik dat ik het goeie instrument gekozen had. Het klinkt cliché, maar ik had het licht gezien”. Van Putten: “Tot dat moment waren we gewoon vrienden, en eigenlijk helemaal niet met muziek bezig. Maar vlak nadat Marcel begon te bassen, begon ik met gitaar spelen en stookten we elkaar echt op. Steeds meer écht naar muziek luisteren, meer samen spelen en liedjes proberen te schrijven”. Na enige tijd voelden Jongejan en Van Putten de behoefte om met een drummer te gaan spelen. Hogervorst: “Ik drumde al enige tijd in een bandje, wat niet heel serieus was, maar ik hield me wel veel met muziek bezig. Ondertussen woonde ik in Utrecht en kwam er in mijn huis een kamer vrij en ik besloot Marcel te benaderen; hoewel ik hem niet goed kende leek hij me wel een relaxte gast. Vervolgens werd ik gevraagd om eens mee te drummen, en geleidelijk viel toen alles op zijn plaats”.

Great minds think alike
Toen, in de lente van 2011, bleek de band een feit. Maar de bandnaam was er nog niet. Hogervorst: “Ik had met Michäel een facebook chatgesprek, en hij had een uitgebreid sfeerbeeld dat de band beschreef. Daar kwam vervolgens de naam Stillwave uitrollen”. Jongejan: “Wat ik ook echt heb met een bandnaam kiezen, is dat je het eigenlijk alleen maar fout kan doen. Het is dan de kunst om het zo min mogelijk fout te doen”. “Het woord Stillwave roept allerlei associaties op”, meldt Van Putten, “maar het is vooral bedoeld om de sfeer te beschrijven”. Jongejan: “Wij zijn nooit vanuit een bepaald perspectief muziek gaan maken. Ik kende de term postpunk niet echt, evenmin als Ian Curtis (zanger Joy Division) en Tom Smith (zanger Editors). We zijn niet vanuit het idee ‘hoge gitaarlijntjes, lage stem’ nummers gaan schrijven. Mijn stem is gewoon laag, en that’s it”. Hogervorst: “Op een bepaald moment kocht ik een cd van Tindersticks omdat Marcels stem regelmatig met die van hun zanger werd vergeleken, maar ik kende hun muziek helemaal niet. Toen pas snapte ik de vergelijking”.

De jongens hebben elkaar ogenschijnlijk helemaal gevonden, en stralen dezelfde visie uit. Jongejan: “Michäel was de eerste persoon waarmee ik over muziek kon praten”. Van Putten vult hem aan: “..en überhaupt over wat je wilt doen met je leven. We durfden tegen elkaar te zeggen dat we in de muziek verder wilden. Terwijl veel mensen dat belachelijk zouden hebben gevonden op het beginnende punt waar wij stonden, hadden wij samen volledig ons doel al voor ogen”. Hogervorst: ”We hadden vanaf dag 1 dezelfde ambities. Michäel zei al na 2 oefensessies dat hij Lowlands af zou sluiten met het kapotslaan van zijn gitaar (hard gelach)”.

Nieuwe single en clip
Begin 2012 begon de band met de eerste optredens en werd de ep ‘Isles’ uitgebracht, die goed werd ontvangen door pers en publiek. Nu is het echter tijd voor nieuw werk en een specifiekere aanpak. De band is immers gegroeid.

Het nummer ‘Callow’ werd opgenomen en gemixed door Matthijs Kievit (o.a. Woods On Fire, Kodiaks). Op 23 november is er in de Kargadoor in Utrecht een videoclip geschoten voor het nummer. Hogervorst: “We hadden veel figuranten gevraagd om te komen, en vanaf de tweede take werd het helemaal ´mental´, iedereen ging kapot op de muziek, precies wat we wilden”. Van Putten: “Ik luister regelmatig techno, en binnen dat genre zijn zogenaamde Boiler room video´s populair. Daarbij wordt een DJ met daarachter het publiek vanaf een vaste positie gefilmd. Het leek mij grappig om zoiets te doen, maar dan met een band. We hebben het allemaal iets uitgebreider gedaan, en het heeft heel goed uitgepakt”. Hogervorst: “We hebben videomaker Jochem van Imaazje! in de arm genomen, waarmee het heel prettig werken was. Hij is zowel heel relaxed als enorm professioneel”.

Dan de betekenis van de titel, want die is niet bepaald onbelangrijk. Jongejan: “Callow betekent ‘lacking adult maturity or experience’ of ‘ímmature’. Het beschrijft een soort onvolwassenheid of onbezonnenheid en vat precies samen waar we staan en hoe we ons voelen. Het is ontstaan vanuit het gevoel dat je net met muziek begint, je kent niemand in dat wereldje, je gaat naar Utrecht, bouwt je netwerkje op en je merkt dat er een grote tweespalt is tussen bijvoorbeeld mainstream dingen als 3FM en bands als Woods On Fire en Aestrid, de dingen die wij heel vet vinden. Je ogen worden geopend en je voelt je een kind op ontdekkingstocht”. Hogervorst: “De mooie dingen binnen de muziekscene ga je alleen maar vinden als je er écht naar op zoek gaat.”

Jongejan: “Callow duurt slechts twee minuten en heeft een soort afgekaptheid in zich. Ik ervaar het als een statement: dit is wat wij doen, het heeft een ‘take it or leave it’ gevoel”. Hogervorst: “Michäel zei eens: als je opgroeit doe je allemaal dingen, omdat het zo hoort of omdat mensen het goed vinden. Deze band, dit nummer, beschrijft nu juist precies voor het eerst onze eigen onbevangenheid en eigengereidheid”. Jongejan: “Ik zing op het eind `Please know that you’re not wasting any of your time`. Die woorden kan ik op ieder moment voor ons, als band, zingen. Ik kan daar altijd achter staan”. Van Putten: “Je verspilt je tijd niet, juist omdat je het accepteert, ongeacht het pad dat je kiest. Dat pad hoeft niet altijd logisch te zijn”. Hogervorst: “Het nummer is op papier heel anders dan de nummers van de ep ´Isles´, maar balt wel heel compact samen wie wij zijn, zowel de lawaaierige stukken als de rust en zweverigheid die we als band hebben”.

In petto
Stillwave heeft nog veel meer voor ons in petto. Daarover mag echter niet teveel worden losgelaten. Tevens wil de band ook rustig de tijd nemen: alles dient vanuit een goede chemie natuurlijkerwijs te ontstaan. Ze gaan niet over 1 nacht ijs. Liever schrijft de band nog een periode langer aan nummers, dan dat het nu al een volledige cd op zou gaan nemen. Want: “De debuutplaat moet wel echt de bom worden. En elk nummer dat we nu schrijven moet sowieso beter worden dan dat we tot nu toe gedaan hebben”. In januari gaan de heren wel de studio in. Stillwave is dus nog lang niet klaar. Ze hebben nog maar net de eerste stappen op hun eigen geplaveide en eigengereide pad gezet. En dat pad is, met hun aspiraties en inspiratie, nog lang. En hopelijk nog lang niet ten einde.